"რეზონანსი" - "მთელი კვირა" 15 ოქტომბერი, 2007
გია ნოდია: "მოხდა დისკრედიტაცია - ისეთ დონეზე, რომელსაც ადვილად არ დაივიწყებს საზოგადოება"
"უახლესი წარსულის ეპიზოდი, უბრალოდ, არ იყო ნაბიჯი დემოკრატიისკენ. ეს იყო სამართლებრივი მექანიზმების გამოყენება პოლიტიკის სამსახურში. ამან ხალხს ხელისუფლების მიმართ ნდობა დააკარგვინა. ოპოზიციას კი, პროტესტის გარდა, არაფერი შეუძლია", - ეს ბ-ნ ნოდიას მოსაზრებაა.
- თქვენი აზრით, იყო თუ არა პოლიტპატიმარი ირაკლი ოქრუაშვილი?
- ჩემი აზრით - არა, იმიტომ, რომ ოქრუაშვილი პოლიტიკური საქმიანობისთვის კი არა, კორუფციისა და რაღაც მსგავსი ბრალდებებით დააპატიმრეს.
- მაგრამ, როგორ შეიძლება ხელისუფლებამ სკეპტიკოსები იმაში დაარწმუნოს, რომ ოქრუაშვილის დაპატიმრებას სამართლებრივი მოტივი ჰქონდა და არა - პოლიტიკური? ყოფილი მაღალჩინოსანი, ფაქტობრივად, მაშინვე აღმოჩნდა ციხეში, როცა მან ხელისუფლებას საჯაროდ, უმძიმესი ბრალდებები წაუყენა. ოქრუაშვილის კორუმპირებულობის შესახებ კი მანამდეც საუბრობდნენ. თვით ელიტური კორუფციის წინააღმდეგ მებრძოლმა ხელისუფლებამ ამის დამამტკიცებელი ფაქტები აქამდე რატომ არ ააფრიალა?
- დიახ, აქ არის პრობლემა არა იმისა, არის თუ არა ოქრუაშვილი პოლიტპატიმარი, არამედ იმის, თუ რა მოტივაცია ჰქონდა ხელისუფლებას. შესაძლოა, მის მიმართ წაყენებული ბრალდებები სამართლიანი იყო, მაგრამ ოქრუაშვილს პოლიტიკური საქმიანობა რომ არ დაეწყო, მას ხელს არ მოჰკიდებდნენ, ხომ? ამდენ ხანს არსებობდა ეჭვი ოქრუაშვილის არაკეთილსინდისიერების შესახებ, მაგრამ აქამდე რატომ არ შეამოწმეს? რატომ გახდა ეს მთავრობისთვის აქტუალური მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ოქრუაშვილმა პოლიტიკური პარტიის შექმნა დაიწყო? ეს საფუძვლიანი მოსაზრებაა.
- ხელისუფლების წარმომადგენლებმა, ძალზე ზოგადად თუ ვიტყვით, აბსურდული უწოდეს ოქრუაშვილის მიერ წაყენებულ ბრალდებებს. თქვენ იცნობთ საზოგადოებრივ განწყობებს საქართველოში. ამდენად, განსაკუთრებით საინტერესოა თქვენი აზრი: ოქრუაშვილმა საზოგადოებაში არსებული კითხვები გააჟღერა? თუ, ბრალდებები, თქვენი აზრით, მართლაც აბსურდული იყო, როგორც ეს ხელისუფლების წარმომადგენლებმა გვითხრეს?
- ჟვანიას სიკვდილთან დაკავშირებით კითხვები არსებობს. ამ შემთხვევაში, ოქრუაშვილს ახალი არაფერი უთქვამს.
- ოქრუაშვილმა ეს თემა განსაკუთრებით აქტუალური გახადა. არ მეთანხმებით?
- ოქრუაშვილმა რადგან თქვა, ამიტომ გახდა აქტუალური, თორემ ამ თემაზე საუბრები, თავისთავად, იყო.
- იყო მხოლოდ თავშეკავებული, ძალზე მოზომილი, ფრთხილი საუბრები.
- ჩემი აზრით, მნიშვნელოვანი იყო გაცილებით სკანდალური ბრალდებები - ის, რომ პირადად პრეზიდენტის ბიძა იყო კორუფციაში ჩართული; ან, პირადად პრეზიდენტმა დაავალა მას კაცის მოკვლა; ან კიდევ, პირადად პრეზიდენტმა დაავალა მერაბიშვილს გელაშვილის ცემა. ასეთი ბრალდებები მანამდე არავის წაუყენებია. ჟვანიას თემაზე კი ბრალდებები ადრეც იყო. რაც შეეხება ხელისუფლებას, ის, რა თქმა უნდა, იტყოდა, რომ ბრალდებები აბსურდული და უსაფუძვლოა - იმიტომ, რომ ოქრუაშვილს არანაირი საბუთი არ ჰქონდა და არც შეიძლებოდა, ჰქონოდა.
- რატომ არ შეიძლებოდა, რომ ჰქონოდა?
- საბუთი საიდან ექნებოდა? მაგნიტოფონზე თუ ჩაიწერდა.
- შეიძლება, ჰქონოდა თუნდაც ასეთი საბუთი.
- მხოლოდ თეორიულად. ჩვეულებრივ, ასეთ შემთხვევებში, საბუთები არ რჩება.
- რატომ გამორიცხავთ ამის შესაძლებლობას?
- სააკაშვილი, მერაბიშვილი და ოქრუაშვილი ერთმანეთს მაგნიტოფონებით აღჭურვილები არ შეხვდებოდნენ.
- რატომ? ხომ შემოთვალა საპატიმროდან, რომ ბრალდებების დასამტკიცებლად მზად იყო.
- ფაქტია, რომ მას არანაირი მტკიცებულებები არ წარმოუდგენია.
- თუ მას ამის შესაძლებლობა არ მიეცა?
- როგორ არ მიეცა? ის ორი დღე იყო თავისუფალი და შეეძლო, პარტიის პრეზენტაციაზე მაგნიტოფონი ჩაერთო და იქვე მოესმენინებინა მისი და სააკაშვილის საუბრის ჩანაწერი - როგორც ჩვენ გვასმენინებენ ქიტოშვილის და სხვათა საუბარს; ან - "იმედისთვის" გადაეცა. ამას აუცილებლად გააკეთებდა.
- შესაძლოა, იფიქრა, რომ ეს ჯერ არ სჭირდებოდა?
- მან ასეთი განცხადებები იმიტომ გააკეთა, რომ იცოდა, იჭერდნენ. როცა შეხვედრა ერთი-ერთზეა ან სამი ადამიანი ერთმანეთს ხვდება, იქ რა ითქმის, დამტკიცება შეუძლებელია, თუ ეს მეორე მხარემაც არ აღიარა. ჩემი აზრით, ეს იყო იმ დროს ერთგვარად სასოწარკვეთილი ადამიანის ნაბიჯი. მან იცოდა, რომ ქიტოშვილის დაპატიმრების შემდეგ, უახლოეს ხანებში, იჭერდნენ და რაღაც ძალიან სკანდალური უნდა ეთქვა, რომ საზოგადოების ყურადღება მიექცია და მთავრობას მისი დაპატიმრება ვეღარ გაებედა. მე მას ახლოს არ ვიცნობ, მაგრამ ვინც იცნობს, არავინ ამბობს, რომ ის სულელია. ჭკვიანი ადამიანი კი ასე არ მოიქცეოდა. მით უმეტეს, ეს ისეთი განცხადებებია, რომლებიც ჩირქს სცხებენ სააკაშვილს, მაგრამ მასაც სცხებენ ჩირქს: თუ შენი პრეზიდენტი მკვლელობას გიკვეთავს, შენ მას კიდევ ორი წელი ემსახურები? პრინციპში, ის არ წამოსულა ხელისუფლებიდან კარის გაბრახუნებით. ერთი წლის შემდეგ მოაფიქრდა და ოპოზიციაში გადავიდა. მისი თანდასწრებით წყვეტენ: "გელაშვილი ვცემოთ". თუ პატიოსანი კაცი ხარ, გააფრთხილე გელაშვილი! ან, შენი თანდასწრებით ამბობენ, - ეკლესია უნდა დავანგრიოთო. თუ ასეთი პატრიოტი და მართლმადიდებელი ხარ, შემოჰკარი ზარებს!
- ხელისუფლების პოზიციას დავუბრუნდეთ: როგორ ფიქრობთ, ამ სიტუაციაში ბრალდებების აბსურდულობაზე ლაპარაკი სჯობდა თუ ოქრუაშვილისთვის ასეთი შეთავაზება: "წარმოადგინე არგუმენტები!"
- ეს უკვე ხელისუფლების მეტყველების სტილია: აგდებულად ლაპარაკი უყვარს. მაგრამ ნებისმიერი პოლიტიკოსი მის მიმართ წაყენებულ ბრალდებაზე ხელს აიქნევს, თუკი მტკიცებულება არ არსებობს. ზოგი ამას სისულელეს უწოდებს, ზოგი – აბსურდს, ზოგი - უსაფუძვლოს - იმის მიხედვით, თუ ვის როგორი ტემპერამენტი აქვს.
- ფაქტია, რომ ოქრუაშვილი, თავისი განცხადებებით, საზოგადოებრივი გამოსვლების მაპროვოცირებელი გახდა.
- მაპროვოცირებელი ოქრუაშვილის დაპატიმრება გახდა.
- როგორია ამ პროცესებში ოპოზიციის როლი?
- ოპოზიციამ შანსი ნახა. საერთოდ, ოპოზიციის მთავარი პრობლემა ის არის, რომ, თუ იგი მშვიდ რეჟიმში მუშაობს, მაშინ ხალხის მიზიდვას ვერ ახერხებს. მას ექსტრაორდინალური ვითარება სჭირდება, რომ ხალხი გარეთ გამოიყვანოს და ამით მთავრობას აგრძნობინოს: "მე შემიძლია, ბევრი ხალხი დაგანახო". მაგრამ ხალხი ქუჩაში ასე ადვილად გამოსაყვანი არ არის. გირგვლიანთან დაკავშირებით ხალხი (მართალია, ძალიან ბევრი - არა, მაგრამ მაინც) ქუჩაში გამოვიდა. იმის შემდეგ მხოლოდ სექტორალური გამოსვლები იყო. ახლა შანსი გამოჩნდა: ოქრუაშვილს, ასე თუ ისე, ჰყავდა ვიღაც მომხრეები და ნახევრადმომხრეები, მაგრამ ახლა ხალხმა დაინახა: მან ხელისუფლებას რაღაც დააბრალა. ამის გამო დააპატიმრეს. საზოგადოების რაღაც ნაწილისთვის, რომელიც ისედაც უკმაყოფილოა, ეს საკმარისი ბიძგი იყო. ოპოზიციამ შანსი სწორედ აქ დაინახა. საინტერესოა, რომ ოქრუაშვილის დაპატიმრების შემდეგ, ტელევიზორში პირველი ოპოზიციონერი, მგონი, კობა დავითაშვილი გამოჩნდა და მეორე - თინა ხიდაშელი, ვინც მანამდე ყველაზე მეტად აკრიტიკებდა ოქრუაშვილს - სანამ ის ხელისუფლებაში იყო და მერეც. ეს კი იმას არ ნიშნავდა, რომ ოქრუაშვილის სიყვარული იყო მათი პროტესტის საფუძველი. უბრალოდ, თავისთვის შანსი დაინახეს.
- და ამდენი ხალხი ოპოზიციამ იმ შანსებისთვის გამოიყენა, რომელზეც თქვენ საუბრობთ?
- იქ იყო ხალხი, რომელიც ზოგადად, უკმაყოფილოა ამ ხელისუფლებით და ეს გარკვეული ბიძგი აღმოჩნდა იმისთვის, რომ ქუჩაში გამოსულიყვნენ. რა თქმა უნდა, იქ ოქრუაშვილის პარტიაში ჩაწერილებზე გაცილებით მეტი ხალხი მივიდა. ოქრუაშვილი ციხეში უფრო მეტ ხალხს გამოიყვანდა გარეთ, ვიდრე ოქრუაშვილი - თავის ოფისში.
- ოქრუაშვილის აღიარებით ჩვენებასთან დაკავშირებით, პირადად თქვენ, რაიმე კითხვა ხომ არ გაგიჩნდათ? თქვენი აზრით, ოქრუაშვილის მიმართ ფსიქოლოგიური ზეწოლა ხორციელდებოდა თუ არა?
- ხარ ოცდათოთხმეტი წლის კაცი; აპირებ ოპოზიციის ლიდერობას, ცოტა ხანში, შეიძლება, პრეზიდენტობასაც; ბრწყინვალე კარიერა გაქვს, ძალიან მდიდარი ხარ. უცებ, გიჭერენ და გეუბნებიან, რომ შენ მიმართ წაყენებული ბრალდებებით ოცდახუთწლიანი პატიმრობა გელოდება. თუ სხვანაირად მოიქცევი, ორ დღეში გამოხვალ (როგორც გამოვიდა). ამაზე დიდი ფსიქოლოგიური ზეწოლა რა უნდა იყოს? არავინ მალავს, რომ ასე იყო. მას აღიარებითი ჩვენება რომ არ მიეცა, შეიძლება, ოცდახუთი თუ არა, ათი წელი ციხეში მჯდარიყო.
- როგორ ფიქრობთ, რის ფასად წაიღო მან უკან თავისი სიტყვები?
- ასე ვთქვათ, პოლიტიკურად "გაფუჭდა". ვისაც ოქრუაშვილი მოსწონდა, ამბობდა, რომ ის არის ვაჟკაცი, შეუპოვარი. მან კი, ფაქტობრივად, ყველაფერზე უკან დაიხია.
ხელისუფლებისთვის ეს საუკეთესო ვარიანტი იყო. ყველაზე ცუდი ვარიანტი ხელისუფლებისთვის იყო ოქრუაშვილი ციხეში - იმიტომ, რომ ასეთი ოქრუაშვილი იყო სიმბოლური მარტვილი, გმირი, რომელიც ოპოზიციას აერთიანებდა; ხოლო ოქრუაშვილი გარეთ - ეს იყო საკმაოდ დიდი ფულის პატრონი ოპოზიციონერი, რომელსაც აქვს რაღაც კავშირები, გამოცდილება და ა.შ. და რა იცი, რას იტყვის და, მართალია თუ ტყუილია, ხალხი დაიჯერებს...
- რატომ? კონკრეტულად, ოქრუაშვილი იტყვის ამას თუ არა, რა მნიშვნელობა აქვს, თუკი ხალხში ეს კითხვები მის გარეშეც არსებობს?
- ოქრუაშვილი რომ იტყვის, უფრო სარწმუნო იქნება. ამიტომ ვამბობ, ცუდი იყო-მეთქი ხელისუფლებისთვის. მაგრამ, ყველაზე კარგი არის ოქრუაშვილი, რომელიც გარეთ არის, მაგრამ - გაფუჭებული, როგორც პოლიტიკური ლიდერი, რომელსაც თვითონ ოპოზიციაში ნდობა აღარ აქვს. შეიძლება, მათ ახლა აწყობთ, თქვან, რომ ის აწამეს, მაგრამ მაინც მგონია, რომ ასეთი რამის შემდეგ პოლიტიკურ ლიდერს ხალხში და თავისსავე წრეში ნდობა ნაკლებად აქვს.
- უფრო კონკრეტულად, თქვენი აზრით, როგორ აისახება ოქრუაშვილის გათავისუფლება ოპოზიციურ გაერთიანებაზე?
- ოქრუაშვილის დაპატიმრებამ საზოგადოების ნაწილში ძლიერი საპროტესტო მუხტი შექმნა და ოპოზიციაც ამ მუხტის გარშემო გაერთიანდა. თუ ეს საპროტესტო მუხტი შესუსტდება (და ის, ჩემი აზრით, შესუსტდება)...
- რატომ შესუსტდება? რატომ უნდა იქონიოს გავლენა ამაზე ოქრუაშვილის გათავისუფლებამ?
- კი ბატონო, შეიძლება, ზოგადად, არც შესუსტდეს, მაგრამ დღეს საზოგადოებას გარკვეული გმირიც სჭირდება. საკმარისი არ არის მხოლოდ ის, რომ ხალხს ხელისუფლება არ მოსწონს. მას რაღაც პოზიტიური ძალა სჭირდება.
- თქვენი აზრით, ოქრუაშვილი გმირი იყო?
- რა თქმა უნდა, ვიღაცისთვის გმირი იყო. ახლა ოპოზიციაში ისეთი ძლიერი ფიგურები აღარ არის. მე არ ვამბობ, რომ ოპოზიცია ამის შემდეგ აღარ იარსებებს, მაგრამ რაღაც მუხტი შეუსუსტდება. ეს მხოლოდ ჩემი ვარაუდია.
თავის დროზე, მიხეილ სააკაშვილი რომ არ ყოფილიყო, "ვარდების რევოლუცია" არ იქნებოდა. ხალხს წინამძღოლი სჭირდება. ყოველ შემთხვევაში, ხალხის ნაწილს მაინც. ჯერჯერობით, წარსულის გამოცდილება ამას გვიჩვენებს.
მთელი ოპოზიცია გაჩერებული იყო გაზაფხული-ზაფხულის განმავლობაში. არანაირ სერიოზულ აქტივობებს არ იჩენდნენ. ოქრუაშვილს ელოდნენ.
- თქვენი აზრით, გამბედაობა აკლდათ, თუ რა?
- ადგილობრივი არჩევნების შემდეგ დეპრესიაში იყვნენ. მაშინ დიდი აქტიურობა გამოიჩინეს, მაგრამ ვერაფერს მიაღწიეს და ამის გამო დეპრესიაში არიან.
- როგორ ფიქრობთ, თუნდაც რესპუბლიკელები, რომლებიც ბოლო დროს გამორჩეულად აქტიურები და აგრესიულები გახდნენ, ახლა დეპრესიაში ჩავარდებიან?
- თუ არაფერი გამოვა, დეპრესიულ მდგომარეობას დაუბრუნდებიან. ჯერჯერობით, ისინი ხედავენ, რომ რაღაც ტალღა არსებობს და ცდილობენ, რაღაც გააკეთონ, მაგრამ, თუ 2 ნოემბერს ძალიან ცოტა ხალხი გამოვა...
- თქვენ როგორ ვარაუდობთ?
- ვფიქრობ, რომ ვიღაც მივა (ოპოზიცია ამისთვის ბევრს იმუშავებს), მაგრამ ხალხის ისეთი რაოდენობა არ იქნება, რომ მთავრობას ოპოზიციის მიმართ დათმობები გააკეთებინოს.
- თქვენი აზრით, მიმდინარე პოლიტიკურ სიტუაციაში რა საფრთხის წინაშე დგანან ხელისუფლება და ოპოზიცია?
- შესაძლოა, ოპოზიციაში მართლაც გაჩნდეს ისეთი ძალა, რომელიც ხელისუფლების წინააღმდეგ სერიოზული ტალღის აგორებას შეძლებს. თეორიულად ეს საფრთხე არსებობს, თუმცა, ჩემი აზრით, ის ძალიან დიდი არ არის.
- რატომ?
- აქამდე რატომ ვერ ააგორეს? ჯერჯერობით, არ არის ძლიერი ალტერნატივა. ოქრუაშვილიც, ჩემი აზრით, არ იყო ისეთი ძლიერი ალტერნატივა, მაგრამ უძაღლო ქვეყანაში კატებს აყეფებდნენო - სწორედ ასე ხდებოდა. ვთქვათ, დაარწმუნე ხალხი, რომ ხელისუფლება ცუდია, მაგრამ ეს საკმარისი არ არის, თუ არ აჩვენე უკეთესი ალტერნატივა. ხალხის უმრავლესობას, ჩემი აზრით, არც ხელისუფლება მოსწონს და არც - ოპოზიცია. ამბობს, რომ ხელისუფლება ცუდია კონკრეტული მიზეზების გამო, მაგრამ ოპოზიცია არაფრის გამკეთებელი არ არის. ეს ტიპიური უმრავლესობის აზრია. ეს განწყობა ხელისუფლებისთვის უფრო მომგებიანია, რადგან ადამიანი ყოველთვის შეჩვეულ ჭირს ამჯობინებს. ამიტომ, არ არის საკმარისი, უთხრა, - მთავრობა ჭირია. უნდა აჩვენო და დაუმტკიცო, რომ სწორედ შენ ხარ კარგი. არსებობს თაფლი და ფუტკრები. დიდი მიტინგი თაფლია და ყველა ფუტკარი იქ მიდის _ იმიტომ, რომ შანსი გაჩნდა, რაღაც ძალა დაანახო ხელისუფლებას, რაღაც საპროტესტო ტალღა ააგდო, საპროტესტო იმპულსი. აი, ამ საპროტესტო იმპულსის გარშემო არის ეს გაერთიანება.
- და, თქვენი აზრით, ეს გაერთიანება მყიფეა?
- გაერთიანება უნდა იყოს რაღაც ღირებულებების და ხედვის გარშემო. აქამდე, ყოველ შემთხვევაში, ოპოზიციაში ასეთი გაერთიანება არ ყოფილა. ახლა ის გაერთიანდა. შეიძლება, ასეც დარჩეს. მაგრამ, თუ საპროტესტო ტალღა არ განვითარდა, მაშინ შესაძლოა, დაიშალოს.
- ვადამდელი არჩევნები რევოლუციას ნიშნავს?
- ის, პრაქტიკულად, რევოლუციაზე ორიენტაციას გულისხმობს. ცხადია, ხელისუფლებას ისე უბრალოდ ვერ დაარწმუნებ, რომ ვადამდელი არჩევნები დანიშნოს. ეს მისი მხრიდან გარკვეულ აღიარებას ნიშნავს. ერთი წლის წინ მეც წინააღმდეგი ვიყავი იმ საკონსტიტუციო ცვლილებისა, რომელზეც ახლა რესპუბლიკელები ისევ საუბრობენ, მაგრამ ეს ერთი წლის წინ იყო. მაშინ საზოგადოების უდიდეს ნაწილს ამისთვის ყურადღება არ მიუქცევია.
- და არც თებერვლის საკონსტიტუციო ცვლილებებისთვის.
- თებერვლის საკონსტიტუციო ცვლილებები მე კიდევ უფრო არ მომწონს, მაგრამ ახლა რომ მოვაწყო მიტინგი, - რატომ მიიღეს 2004 წლის თებერვალში საკონსტიტუციო ცვლილებები-მეთქი, უაზრობა იქნება. ამით ოპოზიცია ცდილობს, წასულ მატარებელს დაეწიოს.
- როგორ ფიქრობთ, თავის დროზე, რატომ არ გახდა საკონსტიტუციო ცვლილებები საყოველთაო პროტესტის მიზეზი?
- საერთოდ, ხალხს კონსტიტუციური საკითხები ნაკლებად აინტერესებს, ოპოზიციას კი, როგორც ჩანს, არ ჰქონდა იმედი, რომ ამაზე ხალხს "ააგდებდა". ოქრუაშვილი პიროვნებაა და დაინახა: მან რაღაც თქვა და მეორე დღეს ციხეში აღმოჩნდა. კონსტიტუცია კი აბსტრაქტული რამ არის.
ისე, საღი აზრით რომ ვილაპარაკოთ, რა განსხვავებაა, აპრილში იქნება არჩევნები თუ ოქტომბერში? მთავარი ის არის, რომ მოიგო ეს არჩევნები, ხომ? ამ ლოზუნგის მიღწევა ჩვეულებრივი მეთოდებით შეუძლებელია.
- რატომ?
- ხელისუფლებამ ერთი წლის წინ არ დაგიჯერა. ახლა რატომ დაგიჯერებს? ამიტომ, ძალიან ბევრი ხალხი უნდა გამოიყვანო და სიტუაცია პოლიტიკურ კრიზისამდე უნდა მიიყვანო. თუ ხალხს ისეთ ლოზუნგს სთავაზობ, რომელსაც ვერ მიაღწევ, ის წამგებიანია. ან, მიაღწევ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი რევოლუციურ სიტუაციას შექმნი.
- ჯერჯერობით, ასეთი სერიოზული პოლიტიკური კრიზისი, თქვენი აზრით, არ არსებობს?
- არა. ეს არის პოლიტიკური კრიზისის წინაპირობა. ჩემი აზრით, ოქრუაშვილის ამ მანევრით ხელისუფლებამ 50%-ით გააუვნებელყო პოლიტიკური კრიზისის მოსალოდნელობა. პოლიტიკური კრიზისი ჰქვია ისეთ ვითარებას, როდესაც ხელისუფლება კარგავს უნარს, რომ ნორმალურად მართოს სახელმწიფო; როდესაც გადაწყვეტილებებს ვერ იღებს და ვეღარ ახორციელებს. ჩვეულებრივ, პოლიტიკური კრიზისის დროს იწყება სერიოზული განხეთქილება ხელისუფლების შიგნით და ა.შ. ჯერჯერობით, არაფერი ამის მსგავსი არ შეინიშნება.
- უკვე საუბრობენ იმაზე, რომ ხელისუფლებამ, ოქრუაშვილის გათავისუფლებით, თვითდისკრედიტაცია მოახდინა.
- მთელი ეს ისტორია, რა თქმა უნდა, ხელისუფლების დისკრედიტაცია იყო: უმაღლესი ხელისუფლების წარმომადგენელთა აზრით, თუკი ხელისუფლებასთან ახლოს მყოფი ადამიანი კორუფციაში არის ჩაფლული, ეს ნიშნავს, რომ ელიტური კორუფცია არსებობს. აქედან გამომდინარე, თუკი ოქრუაშვილის მიმართ ბრალდებები საფუძვლიანია, მაშინ, ცხადია, ეს ხელისუფლების დისკრედიტაციაა. გარდა ამისა, საზოგადოების უდიდესი ნაწილი დარწმუნებულია, რომ ოქრუაშვილის დაპატიმრება პოლიტიკური მოტივით მოხდა და არა იმიტომ, რომ ახლა, უცებ გაახსენდათ, რომ ის კორუმპირებული ყოფილა. ესეც, რა თქმა უნდა, დისკრედიტაციაა. ასე რომ, შეიძლება ითქვას, ხელისუფლება დისკრედიტაციაზე წავიდა. მაგრამ ის თვლის, რომ ამით, საბოლოო ჯამში, მაინც მოიგო.
- რა მოიგო?
- მოიგო იმ თვალსაზრისით, რომ მას სერიოზული მოწინააღმდეგე აღარ ჰყავს. მან მოკლევადიან პერსპექტივაში მოიგო - იმიტომ, რომ ამ საარჩევნო ციკლში, ოქრუაშვილის გარდა, სერიოზული ოპონენტი მას შეიძლება, არც გაუჩნდეს, მაგრამ გრძელვადიან პერსპექტივაში ძალიან ბევრი წააგო - იმიტომ, რომ მოხდა გარკვეული დისკრედიტაცია - ისეთ დონეზე, რომელსაც ადვილად არ დაივიწყებს საზოგადოება.
Комментариев нет:
Отправить комментарий