ჩვენი რეალობა: სააკაშვილს კარგად ახსოვს, ბეიკერი რომ ჩამოვიდა...

"რეზონანსი"

18 აპრილი, 2009

"2007 წელს შტატებში გვითხრეს, რომ სააკაშვილს დაეხმარებოდნენ. ახლა კი გვითხრეს, რომ მას არ დაეხმარებიან"

"ლათინური გამონათქვამია: "წვეთი ხვრეტს ქვას არა ძალით, არამედ ხშირი დაცემით". სააკაშვილს ეგონა, რომ 9 აპრილს ნახევარი მილიონი ქართველი თუ გამოვიდოდა, აი, მაშინ რაღაც პრობლემა ექნებოდა. არ აქვს მნიშვნელობა იმას, ყოველდღე რამდენი ხალხი გამოდის ქუჩაში. მთავარი არის პროტესტის გამოხატვის სიხშირე. მთავარი არის ის, რომ არ წყნარდება ეს ხალხი.
ძალიან საშიში იქნება, თუკი ქუჩაში ის ხალხი გამოვა, რომელიც მართლა მშიერია. ჯერჯერობით, ისინი სახლში არიან. და არავის გვაქვს სურვილი, რომ საქართველოში "მშიერი ბუნტი" მოხდეს. არც გვინდა ამის პროვოცირება. ჩვენ სწორედ ამიტომ უნდა გავუშვათ სააკაშვილი მანამდე, ვიდრე მშიერი ადამიანები აბუნტდებიან. თორემ მერე, როცა უკვე პროცესები უმართავი გახდება, ეს ნამდვილად არ იქნება ოპოზიციის დანაშაული" - "რეზონანსის" შეკითხვებს ლევან ბერძენიშვილი პასუხობს.

- ამერიკელი ექსპერტი ლინკოლნ მიტჩელი ამბობს, რომ ქართულმა ოპოზიციამ სააკაშვილის გადადგომის ერთადერთი მოთხოვნის დაყენებით თავი კუთხეში მიიმწყვდია. შესაძლოა, თქვენ ფიქრობთ, რომ ეს ტენდენციური შეფასებაა, მაგრამ ფაქტია, რომ ხელისუფლება კომპრომისზე არ მიდის. რას აპირებთ?
- ვფიქრობ, რომ თავიდანვე დადგა ის მოთხოვნა, რომელიც საზოგადოებისთვის არის მნიშვნელოვანი. არ ეწყინოთ, მაგრამ ჩვენ ამას ვერ შევუთანხმებდით ვერც მიტჩელს, ვერც - ბრაიზას... მიტჩელის ინტერესსაც მოგახსენებთ: მან საქართველოში იმუშავა და ამისთვის გარკვეული დაფინანსება მიიღო. ახლა მან უნდა გაამართლოს თავისი ნამუშევარი. უკაცრავად, მაგრამ არ მიმაჩნია მიტჩელი კაცად, რომელსაც, საერთოდ, ყური უნდა დაუგდო.
- ოპოზიციამ ძალიან მაღალი თამასა ასწიაო - ასეთ მოსაზრებას ქართველ ექსპერტთა შორისაც გაიგონებთ.
- ვინც უნდა თქვას, ოპოზიცია სხვა მოთხოვნას ვერ დააყენებდა. ეს ყოფილი ენჯეოლიდერები, მათ შორის - გია ნოდია, რომელმაც თავი მოიჭრა საბოლოოდ! კანიბალისტური პოზიციები აქვს!... კი, ბატონო, ვიცი, რომ ექსპერტთა ასეთი აზრიც არსებობს, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ოპოზიციამ სწორი მოთხოვნა დააყენა.
- არ ფიქრობთ, რომ ჩიხში მოექეცით?
- ჩვენ არ ვართ ჩიხში. ჩიხში არის ხელისუფლება. ბოლოს და ბოლოს, მე ხომ არ ავუკრძალე საფრანგეთის დელეგაციას სააკაშვილთან შეხვედრა? ჩვენ ვერავინ დაგვაბრალებს იმას, რომ საქართველო და მისი ხელისუფლება ფაქტობრივად იზოლაციაში მოექცა. მაგრამ ქვეყანა უფრო მეტია, ვიდრე ხელისუფლება. და ქვეყანა გამოვა ამ მდგომარეობიდან. ზოგადად კი, ჩვენი ქვეყანა, დიდი ხანია, ჩიხშია. ასე რომ, ახლა რამე განსაკუთრებული არ ხდება. ჩვენ უნდა გვცოდნოდა, რომ ორასწლიანი რუსული ბატონობა და რვაასწლიანი არასრული სახელმწიფოებრიობა ასე იოლად, ორ-სამ დღეში ვერ დაიძლეოდა. ოცი წლის წინ საქართველო იწუნებდა ბალტიისპირეთის გზას ("ძირს ლიტვის გზა!"). ეს იყო გულუბრყვილო მცდელობა იმისა, რომ გვეჩვენებინა, რომ ჩვენ უფრო მაგრები ვართ. და რა გაირკვა?
- მოცემულ მომენტში ჩიხიდან გამოსვლას, კონკრეტულად, რა გზით აპირებთ?
- ხელისუფლების ცვლით. გამოვიყენებთ პროტესტის ყველა ფორმას, რომელიც კანონიერია, და ასე გავაგრძელებთ, ვიდრე შედეგს არ მივაღწევთ. ოპოზიციას ნერვული სისტემა კარგი აქვს.
- კარგი აქვს? ამას წინათ ერთ-ერთ მიტინგზე ლევან გაჩეჩილაძემ აღნიშნა: "ხომ გეუბნებოდით: სააკაშვილმა ან უნდა გამოიჩინოს თავისი "ბიჭობა" და დაგვარბიოს (რაც კარგია, რადგან "ბიჭობას" "ბიჭობა" მოჰყვება აქეთა მხრიდან), ან - უსუსურობა". ეს რას ნიშნავს? თქვენ დარბევას ელოდებოდით (ელოდებით)?
- ეს კითხვა ლევან გაჩეჩილაძეს უნდა დაუსვათ.
- ასეთ განაცხადებს ყურადღება არ უნდა მივაქციოთ?
- ჩემი აზრით, ეს არ არის პოლიტიკური ტექსტი. მაგრამ ახლა ჩვენი ძალა მდგომარეობს იმაში, რომ დირექტორი არ გვყავს. და ეს ახალი პოლიტიკური სინამდვილეა. ამ თვალსაზრისით, დღევანდელი საქართველო ძალიან ჰგავს ლიტვას, ლატვიას, ოღონდ - ოცი წლის წინანდელს.
...მე, სიტყვების ნაცვლად, ყურადღებას უფრო ოპოზიციის ქმედებებს მივაქცევდი. არსად ყოფილა ოპოზიციის მხრიდან დარბევისთვის გამოწვევაც კი. ახლა ისეთი ვითარებაა, რომ ჩვენ რომელიმე ლიდერის განცხადება მოგვწონს თუ არ მოგვწონს, ეს ვერ ცვლის სიტუაციას ოპოზიციისთვის საზიანოდ.
- ხელისუფლება ამბობს, ოპოზიციის ერთ ნაწილს მოუწევს მეორე - რადიკალური ფრთის დაოკებაო. თქვენი აზრით, რას გულისხმობს?
- ხელისუფლება ამაზე ნუ აღლედება, რა! ჩვენ, როგორც ხედავთ, შესანიშნავად ვაოკებთ ერთმანეთს. ოპოზიციის მხრიდან კანონდარღვევის საფრთხე მინიმალიზებულია სწორედ იმიტომ, რომ არ არსებობს ერთი დირექტორი და ყველას უწევს ერთმანეთისთვის ანგარიშის გაწევა. იცით, საფრთხე როდის არსებობს? ძალადობის საფრთხე არსებობდა 2003 წელს, როდესაც ოპოზიციას აშკარად ჰყავდა ერთი ლიდერი - მიხეილ სააკაშვილი.
- და, სხვათა შორის, ახლახან ბადრი ბიწაძემ თქვა, მაშინ პარლამენტი იარაღით იყოო სავსე.
- პარლამენტში ნამდვილად იყო იარაღი - ორივე მხრიდან.
- 2003 წელს?
- 2003 წელს კი არა, პარლამენტის წევრი რომ ვიყავი, ბიუროს წევრებს ჰქონდათ იარაღი! ბიუროს სხდომაზე შეიარაღებულები შემოდიოდნენ! შემიძლია გვარები დავასახელო, უბრალოდ, არ მინდა, ვანო მერაბიშვილს ამ დაძაბულ ვითარებაში ახალი საქმე გავუჩინო. დადგება დრო და ამაზეც ვილაპარაკებთ. პარლამენტში იარაღით შესვლა არ შეიძლება, ისინი კი... მაგალითად, ნინო ბურჯანაძის გვერდით იჯდა კომიტეტის თავმჯდომარე - შეიარაღებული. ორი იარაღით! თანაც, ისეთი კომიტეტის თავმჯდომარე, ძალოვან სფეროსთან რომ არ ჰქონდა კავშირი. ერთი არ იყო ასეთი, სხვათა შორის.
რაც შეეხება 2003 წელს: მაშინ რამდენი იყო იარაღი, ეს ბადრი ბიწაძემ, რა თქმა უნდა, ჩემზე გაცილებით უკეთ იცის. მე ამას ვერ დაგიდასტურებთ, მაგრამ ის, რომ იარაღი ვიღაცას ჰქონდა, ნამდვილად ვიცი. ვიცი, რომ მაშინდელი "ზონდერკამანდა" შიშველი ხელებით არ შევარდნილა დარბაზში, და მიხეილ სააკაშვილი ჯავშანჟილეტით რომ იყო აღჭურვილი, ესეც არ არის ჩემთვის საიდუმლო.
- რესპუბლიკელები, რომლებიც აცხადებთ, რომ ლიბერალები ხართ, იარაღის გამოყენებაზე დათანხმდით?
- იარაღი ჩვენ არ გვინახავს. რამდენიმე წლის შემდეგ დაიწყო ამის გარკვევა, ვის ჰქონდა და ვის - არა. მაშინ ამაზე ლაპარაკი არ იყო და, რა თქმა უნდა, დარწმუნებული ვიყავი, რომ ყველა ისეთივე შიშველი ხელებით მოდიოდა, როგორც მე. ბ-ნი ბიწაძე მოვლენებთან უფრო ახლოს იდგა და წლების მერე არ გაუგია, ალბათ, იარაღის ამბავი.
- მიმდინარე პროცესებს დავუბრუნდეთ. თქვენ ამტკიცებთ, რომ სააკაშვილის გადადგომის მოთხოვნა რეალობის ადეკვატური მოთხოვნაა. თქვენ იცნობთ სააკაშვილს და ალბათ წინასწარვე იცოდით, რომ ის თქვენს სურვილებს ასე იოლად არ დააკმაყოფილებს. რაზე გათვალეთ თქვენი ტაქტიკა?
- ჩვენ ვერავინ გვეტყვის, რომ თავიდანვე რადიკალური მოთხოვნა დავაყენეთ. ხომ გვეუბნებიან, თქვენ ხალხი არ ხართ და იქნებ ხალხი სხვანაირად ფიქრობსო? ამიტომ შევთავაზეთ რეფერენდუმის ჩატარება. რატომ არ ჩაატარეს? რა "მაღალი თამასა?!" ვინ არის ასეთი სააკაშვილი, ბოლოს და ბოლოს? ეს არის შემთხვევითი ადამიანი, რომელიც ძალიან ჩამორჩენილი ქვეყნის სათავეში მოხვდა. განა არ ვიცოდით, რომ სუსტი იყო. მაგრამ ისიც ვიცოდით, რა ქვეყანაა. და მარტო მას ჰქონდა შანსი - სამწუხაროდ. შევარდნაძის დროს შანსი სხვას არავის ჰქონდა: არც ჟვანია უნდოდა ხალხს, არც - ბურჯანაძე, არც, მით უმეტეს, ლიბერალები. უნდოდათ მაინცდამაინც ასეთი!
- და თქვენ მისი პარტნიორები, მისი თანამებრძოლები გახდით.
- იმიტომ, რომ სააკაშვილს ჰქონდა პროგრამა ქვეყნის დემოკრატიული ცვლილებისთვის.
- მოგატყუათ?
- მიხეილ სააკაშვილმა გადაწყვიტა, ეს მარტოს გაეკეთებინა. ჩათვალა, რომ ლევან რამიშვილი და გიგა ბოკერია მსოფლიო გენიოსები არიან და ეს საკმარისი იქნებოდა საქმისთვის. ეს მხოლოდ ჩვენი მოტყუება არ იყო; თავის მოტყუებაც იყო. არ მგონია, ახლა სააკაშვილი თავს ბედნიერად გრძნობდეს, როცა ყოველდღე გამოდის და ამბობს, რომ მსოფლიო კრიზისის მიუხედავად, საქართველო აყვავებული ქვეყანაა!
- ქუჩაში გამოსულ ხალხს რას უპირებთ? ხელისუფლება არ მიდის იმ კომპრომისზე, რასაც თქვენ ითხოვთ მისგან.
- წავა! ხალხს რას უზამს? ეს ხალხი სახლში არ წავა!
...ანტიკურ თეატრში ყველამ იცოდა, რა მოხდებოდა. ყველამ იცის, რომ აუცილებლად მოხდება ის, რაც მითშია ნათქვამი. მთელი ძველი ბერძენი ხალხი დადიოდა თეატრში - დაახლოებით იმდენი, ჩვენთან მიტინგებზე რომ დადის. ისინი მიდიოდნენ იმის სანახავად, თუ როგორ იქნებოდა მოტივირებული წინასწარ ცნობილი ფაქტი; როგორ გააკეთებდა ამას ავტორი. ანალოგიური სურათია: ჩვენ ვიცით, რომ მიხეილ სააკაშვილის წაბრძანება პოლიტიკიდან მოხდება (როცა ხალხს არ უნდიხარ, მიდიხარ). ოღონდ ჯერ არ ვიცით, ეს როგორ და კონკრეტულად როდის მოხდება: ხალხი დადის ამ ისტორიაზე, ამ პოლიტიკურ თეატრში. ვნახოთ.
- სანამ არ წავა, თქვენი აზრით, პროტესტის მუხტი არ განელდება?
- არასოდეს. პროტესტის მუხტის განელებას მოთხოვნის დაკმაყოფილება სჭირდება. იქ მშიერი ხალხი დგასო. რობიკო სტურუა შიმშილმა გამოიყვანა ქუჩაში? ყურადღება მიაქციეთ: სხვა აქციებისგან განსხვავებით, ახლა ქუჩაში გამოსულ ინტელიგენციაში როგორი მუხტია! ეს ხალხი ძალიან აგრესიულად არის განწყობილი. მაგრამ აქ მნიშვნელოვანია სხვა ფაქტორიც: მე განათლებული კაცის გაბრაზების არ მეშინია. ძალიან საშიში იქნება, თუკი ქუჩაში ის ხალხი გამოვა, რომელიც მართლა მშიერია. ჯერჯერობით, ისინი სახლში არიან. და არავის გვაქვს სურვილი, რომ საქართველოში "მშიერი ბუნტი" მოხდეს. არც გვინდა ამის პროვოცირება.
ლათინური გამონათქვამია: "წვეთი ხვრეტს ქვას არა ძალით, არამედ ხშირი დაცემით". სააკაშვილს ეგონა, რომ 9 აპრილს ნახევარი მილიონი ქართველი თუ გამოვიდოდა, აი, მაშინ რაღაც პრობლემა ექნებოდა. არ აქვს მნიშვნელობა იმას, ყოველდღე რამდენი ხალხი გამოდის ქუჩაში. მთავარი არის პროტესტის გამოხატვის სიხშირე. მთავარი არის ის, რომ არ წყნარდება ეს ხალხი.
- თქვენ ამბობთ, რომ არ გინდათ "მშიერი ბუნტის" პროვოცირება, და ამბობთ იმასაც, რომ ახლა პროტესტის ძალა ხალხის ყოველდღიურ რაოდენობაში კი არა, პროტესტის გამოხატვის სიხშირეშია. თუ ასეა, მაშინ რატომ გადაწყვიტეთ ხალხის ჩამოყვანა რეგიონებიდან?
- უპირველეს ყოვლისა იმიტომ, რომ ეს საკითხი არ არის მხოლოდ თბილისის გადასაწყვეტი. ნაციონალურ მასშტაბს ასეთ დროს დიდი მნიშვნელობა უნდა ენიჭებოდეს, რათა მერე საწყენად არ ჰქონდეს მთელ ქვეყანას, რომ ყველაფერი თბილისში წყდება. გარდა ამისა: სააკაშვილს ჰგონია, რომ მხოლოდ თბილისში არიან მისი მმართველობით უკმაყოფილოები. მან სრული სურათი უნდა დაინახოს - ის განწყობა, რაც მხოლოდ თბილისში კი არა, მთელ ქვეყანაშია.
- იმ პირობებში, როდესაც ხელისუფლებიდან წინააღმდეგობა სულ უფრო იზრდება, რეგიონებიდან ხალხის მობილიზება, თქვენი აზრით, ტექნიკურად როგორ არის შესაძლებელი?
- იქნებიან ლიდერები მედიის თანხლებით; საერთაშორისო მონიტორინგის დაფარვის ზონა გაზრდილია. ასეთ პირობებში გზების გადაკეტვა გაცილებით გაჭირდება.
- და რეგიონებიდან ხალხის ჩამოყვანით "მშიერი ბუნტის" საფრთხე არ გაჩნდება?
- ეს არ მოხდება იმ უბრალო მიზეზის გამო, რომ ჩვენ საქართველოში სამოქალაქო საკითხებით დაინტერესებულ ადამიანებს შევხვდებით. ყველამ კარგად იცის, რომ მშიერ ადამიანს დემონსტრაციებისთვის არ სცალია. მან ფული უნდა იშოვოს, რომ ოჯახმა არ იშიმშილოს. ჩვენ სწორედ ამიტომ უნდა გავუშვათ სააკაშვილი მანამდე, ვიდრე მშიერი ადამიანები აბუნტდებიან. თორემ მერე, როცა უკვე პროცესები უმართავი გახდება, ეს ნამდვილად არ იქნება ოპოზიციის დანაშაული.
- დასავლეთის იმედი გაქვთ?
- მაქვს იმედი, რომ დასავლეთი არ გადაეფარება სააკაშვილს. ამერიკის შეერთებული შტატებიდან რამდენიმე დღის წინ ჩამოვედი. იქ ასეთი განწყობაა: შეერთებული შტატები არ გადაეფარება სააკაშვილს.
- ტელეკომპანია "კავკასიაზე" გაიჟღერა ინფორმაციამ იმის თაობაზე, რომ შტატებში ვიზიტის დროს თქვენ მნიშვნელოვან შეხვედრებში მონაწილეობდით. უკავშირდებოდა თუ არა ეს შეხვედრები საქართველოში მიმდინარე პროცესებს?
- დიახ. თინათინ ხიდაშელს და მე გვქონდა შეხვედრები სახელმწიფო დეპარტამენტში; არასამთავრობო და სამთავრობო სტრუქტურებთან, პრესასთან, ტელევიზიებთან. 2007 წელს ანალოგიური ვიზიტი გვქონდა. მაშინ გვითხრეს, რომ სააკაშვილს დაეხმარებოდნენ. ახლა კი გვითხრეს, რომ მას არ დაეხმარებიან.
დასავლეთში სააკაშვილს არ ხვდებიან, დელეგაციებს არ უგზავნიან, არ იღებენ. იმედი მაქვს, წელს შევხვდები ობამასო. ასეთი იმედებით ცხოვრობს. ამით დასავლეთმა, რა თქმა უნდა, ყველაფერი თქვა. დანარჩენი არის ქართველი ხალხის გადასაწყვეტი.
- ევროკავშირი, ოპოზიციასა და სააკაშვილს შორის შეხვედრის გამართვის შემთხვევაში, ფასილიტაციის ინიციატივით გამოდის. შეხვედრა რომ შედგეს, რაზე ილაპარაკებდით?
- იმაზე, თუ რატომ უნდა გადადგეს - იმიტომ, რომ ჩვენ გვაქვს დიდი ეჭვი, რომ მას პრობლემასთან დაკავშირებით სრული წარმოდგენა არ აქვს.
- თქვენი ალიანსის ერთ-ერთი ლიდერის - დავით გამყრელიძის მოსაზრებით, თუკი სააკაშვილი მოხსნიდა მერაბიშვილს, ყუბანეიშვილს, თარხნიშვილს, კუბლაშვილს; თუკი "იმედს" თავის პატრონს დაუბრუნებდა, ეს ალბათ შესაძლებელს გახდიდა მასთან დიალოგს. ამ მოსაზრებას როგორ აფასებთ?
- ეს, ალბათ, პოლიტიკური ირონიაა. ალბათ, დასცინა საკააშვილს.
ჩემი აზრით, სააკაშვილთან შეხვედრის გამოყენება შეიძლება იმისთვის, რომ მან მოისმინოს ჩვენი მოსაზრება, თუ რატომ უნდა წავიდეს: სად გადალახა მან ის ზღვარი, როცა ქვეყნის მეთაურობისთვის ყველა შესაძლებლობა ამოწურა. ამ ზღვარს მან მაშინ გადააბიჯა, როცა რუსები ოკუპანტებად გამოაცხადა, შემდეგ კი მათ საქართველოს მთავარი სიმდიდრე მისცა და ამ ფასად გადაარჩინა თავისი ხელისუფლება. ომის დროს, როცა ხელს კაპიტულაციას აწერდა, თურმე ამას აწერდა ხელს: "ენგური წაიღე, აფხაზეთი წაიღე, რაც გინდა წაიღე, ოღონდ მე ვიყო ცოცხალი!"
მიხეილ სააკაშვილს ევროკავშირისა არ სჯერა - იმიტომ, რომ ევროკავშირი მის საქმე იძიებს. სააკაშვილს კი არ მოსწონს მათი პოზიციები. ვფიქრობ, რომ სააკაშვილი რამე დათმობაზე თუ წავა, ამას ევროკავშირის გარეშე გააკეთებს. მას არ უნდა, კიდევ ჰყავდეს მოტრაბახე მოვალეები - იმიტომ, რომ საქართველოში მშვიდობა დავამყარეო, - სარკოზიმ რომ თქვა, სააკაშვილისგან მადლობის ნაცვლად პასუხად მიიღო: საფრანგეთმა დელეგაცია არ გამომიგზავნაო. აქვე გეტყვით, რომ იყო რაღაც ინიციატივები ამერიკიდან, მაგრამ ის ამას ყურადღებას, ჯერჯერობით, არ აქცევს. მერე ალბათ სხვანაირად ეტყვიან: უფრო გასაგებად. მიხეილ სააკაშვილს კარგად ახსოვს: ბეიკერი რომ ჩამოვიდა, შევარდნაძეს უთხრა, ასე იქნებაო... შევარდნაძე ცბიერი კაცი იყო: ბეიკერი წავიდა და... მოატყუა. მერე რაც მოხდა, გახსოვთ.
- თქვენ მიანიშნებთ, რომ ისინი ისევ იმოქმედებენ? ეს, თქვენი აზრით, საქართველოს საქმეებში ჩარევა არ არის?
- პირდაპირ არავინ ჩაერევა, მაგრამ შეთავაზებები იქნება - იმიტომ, რომ პარტნიორი ქვეყანაა და მთელი მსოფლიო დაინტერესებულია იმით, რომ აქ მშვიდობა იყოს და დემოკრატია გაძლიერდეს. ალბათ, მიაქციეთ ყურადღება, ვაშაძესთან შეხვედრისას ქ-ნმა კლინტონმა თქვა: ხელისუფლება სწორად იქცევა, მიტინგებს რომ არ არბევსო. ეს ხელისუფლებისთვის ალბათ ადვილი მოსასმენი არ იყო. ეს, ფაქტობრივად, იყო გაფრთხილება - რა მოხდება იმ შემთხვევაში, თუკი სხვა გადაწყვეტილება იქნება მიღებული. მან სააკაშვილს, ფაქტობრივად, უსასრულო თმენისკენ მოუწოდა, ანუ - მხარი არ დაუჭირა. ეს გზავნილი ასე უნდა იყოს გაგებული. და ასეც არის გაგებული. და ხელისუფლება მაინცდამაინც ბედნიერი არ ჩანს.
- თქვენი და თინათინ ხიდაშელის ვიზიტი ამერიკაში საფიქრებელს ხდის, რომ შტატების ფავორიტი ალასანიაა. ასეა?
- შტატები მხარს დაუჭერს იმ კანდიდატს, რომელსაც ქართველი ხალხი აირჩევს. ჩვენ ვერ ვხედავთ, მათ ვინ მოსწონთ და ვინ - არა. ყველას გვახსოვს, რომ შტატებს სააკაშვილი ყველაზე მეტად არ მოსწონდა, მაგრამ რადგან ეს ქართველი ხალხის არჩევანი იყო, მას მხარი დაუჭირეს.