26 მაისი: ტანკები, მანიფესტაცია თუ ორივე ერთად?

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

25 მაისი, 2009

"სახლებში არავითარ შემთხვევაში არ უნდა დავბრუნდეთ და დავამთავრებთ ამათ პარპაშს საქართველოში!"

"დანამდვილებით ვიცი, რომ ხელისუფლებამ შეკრა რუსთაველის პროსპექტის "მულიაჟი" და ამ სქემით ვარჯიშობენ ვაზიანში. სტრუქტურულად, ეს სქემა რუსთაველის პროსპექტის პერიმეტრის იდენტურია. ეს იმას ნიშნავს, რომ გამორიცხული არ არის, ბოლო მომენტში სააკაშვილს ტვინი გადაუტრიალდეს და რუსთაველზე ჩაატაროს აღლუმი. ვფიქრობ, რომ ამ ინფორმაციის გათვალისწინება საჭიროა.
...მსოფლიოში ცნობილი ფოტოა: ჩინეთში, ტიანანმენის მოედანზე, ერთი კაცი ტანკების კოლონას აჩერებს. ავტორიტარულ ჩინეთში, 89-ში!" - "მთელ კვირას" პაატა ზაქარეიშვილი ესაუბრება.

- სააკაშვილისა და ოპოზიციის ლიდერების შეხვედრის შემდეგ, თქვენი აზრით, რა მიმართულება შეიძინა პოლიტიკურმა პროცესებმა საქართველოში?
- პროცესი უფრო ცხადი გახდა. ყოველთვის ვარ დიალოგის, მოლაპარაკების მომხრე, მაგრამ სააკაშვილთან დიალოგი... დღეს ევროპაც ხვდება, რომ შეუძლებელია სააკაშვილთან ლაპარაკი. რამდენჯერ უნდა გადაგვაგდოს? ამოიწურა რესურსები. მაგრამ კიდევ დარჩნენ საქართველოში ადამიანები, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ დიალოგი აუცილებელია, ამიტომ ეს პროცედურა კიდევ ერთხელ არის განსახორციელებელი.
- ამ ადამიანებში ვის გულისხმობთ? ალასანიას?
- ალასანიას, სხვებს, ევროპას - რათა არავის ჰქონდეს ხინჯად ჩარჩენილი: დიალოგი რომ ყოფილიყო, იქნებ სიტუაცია გამოსწორებულიყოო. ამიტომ: მიუხედავად იმისა, რომ დიალოგის პირველი რაუნდი იყო წარუმატებელი, იგი უაღრესად შედეგიანიც იყო.
- შედეგიანი რა თვალსაზრისით?
- დადასტურდა, რომ სააკაშვილთან ლაპარაკი შეუძლებელია. ეს შედეგი არ არის? ვფიქრობ, რომ მაქსიმუმ, სამი შეხვედრა საკმარისია, რათა ეს თემა საერთოდ ამოიწუროს. სააკაშვილი არ არის მზად არანაირი დათმობებისთვის! თითქოს დიალოგის რეჟიმში ლაპარაკობს, ამ დროს კი გამოხტა და თქვა, - ბანდიტი გელაშვილიო, რომელსაც თვითონ გაუსწორდა ბანდიტურად! საერთოდ ვერ ხვდება, რას ლაპარაკობს! ისევე უაზროდ ისვრის ფრაზებს გელაშვილზე, როგორც დიალოგზე ისვრის ფრაზებს უაზროდ! როგორ შეიძლება, ლაპარაკობდე დიალოგზე და ამ დროს ხვრეტდე გენერლებს ქუჩაში?! საჭიროა, რაც შეიძლება სწრაფად ჩატარდეს ყველა რაუნდი.
- როგორ? დიალოგზე წასვლა გეგმიური ნაბიჯებია?
- არა. პირველი შეხვედრით შეიძლება მხოლოდ პროფესიონალი მიხვდეს, რა ხდება სინამდვილეში. პირველმა რაუნდმა მე ბევრ რამეზე მიმანიშნა. მაგრამ ყველა ჩემსავით კარგად ხომ არ იცნობს სააკაშვილს? ყველა უნდა დარწმუნდეს ამაში. პირველ შეხვედრაზე მხოლოდ ძალის მოსინჯვა ხდება. მეორე შეხვედრა გადამწყვეტია: ამ დროს, პირველი შეხვედრიდან გამომდინარე, მხარეებს არგუმენტები მოაქვთ. სწორედ მეორე შეხვედრაზე ჩნდება ან არ ჩნდება პერსპექტივა. თუ მეორე შეხვედრაც უშედეგოდ დასრულდება, მხარეები ბრუნდებიან თავიანთ გუნდებში და მსჯელობენ იმაზე, თუ როგორ გაფორმდეს გაყრა. მესამე შეხვედრა სწორედ გაყრისთვის შეხვედრა, ანუ ბოლო შეხვედრაა.
ასე რომ, ეს გეგმიური ნაბიჯები კი არა, პროცედურაა. ერთგვარი ფორმულაა. სააკაშვილი დღეს დიალოგზე ლაპარაკობს და გვავიწყდება, რომ გუშინწინ ზედაც არ შეხედა რეფერენდუმის წინადადებას. არც კი განიხილა ეს თემა. დღეს კი ნიანგის ცრემლებით ტირის, დიალოგზე არ მოდის ოპოზიციაო! ახლა, როცა მიხვდა, რომ გაიჭედა, კეთილი ინება და შემოგვთავაზა დიალოგი, ოღონდ თემა არის მსოფლიო ეკონომიკური კრიზისიდან გამოსვლა. როცა სააკაშვილი ჩაბარდება ისტორიას, მე ვთავაზობ საზოგადოებას, ახლა მიმდინარე პროცესებს დავარქვათ "ოპერაცია "იოდიზირებული მარილი". როცა ნოემბრის კრიზისი იწყებოდა; როცა სააკაშვილი მიხვდა, რომ რაღაც პრობლემები შეექმნა, გახსოვთ, რა გააკეთა? მოიწვია მთავრობის სხდომა და თქვა, რომ ქვეყანაში პრობლემაა - აი, მაგალითად, იოდიზირებული მარილი. და მთავრობის სხდომა მიუძღვნა იოდიზირებული მარილის პრობლემებს საქართველოში! იოდიზირებული მარილის თემის წამოწევამ მიგვიყვანა 7 ნოემბრამდე. დღესაც ისეთ რაღაცებს გვთავაზობს, რაც მისი, როგორც უუნარო ხელისუფალის ლუსტრაციას ახდენს.
- ბოლო დღეებში ალასანია მიტინგებზე არ ჩანს. თქვენი აზრით, ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ აზრი სააკაშვილის წასვლის გზებთან დაკავშირებით ოპოზიციაში მკვეთრად გაიყო?
- ამაში ტრაგედიას ვერ ვხედავ. მთავარი ის არის, რაზე თანხმდებიან საბოლოო ჯამში.
- და რაზე თანხმდებიან?
- სულ ცოტა, თანხმდებიან იმაზე, რომ რაც უნდა ხდებოდეს, ქუჩის აქციები აუცილებელია. მაგრამ ეს არ არის საკმარისი. საჭიროა სხვა რამ. ბუნებრივია, ოპოზიციაში შეიძლება იყოს კამათი იმაზე, თუ რა უნდა იყოს ეს "სხვა რამ". რაც შეიძლება სწრაფად უნდა წავიდეს სააკაშვილი. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ 9 აპრილს უნდა წასულიყო, ან 26 მაისს უნდა წავიდეს. ეს ნიშნავს იმას, რომ ყველაფერი უნდა გაკეთდეს იმისათვის, რომ წავიდეს რაც შეიძლება სწრაფად. მაგრამ უნდა ვითვალისწინებდეთ, რომ ეს არის არა დროში, არამედ ქმედებებში გაწელილი პროცესი. ილია ჭავჭავაძეს გენიალური ფრაზა აქვს "ოთარაანთ ქვრივში": პატიოსანი დედაკაცი ცხრა თვეში შობს ბავშვსო. ქართველები სულსწრაფები ვართ. სააკაშვილის უმთავრესი პრობლემა სწორედ სულსწრაფობაა: სხვას არ უსმენს, იღებს დაუფიქრებელ გადაწყვეტილებებს. შეიძლება ეს სენი შეეყაროს ოპოზიციასაც. ამიტომ ნაჩქარევი ნაბიჯის გადადგმას ჯობს, დავფიქრდეთ და გავთვალოთ, სანამდე შეიძლება მიგვიყვანოს ჩვენმა თითოეულმა ნაბიჯმა.
საპროტესტო აქციებით სააკაშვილი უნდა ვაიძულოთ, რომ მან ბარტყების გადმოგდება დაიწყოს. სულ კომისიის შექმნაზე გაიძახის. კომისია არ სჭირდება გადაწყვეტილების მიღებას. მას უნდა, მისივე სიტყვები რომ გამოვიყენოთ, ოპოზიცია ხელახლა გააფარჩაკოს. ერთხელ ხომ გააფარჩაკა თავისი ჭკუით! იქიდან დაიწყო მისი დამარხვა, როგორც კი გამოვარდა და თქვა, ოპოზიცია გაფარჩაკებულიაო!
- მიგაჩნიათ, რომ ახლა ეს საფრთხე არ არსებობს?
- არსებობს რისკები. ოპოზიციამ კეთილი უნდა ინებოს და ყოველ წუთში ამოწმოს თავისი ტაქტიკური ნაბიჯები. ამოწმოს, ხომ არ ცვლის მისი ტაქტიკური ნაბიჯები საერთო სტრატეგიას.
- ჯერჯერობით, თქვენი აზრით, არ ცვლის?
- ჩემი აზრით, 26 მაისამდე, ყველაფერი კარგად მიდის.
- ზემოთ თარიღები აღნიშნეთ: 9 აპრილი და 26 მაისი. ოპოზიციის ლიდერებმა სააკაშვილის წინააღმდეგ ბრძოლის გადამწყვეტ ეტაპად ჯერ 9 აპრილი გამოაცხადეს, ახლა კი - 26 მაისი. ისინი ამბობენ, რომ თარიღების მიმართ ჯანსაღი დამოკიდებულება აქვთ და მათ რაღაც განსაკუთრებულ მნიშვნელობას არ ანიჭებენ. ამ თვალსაზრისით თქვენი შეფასება როგორია?
- ოპოზიციას ეშინია, რომ ხალხი დაიღლება და ამიტომ ჩქარობენ. ისინი საზოგადოებას აჯერებენ, რომ ამ თარიღებში შეიძლება რაღაც გადაწყდეს. ჩემი აზრით, ეს ტაქტიკური თვალსაზრისით არასწორი მიდგომაა. საზოგადოება იმაში კი არ უნდა დააჯერო, რომ ამა და ამ დროს გადადგება სააკაშვილი, არამედ იმაში, რომ ის აუცილებლად უნდა გადადგეს. სახლებში არავითარ შემთხვევაში არ უნდა დავბრუნდეთ. სხვა სახის სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის საშუალებებიც უნდა შევთავაზოთ საზოგადოებას - ისეთი, რომელიც ხელისუფლებას დაანახებს, რომ საზოგადოება მობილიზებულია.
- მაგალითად, როგორი საშუალებები?
- როგორ იბრძოდა ჩილელი ხალხი პირსისხლიანი დიქტატორის - პინოჩეტის წინააღმდეგ? როგორც კოდალები, ერთ წერტილში ურტყამდნენ, ურტყამდნენ და მაინც ჩამოაგდეს! მაგალითად, მას შემდეგ, რაც "პირველმა არხმა" უარი თქვა, გაეშუქებინა საპროტესტო აქციები, არ ვუყუროთ "პირველ ახს" ერთი კვირის განმავლობაში, მერე არ ვუყუროთ "იმედს", "შემდეგ" - "რუსთავი-2-ს". უცებ გამოჩნდება შედეგი. ჩვენი რეაქციები უნდა იყოს უაღრესად ეფექტური და მყისიერი. სააკაშვილი ნახავს, ეს რა ძალაა. ნახავს, რომ ეს არ არის მარტო ქუჩის გადაკეტვა. ერთი კვირა მეტროთი არ ვიაროთ. მეტროში რომ არ ჩაჯდები, ამის გამო "სპეცნაზი" სახლში ვერ შემოგივარდება. აბსოლუტურად უძლურია ხელისუფლება, ასეთ დროს შენ წინააღმდეგ რამე განახორციელოს. ძალიან კარგია, რომ რეგიონებში დაიწყეს მოქმედება. ორშაბათს დიდი მიტინგი თბილისში, სამშაბათს - ბათუმში, ოთხშაბათს - ქუთაისში... და შეიძლება, აღარც გახდეს საჭირო გზების გადაკეტვა. შეიძლება თბილისელებს პრობლემებს გვიქმნიან, მაგრამ მობილიზებული ვართ და ამიტომ ძალიან ვერ გვსჯიან. ასეთივე მობილიზებული უნდა იყოს ზუგდიდი, ქუთაისი, და მაშინ დავამთავრებთ ამათ პარპაშს საქართველოში!
დღეს სააკაშვილს ვერ გამოჰყავს ხალხი თავის მიტინგზე - იმიტომ, რომ მას ხალხი არ ჰყავს. აშკარად ჩანს, რომ ერთ მხარეს არის ხალხი, ვინც არის ქუჩაში; მეორე მხარეს არის ხალხი, რომელიც სახლში ზის; და მესამე მხარეს არის ხელისუფლება. ზუგდიდშიც კი, სადაც სააკაშვილის პოპულარობას საფუძველი აქვს, შარშან, 21 მაისის არჩევნების წინ თბილისიდან ჩაიყვანა ხალხი, რათა იქ მასობრივი მიტინგის ილუზია შეექმნა!
ადამიანებს შეიძლება არ უყვართ ოპოზიცია, მაგრამ არც სააკაშვილი უყვართ. და ისინი სახლში სხედან. პრობლემა ეს არის.
- თქვენი აზრით, 26 მაისს ისინი ქუჩაში გამოვლენ?
- ნაწილი გამოვა. ხალხმა უნდა გააცნობიეროს, რომ მათ ხელშია დღეს სახელმწიფო და არა სხვის ხელში. არც ევროპელი ელჩების ხელშია, არც - რუსეთის და არც მსოფლიოს ხელში. მხოლოდ ჩვენ ვართ - ხალხი - ამ ქვეყნის ბატონ-პატრონი. ახლა საქართველოში არც ერთ პოლიტიკურ ძალას არ აქვს სხვაზე მეტი უპირატესობა. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.
- ცოტა ხნის წინ ოპოზიციური ძალები ხაზგასმით ამბობდნენ, რომ მათი და საერთოდ, საპროტესტო მოძრაობის სიძლიერე სწორედ იმაში მდგომარეობდა, რომ ერთი ლიდერი არ არსებობდა. ახლა კი საუბარი სწორედ ერთი ლიდერის აუცილებლობაზე დაიწყო. თქვენი ალიანსის წევრმა - დავით ზურაბიშვილმა განაცხადა, რომ საერთო ლიდერის გამოკვეთა დასავლეთის მოთხოვნა უფროა, ვიდრე ქართული საზოგადოების, რადგან ოპოზიციას საერთო გამოკვეთილი ლიდერი არ ჰყავს, დასავლეთი კი სააკაშვილის მიმართ ლოიალურად არის განწყობილი. თქვენი აზრით, რა გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს ოპოზიციამ? ვის ხმას უნდა მოუსმინოს მან: დასავლეთის თუ ქართული საზოგადოების?
- ოპოზიციის და, საერთოდ, საპროტესტო მოძრაობის სიძლიერე სწორედ იმაში მდგომარეობდა, რომ მათ არ ჰყავდათ გამოკვეთილი, უპირობო და თვალში საცემი ლიდერი. ერთი ლიდერის არარსებობა ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიციურ ერთობაში ყველა მონაწილე სუბიექტი თანაბარი სიძლიერისაა და გამორიცხავს ვინმეს მოულოდნელად წინ გაქცევას. თუ გარკვეულ ეტაპზე, სტრატეგიული ინტერესებიდან გამომდინარე, ოპოზიცია ხვდება, რომ ამ თანასწორი ერთობიდან აუცილებლობა შეიქმნა, გამოარჩიონ ღირსეულთა შორის ღირსეული, ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიცია ეწინააღმდეგება ან შორდება მის მიერ ადრე გაცხადებულ პოზიციებს. პირიქით, ეს იმას ადასტურებს, რომ ოპოზიცია მოქნილია, მდგრადია და შესწევს უნარი, რეალურ და ოპერატიულ გამოწვევებს გონივრულად უპასუხოს.
- თქვენ საუბრობთ იმაზე, რომ ლიდერის გამოკვეთის აუცილებლობა შეიქმნა. მაგრამ დავით ზურაბიშვილი ამბობს, რომ დასავლეთის მოთხოვნაა საერთო ლიდერი და არა ქართული საზოგადოების. რა ვიფიქროთ?
- ეს არ არის დასავლეთის მოთხოვნა. დასავლეთი, საერთოდ, არასდროს არაფერს ითხოვს. ეს რუსეთი ითხოვს ხოლმე და ხშირად რუსეთის მოთხოვნებზე გაზრდილ საზოგადოებას დასავლეთიდანაც ასეთი პოზიციები გველანდება. სინამდვილეში, დასავლეთი ჩვენგან ერთიანი ლიდერის არსებობის შესაძლებლობას მოელის. ჩემი აზრით, ასეთ შემთხვევაში მათ გაუადვილდებოდათ, უკეთესად გაერკვნენ, რა სურს ქართველ ხალხს. თუ ერთი, შეთანხმებული ლიდერი გააჟღერებს ერთობის პრინციპებზე დაფუძნებული ოპოზიციის პოზიციას, მათთვის უფრო იოლი იქნებოდა დიალოგი როგორც ხელისუფლებასთან, ისე ოპოზიციასთანაც.
- და ახლა ოპოზიცია ერთიანი არ არის? რისი გაგება უჭირს მისგან დასავლეთს?
- მე ხომ იქაურ სამზარეულოში არ ვარ. მე მხოლოდ აღვწერ სიტუაცის. მისასალმებელია, რომ ოპოზიციაში ნებისმიერი საკითხის განხილვა შეიძლება, თუკი იგი წამოიჭრება.
- ოპოზიციაში დაწყებული საუბარი საერთო ლიდერთან დაკავშირებით არ ნიშნავს იმას, რომ საქართველოში მიმდინარე პროცესებში მნიშვნელოვან როლს დასავლეთი ასრულებს და არა ქართული საზოგადოება?
- ეს ამას სულაც არ ნიშნავს. ეს ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიციას უნარი შესწევს, მიზნის მისაღწევად (გამოიყვანოს სახელმწიფო მძიმე პოლიტიკური კრიზისიდან, რომელიც უკვე ბოლო - კონფლიქტის ფაზაში იმყოფება) რამდენიმე ამოცანა ერთდროულად გადაწყვიტოს და ქართული საზოგადოების ინტერესები და დასავლეთის მოლოდინები ერთმანეთს შეათანხმოს.
- "ეროვნული ფორუმის" ერთ-ერთი ლიდერი - ირაკლი მელაშვილი ხელოვნურად წარმოჩენილი ლიდერის წინააღმედგია. ის ამბობს, რომ ლიდერს პროცესი აჩენს.
- ვეთანხმები მას: პროცესები ბუნებრივად უნდა განვითარდეს.
- როგორ ფიქრობთ, თუკი ოპოზიციაში მოხერხდება შეთანხმება ერთ ლიდერთან დაკავშირებით, ქართული საზოგადოება ამ გადაწყვეტილებას დაეთანხმება?
- საზოგადოების ცნება ზოგადად გულისხმობს მრავალფეროვნებას ერთი მიზნის მიღწევის პროცესში. ვიღაც დაეთანხმება, ვიღაც - არა. იმედია, საზოგადოების უდიდესი ნაწილი მზად არის, მიიღოს და დაუჯეროს ოპოზიციის არგუმენტირებულ და გულწრფელ მოქმედებებს.
- ხელისუფლებამ თითქოს გააბუნდოვანა 26 მაისის აღლუმის თემა. როგორია თქვენი მოლოდინი: ვინ გამოვა დედაქალაქის მთავარ პროსპექტზე ამ დღეს - ჯარისკაცები მარშით თუ ეროვნული სტადიონიდან დაძრული ხალხი?
- დანამდვილებით ვიცი, რომ ხელისუფლებამ შეკრა რუსთაველის პროსპექტის "მულიაჟი" და ამ სქემით ვარჯიშობენ ვაზიანში. სტრუქტურულად, ეს სქემა რუსთაველის პროსპექტის პერიმეტრის იდენტურია. ეს იმას ნიშნავს, რომ გამორიცხული არ არის, ბოლო მომენტში სააკაშვილს ტვინი გადაუტრიალდეს და რუსთაველზე ჩაატაროს აღლუმი. ვფიქრობ, რომ ამ ინფორმაციის გათვალისწინება საჭიროა.
- თუკი სააკაშვილი სამხედრო ძალებს რუსთაველზე გამოიყვანს, თქვენი აზრით, სტადიონზე შეკრებილი ხალხი უნდა შემოვიდეს თუ არა ამ პერიმეტრზე?
- ის აუცილებლად უნდა შემოვიდეს.
- და შეჯახების საფრთხე?
- შეჯახება ხელისუფლებამ თავიდან უნდა აიცილოს.
- თქვენ რომელ ხელისუფლებაზე ლაპარაკობთ?
- რომელიც დღეს ხელისუფლებაშია. ხელისუფლების მთავარი ამოცანაა, თავი მოაწონოს ხალხს, ხომ? კი არ მოსპოს და გაანადგუროს! ამიტომ: თუ ხალხს არ უნდა აღლუმი, ხელისუფლებამ ეს აღლუმი არ უნდა დაუშვას. ხალხმა კი მკაფიო ნება უნდა გამოავლინოს, რომ მას ასეთი აღლუმები არ სჭირდება.
- თქვენ ამბობთ, რომ ხალხი რისკზე უნდა წავიდეს?
- მე ვამბობ, რომ ხელისუფლება ვალდებულია, დაიცვას ხალხი. თუ ის დაიძვრება რუსთაველის პროსპექტისაკენ, ხელისუფლებამ ანგარიში უნდა გაუწიოს მის ნებას.
- მაგრამ არსებობს 7 ნოემბრის, 6 მაისის უარყოფითი გამოცდილება. როგორ ფიქრობთ, ახლა ხელისუფლება უკან დაიხევს?
- 7 ნოემბრის გამოცდილებამ ჭკუა ასწავლა ხელისუფლებას. მას შემდეგ პრეზიდენტი აღარ არის საქართველოში. ახლა სამი დე-ფაქტო ხელისუფლებაა საქართველოს ტერიტორიაზე: ბაღაფშის, კოკოითისა და სააკაშვილის. ასე მხოლოდ რაღაც დრომდე შეიძლება გაგრძელდეს. ქართველი ხალხი ამას დიდხანს ვერ მოითმენს. ეს ხელისუფლება იმდენად არაბუნებრივად არის შეკოწიწებული, რომ აუცილებლად ჩამოიშლება. უბრალოდ, ამ დასასრულის მისაღწევად გონივრული მოქმედებებია საჭირო.
- გონივრული მოქმედება იქნება, ხალხმა ტანკებს რომ გაუწიოს წინააღმდეგობა?
- ტანკები თავისთვის იქნება, ხალხი - თავისთვის. ხალხი გაივლის ტანკებს შორის, რა პრობლემაა? ტანკები სროლას ხომ არ დაიწყებენ? მსოფლიოში ცნობილი ფოტოა: ჩინეთში, ტიანანმენის მოედანზე, ერთი კაცი ტანკების კოლონას აჩერებს. ავტორიტარულ ჩინეთში, 89-ში!
- თქვენ ანალოგის იმედი გაქვთ?
- რა თქმა უნდა! როგორ, ქართველები ვერ გავაჩერებთ ჩვენს ეროვნულ დღესასწაულზე სააკაშვილის ტანკებს, რომლებიც ცხინვალიდან გამოიქცნენ?
- ახლახან გავრცელებულ გაერო-ს გენერალური მდივნის მოხსენებაში, რომელიც აფხაზეთის პრობლემას ეხება, არ წერია "აფხაზეთი (საქართველო)". შეიძლება გაერო-ს, ზოგადად, მსოფლიოს მიერ აფხაზეთის დამოუკიდებლობის ლეგიტიმაციის მოწმე გავხდეთ?
- არა, მაგრამ გავხდებით გაერო-ს მიერ ახალი რეალობის ლეგიტიმაციის მოწმე. გაერო-ს უშიშროების საბჭომ უკვე დიდი ხანია, რეზოლუციებში საერთოდ გააქრო სიტყვები: საქართველო და აფხაზეთი. ნებისმიერმა მსოფლიო დონის ექსპერტმა რომ წაიკითხოს, ვერ მიხვდება, რომელ სახელმწიფოზეა ლაპარაკი. სულ ამაზე ვყვიროდი. კაციშვილი ყურადღებას არ მაქცევდა. სიტყვა "აფხაზეთი" მხოლოდ გენერალური მდივნის მოხსენების სათაურში იყო დარჩენილი. ახლა იქიდანაც გაქრა. ეს იმას ნიშნავს, რომ სახელს უკარგავენ. თუკი წლების განმავლობაში შენს სახელს არავინ დაგიძახებს, შეიძლება დაგავიწყდეს, რა გქვია. რუსეთი ნიადაგს ამზადებს იმისთვის, რათა ასე, ათი წლის შემდეგ კოსოვოს ვარიანტი გათამაშდეს გაერო-ში. ჩვენ ვაზროვნებთ მხოლოდ დღევანდელი დღით, რუსები კი დღეს თესავენ და ათ წელიწადში მოიმკიან. ახლა ჩვენ ვართ მოწმეები ტრაგედიის დაწყების: რუსეთი ცდილობს, წაშალოს მსოფლიო მეხსიერებაში აფხაზეთსა და საქართველოს შორის ბმა.
რუსეთმა პროვოკაციაზე წამოგვაგო და ომი დაგვაწყებინა. აი, ეს არის ტრაგედია. ხოლო ის, რაც ახლა გაერო-ში ხდება, ამ ტრაგედიის გაფორმებაა. თუ ადამიანი მოკვდა, მნიშვნელობა აღარ აქვს, კუბოთი დამარხავ თუ კუბოს გარეშე. ეს უკვე ჭირისუფლის პრობლემაა და არა მკვდრის. ჩვენ ახლა ვკამათობთ, როგორ დავმარხოთ ეს საქართველო, აფხაზეთი და ცხინვალის რეგიონი: კუბოთი თუ კუბოს გარეშე; რეზოლუციით თუ რეზოლუციის გარეშე. ჩემთვის აფხაზეთისა და ცხინვალის დაკარგვა საქართველოს დაკარგვაა. იმის მაგივრად, რომ ხალხს ბოდიში მოუხადო და თქვა, რომ ჩაგითრიეს პროვოკაციაში, კიდევ გაიძახი, რომ განსაკუთრებული არაფერი მომხდარა! ვიდრე სააკაშვილი საქართველოში დანასავით არის ჩარჭობილი, არაფერი ეშველება ამ ქვეყანას. კი, ბატონო, გზები მართლა კეთდება, მაგრამ სხვა რა გააკეთა? ტრაბახობენ, წეროვანი ავაშენეთ ორ-სამ თვეშიო! ხალხი გამოყარა შიდა ქართლიდან, ხუხულები აუშენა და ტრაბახობს! წეროვანი და შინაგან საქმეთა სამინიტროს შენობა არის სიმბოლო სააკაშვილის საქართველოსი; და შემინული "ივერია" და შემინული შენობა ვაკის პარკთან! გზები მართლა კარგია, მაგრამ ჰიტლერმა ხომ ზუსტად ასე დაიწყო: გზებისა და არმიის მშენებლობით. მას "ვერსალმა" აუკრძალა მსოფლიოში იარაღის შესყიდვა და თვითონ დაიწყო იარაღის წარმოება. სააკაშვილს აკრძალული არ ჰქონდა, ამიტომ დაიწყო იარაღის შესყიდვა. როგორც ჰიტლერი, ზუსტად ისე მოქმედებს, ნაბიჯ-ნაბიჯ იმეორებს მას. ჰიტლერმა შექმნა მტრის ხატი ევროპის სახით; სააკაშვილმა კი მტრის ხატი რუსეთისგან შექმნა. "ვერსალი" ანტიგერმანული მოვლენა იყო, მაგრამ ჰიტლერმა გააზვიადა; რუსეთი იყო ანტიქართული მოვლენა და გააზვიადა სააკაშვილმა. ორივემ ამოიჩემა მტრის ხატები, დააყენეს ტანკები თავიანთ აშენებულ გზებზე და ქვეყნები დაქცევისაკენ წაიყვანეს!
- თქვენ ამბობთ, რომ სააკაშვილი საქართველოში ჩარჭობილი დანაა. ოპოზიციის მიმართ საზოგადოების ნდობას ხედავთ?
- ვერ ვხედავ.
- თქვენი აზრით, რა არის ამის მიზეზი?
- საზოგადოებამ არ იცის, თუ რა იქნება საქართველოში სააკაშვილის შემდეგ.