როდისთვის გეგმავს ოპოზიცია ქუჩაში გამოსვლას

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

19 იანვარი, 2009

კახა კუკავა: "ჩვენ ვართ ყველაზე წარმატებული ოპოზიცია მთელ პოსტსაბჭოთა სივრცეში!"

"სოციოლოგიურ კვლევებს რომ დაუჯერო, ხალხი არასდროს ქუჩაში გამომსვლელი არ არის. 2007 წლის 7 ნოემბრის შემდეგ სააკაშვილი გადადგა. ეს ბრძოლის ნაწილია. ის, რომ მაშინ საბოლოო შედეგს ვერ მივაღწიეთ, ვფიქრობ, არ არის კონტრარგუმენტი. კიდევ უნდა გავმართოთ აქცია, კიდევ უნდა გადავაყენოთ და უკვე აღარ უნდა მოვუშვათ უკან!" - "მთელი კვირის" შეკითხვებს "კონსერვატორი" კახა კუკავა პასუხობს.

- 16 სექტემბერს ოპოზიციურმა ძალებმა ხელი მოვაწერეთ მემორანდუმს, სადაც ეწერა, რომ მზად ვიყავით ხელისუფლებასთან დიალოგისთვის, რათა დაწყებულიყო მოლაპარაკებები ვადამდელი არჩევნების დანიშვნასთან დაკავშირებით. ეს მემორანდუმი გასული წლის 7 ნოემბრის მასობრივი აქციის მონაწილეებს გავაცანით. მაშინ ვთქვით, რომ 25 იანვარს გამაფრთხილებელი აქცია გაიმართებოდა, მაგრამ დღეს სრულიად აშკარაა, რომ გამაფრთხილებელ აქციებს აზრი არ აქვს. მას აზრი აქვს ისეთ პოლიტიკურ სიტუაციაში, სადაც არ არის ამოწურული ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის დიალოგის ყველა საშუალება. ბოლო დროს კი სააკაშვილის განცხადებებიდან ირკვევა, რომ ის გამორიცხავს ოპოზიციასთან დიალოგს, გამორიცხავს არჩევნების დანიშვნის შესაძლებლობას. ამიტომაც შევიმუშავეთ ახლა პარტიებმა ერთობლივი მემორანდუმი: ვხსნით ყველა პოლიტიკურ მოთხოვნას და ძალაში რჩება ერთადერთი მოთხოვნა - სააკაშვილის უპირობო გადადგომა. მასობრივი აქციებით უნდა ვაიძულოთ, გადადგეს. შემდეგ კი გარდამავალმა ხელისუფლებამ შექმნას თავისუფალი არჩევნების წინაპირობები.
- "კონსერვატორებს" ვინ გიჭერთ მხარს მასობრივი აქციების გამართვასთან დაკავშირებით?
- ამ ეტაპზე მასობრივი აქციების გასამართად მზად ვართ "კონსერვატიული პარტია", "ხალხის პარტია", მოძრაობა "ერთიანი საქართველოსთვის". მემორანდუმში აქციებსა და ბრძოლის მეთოდებზე საუბარი არ არის, მაგრამ ის, რომ ქვეყნდება ერთიანი მემორანდუმი მოთხოვნებთან დაკავშირებით, უკვე არის რაღაც დონის მიღწევა. თუმცა, ეს საკმარისი არ იქნება. პროცესი გრძელდება. ვნახოთ, საბოლოოდ, რა შეთანხმებას მივაღწევთ.
ჩვენ მხარს ვუჭერთ ერთობას წინაპირობების გარეშე. მაგრამ არის პარტიები საქართველოში, რომლებიც ამბობენ, რომ იდეოლოგიური გამიჯვნა აუცილებელია. ახლა უსაფუძვლო იქნება ფიქრი იმაზე, რომ მთელი ოპოზიცია ერთ ორგანიზაციად გაერთიანდება (თუმცა, "კონსერვატიული პარტია" ყველაფერს აკეთებს, რათა თუნდაც ერთი, რადიკალური, კონსერვატიული ფრთა ერთ ორგანიზაციაში გაერთიანდეს). ვფიქრობ, რომ ერთიანი კოორდინაცია საპროტესტო აქციებისთვის აუცილებელია. ეს გამოცდილებამაც გვიჩვენა.
- ფიქრობთ, რომ მიტინგების გზა ერთადერთი გამოსავალია და იგი დესტრუქციული გზა არ არის?
- ეს ერთადერთი გამოსავალია და იგი დესტრუქციული არ არის. ქვეყანაში ყველა პრობლემა მიბმული არის სააკაშვილზე. საქართველო ვერ გახდება სტაბილური სააკაშვილის რეჟიმის მმართველობის პირობებში.
- და დარწმუნებული ხართ, რომ სტაბილურობას საპროტესტო აქციების გზით მიაღწევთ?
- საპროტესტო აქციების გზა ჩვენი ამოცანა კი არ არის. სტაბილურობა თავისუფალი არჩევნების გზით მიიღწევა.
- პოლიტიკური პარტიები ატარებენ გამოკითხვებს - თავიანთთვის, კონკრეტულ საკითხებში გასარკვევად. თქვენ თუ ჩაატარეთ კვლევა იმის გასაგებად, არის თუ არა მზად ხალხი, თქვენს მოწოდებას მხარი დაუჭიროს?
- იმ სოციოლოგიური კვლევების შედეგებს ეჭვის ქვეშ არ ვაყენებ, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ტექნოლოგია არის არასწორი: ძირითადად, დასმული არის ისეთი შეკითხვები და იმ ფორმით, რომელიც პასუხს გულისხმობს. და კიდევ: პასუხები გულწრფელი არ არის.
ბოლო ოთხი წელია, სხვადასხვა უცხოური ორგანიზაციის კვლევებს ვეცნობი. იმ კვლევებს რომ დაუჯერო, ხალხი არასდროს ქუჩაში გამომსვლელი არ არის. 2007 წლის ნოემბრის წინა პერიოდშიც კვლევები მიანიშნებდა, რომ აქციები არ იქნებოდა, მაგრამ იყო. ახლა კი კვლევებითაც და უშუალო ურთიერთობითაც თვალსაჩინოა, რომ საზოგადოებაში არის პროტესტი. "ენ-დი-აის" კვლევაში წერია, რომ ბოლო სამი თვის განმავლობაში "ნაციონალური მოძრაობის" რეიტინგი განახევრდა.
- და, თქვენი აზრით, ეს უპირობოდ ნიშნავს იმას, რომ ის ხალხი, ვინც მმართველ პოლიტიკურ ძალას მხარს არ უჭერს, გამოდის ქუჩაში?
- ამას არ ნიშნავს, მაგრამ უპირობოდ ნიშნავს იმას, რომ ღია პროტესტის შანსი მეტია იქ, სადაც არის მეტი დაფარული პროტესტი. კრიტიკულად განწყობილი ადამიანები აგვისტოს ომის შემდეგ არის გაცილებით მეტი, ვიდრე იყო აგვისტოს ომამდე.
- ვთქვათ, თუ ხალხი გამოვა და პროცესი ერთგვარად უმართავი გახდება, მაშინ? თქვენ გათვალისწინებული გაქვთ მოსალოდნელი რისკები?
- ჩვენ ბევრი წარუმატებლობა გვქონდა, მაგრამ სადაც წარმატება გვქონდა, ისიც უნდა გავიხსენოთ: რისკების მართვა იდეალურად შევძელით. საზოგადოება პოლიტიკურ ლიდერებს ენდობა და არა პროვოკატორებს. შესაბამისად, პროცესის კონტროლიც ხერხდება. მაგალითად, ბოლო 7 ნოემბერს ასამდე კაცი იყო მოგზავნილი. ყვიროდნენ: "შევიჭრათ! რატომ ახლავე არ ვამთავრებთ!"
- დარწმუნებული ხართ, რომ სააკაშვილი საპროტესტო აქციებს გადაჰყვება? ეს ძალიან გულუბრყვილო მოლოდინს ჰგავს.
- რატომ? ყველგან ასე გადადგა ყველა პრეზიდენტი - მასობრივი პროტესტის შედეგად! 2007 წლის 7 ნოემბრის შემდეგ სააკაშვილი გადადგა. ეს ბრძოლის ნაწილია. ის, რომ მაშინ საბოლოო შედეგს ვერ მივაღწიეთ, ვფიქრობ, არ არის კონტრარგუმენტი. კიდევ უნდა გავმართოთ აქცია, კიდევ უნდა გადავაყენოთ და უკვე აღარ უნდა მოვუშვათ უკან!
დრო, რომელიც ჩვენ გავიარეთ (აქტიური ბრძოლა წელიწად-ნახევრის წინ დაიწყო) დაკარგული არ არის. ძალიან მოუმზადებებლი იყო 2007 წლის ნოემბერში მსოფლიო იმის გასაცნობიერებლად, რომ მათი საყვარელი ფავორიტი სააკაშვილი არ არის დემოკრატი და, სინამდვილეში, ერთი ჩვეულებრივი კრიმინალია. რა შეიცვალა? "ნიუ-იორკ თაიმსის" ან ნებისმიერი სხვა გავლენიანი გამოცემის ვებ-გვერდზე შედით და "სერჩში" მიეცით სააკაშვილი. შეადარეთ, ორი წლის წინ როგორ მოიხსენიებოდა და დღეს რას ამბობენ მასზე. ოთხი წლის განმავლობაში ვეუბნებოდით ამას დასავლეთს, მაგრამ ეს მაშინ დაიჯერეს, როცა გაზის კვამლში გახვეული თბილისი დაინახეს. მიუხედავად იმისა, რომ ბუშის ადმინისტრაციამ სისხლი ჩააქცია სააკაშვილის რეჟიმის მხარდაჭერაში, ქართველები ამ დინების წინააღმდეგ წავედით. ჩვენ წავშალეთ ბუშის კლიშე. ეს არ იყო ადვილი.
- ამბობთ, რომ გამაფრთხილებელ აქციებს აზრი აღარ აქვს. მასობრივი აქციების დაწყებას, სავარაუდოდ, ადრე გაზაფხულისთვის გეგმავთ. რატომ - ასეთი ინტერვალი?
- საორგანიზაციო არგუმენტაცია არის და არა - პოლიტიკური.
- კონკრეტულად, რა?
- ბევრი მიზეზია. მათ შორის ის, რომ ოპოზიციური ერთობა არ არის ჯერ აღდგენილი.
- კიდევ?
- გაზაფხული არის უფრო აქტიური სეზონი, ვიდრე იანვარი - როცა ნახევარი საქართველო გოჭებსა და ინდაურებზე ნადირობს. ჩვენზე უფრო კულტურული ერებიც არიან. მაგალითად, იმ მიზნით, რომ მელიები არ გაატყავონ, ერთი მილიონი ფრანგი გამოდის ქუჩაში. აქ ასე არ არის. გირგვლიანთან დაკავშირებულ აქციაზე ორი ათასი კაცი ძლივს გამოვიყვანეთ. მაგრამ არც შუა აზია და რუსეთი ვართ.
საზოგადოებაში არის პროტესტის ძალიან დიდი მუხტი. რა თქმა უნდა, პრობლემაა ის, რომ შინაგანი პროტესტი ღია საპროტესტო მუხტად უნდა გარდაიქმნას. მაგრამ, მიუხედავად ამისა, დღეს შეიძლება ტექნოლოგიაზე ვიფიქროთ: ამას ორი თვე დასჭირდება თუ ექვსი, ქარიზმატული ლიდერი დასჭირდება თუ ერთობა. ერთი რამ ცალსახაა: თუ საზოგადოებაში არის დაფარული პროტესტი, კონკრეტულ პირობებში ის აუცილებლად მიიღებს ღია პროტესტის ფორმას. პარტიებმა ისე უნდა ვიმოქმედოთ, რომ ეს რაც შეიძლება, მალე მოხდეს.
- რატომ ახსენეთ ქარიზმატული ლიდერი ან ერთობა? შეიძლება ისევ ბელადი შესთავაზოთ ხალხს?
- ეს სნობისტური მიდგომაა: ბელადს ეძებსო ოპოზიცია... ნუ დაგვავიწყდება, რომ ყველაზე განვითარებული არჩევითი დემოკრატიებიც კი ქარიზმატული ლიდერის არსებობას გულისხმობს. თავში ფრთა რომ აქვს ჩამაგრებული, ისეთ ბელადზე არ არის ლაპარაკი. უნდა ვიცოდეთ, რომ დასავლელი ლიდერები ქარიზმატული ლიდერები არიან.
- მაგრამ დასავლეთში ქარიზმატული ლიდერი და ბელადი რადიკალურად განსხვავებული ცნებებია. ცოტა ხნის წინ სააკაშვილიც თითქოს ქარიზმატული ლიდერი იყო.
- სადავო არ არის ის, რომ ქარიზმატული ლიდერების კულტი უნდა შეიზღუდოს. სწორედ ამიტომ ვსაუბრობთ ინსტიტუციონალურ შეზღუდვაზე. მე ვამბობ, რომ ქარიზმატული ლიდერი არის ერთ-ერთი და არა ერთადერთი ფაქტორი.
- ვინ წარმოგიდგენიათ ასეთ ლიდერთა შორის?
- ლიდერის დანიშვნა არ ხდება. ამას საზოგადოება წყვეტს. კვლევები უჩვენებს, რომ ალასანიას ყველაზე მაღალი რეიტინგი აქვს. თუმცა, საქართველოში გასულ წელს ორჯერ თუ სამჯერ კარდინალურად შეიცვალა რეიტინგები. ამიტომ ის, რომ დღეს ალასანია არის ყველაზე რეიტინგული, არ ნიშნავს იმას, რომ ის აუცილებლად გახდება ლიდერი. უბრალოდ, ამ ეტაპზე მას ყველაზე უკეთესი სასტარტო პირობები აქვს. მის მიმართ დიდი სიმპათიით ვარ განწყობილი იმის გამო, რომ ის არ არის ტომის ბელადი. ის არის სხვა ტიპის ლიდერი - ძალიან რაციონალური. მაგრამ რეიტინგს აქვს ასეთი თავისებურება: ის ძალიან სწრაფად იზრდება და კიდევ უფრო სწრაფად ეცემა. ალასანიას, ჩემი აზრით, გადაწყვეტილების მისაღებად ძალიან მცირე დრო აქვს დარჩენილი და ეს რაც შეიძლება სწრაფად, ღიად უნდა გამოაცხადოს.
- თქვენი ფრთა ("კონსერვატორები", "ხალხის პარტია", მოძრაობა "ერთიანი საქართველოსთვის") უფრო რევოლუციისკენ მოწოდებებით გამოირჩევით. ერთგვარი დესტრუქცია შემოგაქვთ. ხომ არ ფიქრობთ, რომ უნდა გადახედოთ თქვენს ტაქტიკას და, ბოლოს და ბოლოს, თქვენს დამოკიდებულებას მნიშვნელოვანი პრობლემური საკითხების მიმართ?
- რადიკალიზმი გვახასიათებს, მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგება, ჩვენი სტრატეგია გამოდის გამართლებული. მიმაჩნია, რომ, როცა ითხოვ დიქტატორის უპირობო გადადგომას და რადიკალური სტრატეგიის წინააღმდეგი ხარ, ეს ლოგიკას მოკლებული პოზიციაა. არ მესმის იმ პარტიის ლოგიკის, რომელიც ამბობს: "ვითხოვ პრეზიდენტის გადადგომას!" და მერე არც აქციას მართავს, საერთოდ, ქუჩაში არ გამოდის და თავის ოფისში არის ჩაკეტილი. ჩვენ რომ უფრო რადიკალურები ვართ და სხვები - უფრო კონსტრუქციულები, ამას ვადასტურებთ, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ჩვენში უფრო მეტი შინაგანი ლოგიკა არის: თუ გაქვს რადიკალური მოთხოვნა, სტრატეგიაც უნდა იყოს რადიკალური, აქციებზე ორიენტირებული. რევოლუციისთვის ჩვენ მხარი არასდროს დაგვიჭერია.
- პირადად თქვენ ამბობდით, სააკაშვილს რევოლუცია თუ უნდა, მიიღებს რევოლუციასო.
- რევოლუციის ბევრნაირი განმარტება არსებობს და ეს რომ კარგად გახსოვთ, ისიც უნდა გახოვდეთ, რომ...
- რევოლუციას ერთი განმარტება აქვს.
- როგორ გეკადრებათ! რევოლუცია იყო ოქტომბრის რევოლუციაც და რევოლუცია იყო "ვარდების რევოლუციაც". რევოლუცია შეიძლება იყოს ძალადობრივი და შეიძლება იყოს ხავერდოვანი. ყოველთვის ხაზგასმით ვამბობთ, რომ ყველა ჩვენი მოქმედება იქნება კონსტიტუციის ფარგლებში. ჩვენ რევოლუციაში ხავერდოვან რევოლუციას ვგულისხმობთ.
- "ვარდების რევოლუციის" ანალოგი შეიძლება განმეორდეს? დასავლეთის ფაქტორს ვგულისმობ.
- დასავლეთის ჩარევაზე ადეკვატური წარმოდგენა უნდა გვქონდეს. დასავლეთის მხარდაჭერა გულისხმობს პოლიტიკურ თანხმობას.
- სწორედ ეს არის მნიშვნელოვანი. საბოლოოდ, პოლიტიკური თანხმობა იყო სააკაშვილზე. თუ ისევ იქნება პოლიტიკური თანხმობა ისეთ პერსონაზე, ვინც მომავალში, შესაძლოა, სააკაშვილის ანალოგად გამოდგეს?...
- ამერიკაში გამარჯვებულებს ყოველთვის მხარს უჭერენ. მთავარი არის ტენდენცია: დასავლეთს აქ, სააკაშვილის ნაცვლად, კონსტრუქციული, გაწონასწორებული, დემოკრატი ლიდერი სჭირდება; ლიდერი, რომელიც საქართველოს ევროინტეგრაციის პროცესში დააბრუნებს, საერთაშორისო ვალდებულებების შესრულებას დაიწყებს და დემოკრატიულ რეფორმებს გადახედავს.
მნიშვნელოვნად მიმაჩნია, რომ ხელისუფლებაში მოვიდეს არა ერთი ძალა, არამედ არსებობდეს პოლიტიკურ ძალთა ბალანსი. სულ კრისტალური ადამიანი რომ ავირჩიოთ მომავალ პრეზიდენტად, თუ მასაც ექნება 97%-იანი მხარდაჭერა... შაჰი არ სჭირდება საქართველოს. გვჭირდება კოალიციური დემოკრატია, რათა ქვეყანაში ისევ დისბალანსი არ შეიქმნას. სააკაშვილი ხელისუფლებას კოალიციამ უნდა მოაშოროს. ეს პრინციპული მნიშვნელობის საკითხია. ამ თვალსაზრისით, ახლა პოლიტიკურ სპექტრში უფრო მეტ მზაობასა და რაციონალიზმს ვხედავ, ვიდრე 2003 წელს იყო, თუმცა ვხედავ პრობლემებსაც: როგორც ჩანს, სააკაშვილი 2009 წელს ვერ გაატანს. და უკვე დაწყებულია მსჯელობა იმაზე, ვის უფრო მეტი წილი შეხვდება მის მემკვიდრეობაში.
პრობლემას ვხედავ იმაშიც, რომ საქართველოში მემარცხენეობა-მემარჯვენეობაზე ლაპარაკობენ. ეს სნობიზმია. სანამ აქ წარმომადგენლობითი დემოკრატია არ იქნება, მანამდე ეს ბუკლეტში დაწერილი იდეოლოგიებია. ის, რაც საზოგადოებაში დისკუსიის საგანი არ არის, არ შეიძლება იდეოლოგია იყოს. რა თქმა უნდა, ეს ძალზე სერიოზული საკითხებია, მაგრამ არ მგონია, რომ მე-18 საუკუნეში, როცა მონარქიებს ამხობდნენ ევროპაში, იქ მემარცხენეობა-მემარჯვენეობის მიხედვით მიდიოდა საკითხების განხილვა. დღეს ჩვენ ვართ პოსტსაბჭოთა ავტოკრატია, რომელიც უნდა გახდეს დემოკრატია. შესაბამისად, იდეოლოგიაც არის ორგვარი: ერთი - ეს არის მმართველი პარტიის კორუმპირებული, ავტოკრატიული იდეოლოგია, და მეორე - დემოკრატიული იდეოლოგია. ვფიქრობ, რომ ხელოვნურად ამ დემოკრატიული ფლანგის დანაწილება უკუშედეგს მოგვცემს.
- ლატვიის, ლიტვის, ბულგარეთის მიტინგების დარბევა უახლესი მაგალითებია. ვთქვათ, ხალხს თუ აიყოლიებთ და მიტინგებს დაარბევენ?
- იქ იყო თავდასხმები, ბენზინის ბოთლები... სად გინახავთ ასეთი რამ ჩვენს აქციებზე?
- მაგრამ თქვენ ამბობთ, რომ საპროტესტო მუხტი გაიზარდა. ამ ფაქტორს არ ითვალისწინებთ?
- ეს საპროტესტო მუხტი გულისხმობს მხოლოდ და მხოლოდ მშვიდობიან, კონსტიტუციურ ჩარჩოებში ბრძოლას. 150 ათასი ადამიანი იდგა რუსთაველის გამზირზე და ერთი ვიტრინა არ ჩატეხილა!
- მაგრამ ამის შემდეგ ომი იყო აგვისტოში. ხომ ამბობთ, რომ ამის შემდეგ საპროტესტო მუხტი კიდევ უფრო გაიზარდა?
- ნუ დაგავიწყდებათ: საპროტესტო მუხტი მაშინაც ძალიან დიდი იყო. მაგრამ როდესაც აქციას პასუხისმგებლიანი პოლიტიკური ძალები წარმართავენ, იგი არის მშვიდობიანი. ის აქციები, რომლებიც თქვენ მოიყვანეთ მაგალითად, სპონტანური აქციები იყო. მათზე პასუხისმგებლობა პოლიტიკურ ძალებს არ აუღიათ. ჩვენი აქციები იყო სრულიად უპრეცედენტო მთელ პოსტსაბჭოთა სივრცეში, თუ არ ჩავთვლით "ნარინჯისფერ რევოლუციას".
არ მიმაჩნია, რომ ერთი წელიწადი არის საკმარისი დრო ქვეყანაში დემოკრატიის დასამყარებლად, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ამ პერიოდის განმავლობაში საკმარისი შედეგი დავდეთ. ჩვენ ვართ ყველაზე წარმატებული ოპოზიცია მთელ პოსტსაბჭოთა სივრცეში. ასი ათასი ადამიანი, ერთ წელიწადში ხუთჯერ კი არა, ბოლო ოცი წლის განმავლობაში არ გამოუყვანიათ არც რუსებს, არც ბელორუსებს, არც სომხებს, არც აზერბაიჯანელებს და არც შუა აზიის რესპუბლიკებში. რუსეთში დემოკრატიისთვის ათასი კაცი იბრძვის. მეტი ვერ გამოჰყავს კასპაროვს!
- მაგრამ საპროტესტო აქციებით აქამდე რას მიაღწიეთ? არ ფიქრობთ, რომ შეიძლება ხალხის ნერვებზე ითამაშოთ?
- ვერ დაგეთანხმებით. პოლიტიკურ პარტიებს მხოლოდ ტექნიკური ფუნქცია აქვთ. ჩვენ ვაცხადებთ აქციის ჩატარების თარიღსა და დროს. ჩვენს საზოგადოებაში დემოკრატიულ განვითარებაზე მოთხოვნა რომ არ იყოს, ვერანაირი ოპოზიცია ხალხს ვერ გამოიყვანდა.
- მაგრამ ამით ხომ პოლიტიკურ პასუხისმგებლობასაც იღებთ? არა მხოლოდ კონკრეტულ აქციაზე, არამედ ზოგადად, ქვეყნის მომავალზე?
- ჩვენ გვაქვს ეს პასუხისმგებლობა. საქართველოში ამასთან დაკავშირებით, ძირითადად, ორი მოსაზრება არსებობს. პირველი: ნუ მოვაწყობთ აქციებს და ვაცალოთ. ეს არის ყველა დროის ავტოკრატიებისა და კორუმპირებული მმართველი კასტების დამოკიდებულება (არა მხოლოდ საქართველოში). მეორე ჩვენი პოზიცია კი არის ის, რომ არ უნდა ვაცალოთ. რომ ვაცალეთ იანვარში, იმიტომ მივედით აგვისტოს ტრაგედიამდე. ახლა თუ ვაცლით, კიდევ დავკარგავთ ტერიტორიებს. ვფიქრობ, რომ მალე დამთავრდება ჩვენი ბრძოლა დემოკრატიისთვის: ის სააკაშვილი აღარ არის, როგორიც 2007 წლის აქციის დაწყებამდე გვყავდა. ეს არის დისკრედიტირებული, იზოლირებული სააკაშვილი. შეიძლება დისკრედიტირებული სააკაშვილი უფრო საშიში იყოს, მაგრამ ის უფრო ახლოს არის პოლიტიკური კარიერის დასასრულთან, ვიდრე ეს იყო თუნდაც 2007 წლის პირველ ნახევარში.
- ასე იმიტომ ამბობთ, რომ დასავლეთის მხარდაჭერა ზურგს გიმაგრებთ?
- დასავლეთის მხარდაჭერა გაჩნდა აგვისტოს ომის შემდეგ. მანამდე კი ქვეყნის შიდა ვითარება, არსებული რეჟიმის მიმართ საზოგადოების დამოკიდებულება შეიცვალა. შიდა და გარე პოლიტიკური ფაქტორების არსებობა ამ ვითარებაში ძალზე მნიშვნელოვანია. ახლა საქართველოსთვის კეთილისმყოფელი გარემოა შექმნილი და ეს ისტორიული შანსი უნდა გამოვიყენოთ. სააკაშვილს მსოფლიო უცხადებს იზოლაციას. ჩვენი წინააღმდეგობის მოძრაობა ადეკვატური თუ იქნება...
- ვინ უცხადებს იზოლაციას?
- "ჰუმან რაითს ვოთჩი" და "ფრიდომ ჰაუსი" - ეს არ არის არასამთავრობო ორგანიზაციები. ეს არის "თინქ-თენქები", რომლითაც ამერიკის მოქმედი მმართველი პარტია ყველა მნიშვნელოვანი საერთაშორისო გადაწყვეტილების მიღებისას სარგებლობს. მათ ბოლო მოხსენებებში არ წერია ის, რაც სხვა მოხსენებებში ეწერა ხოლმე - რომ არის ხარვეზები და რომ რაღაც გაუარესდა. აქ წერია, რომ საქართველოში აღარ არის დემოკრატია.
- თქვენ მიგაჩნიათ, რომ დემოკრატიისკენ მიმავალი გზა მაინცდამაინც საპროტესტო აქციებზე გადის და არა, ვთქვათ, საარჩევნო კანონმდებლობის შეცვლისთვის ბრძოლაზე; არა ბრძოლაზე საზოგადოებრივი მაუწყებლის დამოუკიდებლობისთვის? ცოტა ხნის წინ ხომ თითქოს ამისთვის იბრძოდით?
- უფ, უფ... ეს მხოლოდ თანმდევი ტექნიკური ელემენტებია. ძალიან რომ მოგვწონს ახლა მდიდარი და დავარცხნილი ერები, ყველამ მასობრივი, ქუჩაში ბრძოლის შედეგად მიაღწია დემოკრატიას. ახლა კი ცხოვრობენ ფეხი-ფეხზე გადადებულები. ეს ის არ მოდის! ხალხი უნდა იდგეს ქუჩაში. ხალხმა უნდა დაიმსახუროს.