თინა ხიდაშელი: "ჩვენ პროცესს ბრმად ვერ გავყვებით"

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

9 მარტი, 2009

"მინდა, ვიცოდე: 9 აპრილი - ეს არის 2 ნოემბერი, თუ ეს 27 სექტემბერია? ეს პრინციპულად სხვადასხვა რამ არის"

"ჩვენ 9 აპრილს კი არ ვუყურებთ ეჭვის თვალით; ჩვენ გეგმა არ ვიცით. მე მესმის განცხადებები, რომ 9 აპრილს იქნება აქცია და ამით მორჩება; და მესმის განცხადებები, რომ 9 აპრილს დაიწყება. ჩვენ გვაქვს სურვილი, ვიცოდეთ გეგმის შესახებ. მხოლოდ ამის შემდეგ შევძლებთ აზრის გამოხატვას. ჩვენ პროცესს ბრმად ვერ გავყვებით.
ამ ერთი თვის განმავლობაში თქვენ - ჟურნალისტებს, ქართულ საზოგადოებას, ხელისუფლებაში მყოფ ადამიანებს, მსოფლიო საზოგადოებას უნდა დავანახოთ, არის თუ არა ოპოზიციის მიმართ საზოგადოების ნდობა; არის თუ არა საზოგადოება მზად იმისათვის, რომ ეს ნდობა საჯაროდ გამოხატოს; იმისათვის, რომ შიში დაძლიოს; და იმისათვის, რომ გამოგვყვეს ბრძოლაში" - "მთელი კვირის" შეკითხვებს რესპუბლიკელი თინა ხიდაშელი პასუხობს.

- ჩვენ ილუზიებით არ ვიკვებებით, მაგრამ ვალდებული ვართ, ვიყოთ თანმიმდევრულნი; ვალდებული ვართ, ქვეყანას შევთავაზოთ პასუხისმგებლიანი ალტერნატივები. არსებობდა შანსი, რომ პროცესები განვითარებულიყო მშვიდად, ადამიანების მღელვარების გარეშე. სწორედ ასეთი შანსი იყო რეფერენდუმი. ჩვენ ხელისუფლებას შევთავაზეთ, გაგვეგო, როგორია საზოგადოების განწყობა ამ მძიმე რეალობაში. ამაზე თანხმობას სააკაშვილისგან, რა თქმა უნდა, არ ველოდით.
- სააკაშვილისგან თანხმობას არ ელოდით, მაგრამ მიგაჩნდათ, რომ შექმნილ ვითარებაში სწორედ რეფერენდუმი იყო ყველაზე თანმიმდევრული, ყველაზე ცივილური გზა ქვეყნის გადასარჩენად. საზოგადოებაში კი ბევრს საუბრობდნენ იმაზე, რომ თუკი რეფერენდუმი ჩატარდებოდა, ძალზე მაღალი იქნებოდა მისი გაყალბების ალბათობა. რას მიაღწევდით გაყალბებული რეფერენდუმით?
- ზუსტად ასევე რეალურია შანსი იმისა, რომ გაყალბდეს რიგგარეშე არჩევნები, თუკი ასეთი დაინიშნება, რადგან ის უნდა ჩაატაროს ამ ხელისფლებამ, რაღაც ფორმით. ამას სააკაშვილი ჩაატარებს თუ ბაქრაძე, მგონი, დიდი მნიშვნელობა არ აქვს. თუ არგუმენტი არის ასეთი - "ვაიმე, ხომ გაგვიყალბებენ", მაშინ, ვინც ამას ამბობს, სახლში დაჯდეს. ჩვენ ვაპირებთ ბრძოლას. დღეს სააკაშვილს ბრძოლას მოვუგებთ ყველა მინდორზე, ვინაიდან მისი მთავარი ბასტიონი დანგრეულია.
სააკაშვილი 2008 წლის 5 იანვრის არჩევნებზე - ეს იყო შევარდნაძე 2000 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებზე: შიდა ლეგიტიმაციის გარეშე. მაშინ შევარდნაძემ წააგო ის არჩევნები, მაგრამ მსოფლიომ დაუდასტურა და ქვითარი გამოუწერა. ასეთივე ვითარება იყო 5 იანვარს, სააკაშვილთან მიმართებით. დღეს კი საარჩევნო ხასიათის ნებისმიერი ღონისძიება (არჩევნები, რეფერენდუმი...) ჩატარდება იმ პირობებში, როდესაც სააკაშვილი არის 2003 წლის 2 ნოემბრის შევარდნაძე: შიდა ლეგიტიმაციას მოკლებული და გარეთ - იმედდაკარგული. საქართველოს ევროსაბჭოში მიღების შემდეგ პირველად, ჩვენი ქვეყანა ამოგდებულია საარჩევნო დემოკრატიებიდან. სახეზეა ყველა წინაპირობა, რომელიც იყო 2003 წლის 2 ნოემბრის არჩევნების წინ. მაშინ ჩვენ თამამად იმიტომ ვაცხადებდით, არ შეგრჩებათ გაყალბებაო, რომ ზუსტად ვიცოდით: 2003 წლის 3 ნოემბერს დასავლეთი შევარდნაძეს ქვითარს არ გამოუწერდა. და არც გამოუწერა. ძალიან ნიშანდობლივია, რომ 2008 წლის აგვისტოს მოვლენების შემდეგ გამოქვეყნებულ ეუთო-ს დასკვნაში საპარლამენტო არჩევნების შესახებ ეუთო არც ერთხელ აღარ წერს იმ სტანდარტულ ფრაზას, რომელსაც საქართველოს არჩევნებზე ყოველთვის წერდა (2003 წლის 2 ნოემბრის არჩევნების გამოკლებით): რომ იყო დარღვევები, მაგრამ იგი შეესაბმებოდა დემოკრატიის ძირითად პრინციპებს. შეერთებული შტატების სახელმწიფო დეპარტამენტის ახლახან გამოქვეყნებულ დასკვნაში კი საპარლამენტო არჩევნებთან დაკავშირებით წერია, რომ საქართველო ძალიან დაშორდა ეუთო-ს სტანდარტებს საარჩევნო დემოკრატიის თვალსაზრისით.
ის, რომ სააკაშვილი დემოკრატი არ იყო, 7 ნოემბერს დასავლეთში გაიგეს. მაგრამ მათ ჰქონდათ განცდა, რომ სააკაშვილი დემოკრატიის თუ არა, სტაბილურობის სიმბოლო მაინც იყო. ოპოზიციამ ვერ დავუმტკიცეთ დასავლეთს, რომ ეს კაცი იყო საფრთხის მატარებელი არამარტო დემოკრატიისთვის საქართველოში, არამედ რეგიონში სტაბილურობის თვალსაზრისით. აგვისტოს შემდეგ სააკაშვილმა დაანგრია ის მითი, რომელიც თავადვე შექმნა მანამდე. დარწმუნებული ვართ, რომ ახლა, გაყალბების მცდელობისას, დასავლეთის რეაქცია იქნება ზუსტად ისეთი, როგორიც მას 2003 წლის 2 ნოემბერს ჰქონდა.
- პირადად თქვენ გქონდათ ძალზე მწვავე რეაქცია ნინო ბურჯანაძის მიერ ტელეეთერით გამოთქმულ კრიტიკაზე რეფერენდუმის იდეასთან დაკავშირებით. ასე ძალიან რატომ გაღიზიანდით?
- იმიტომ, რომ ყველაფერს აქვს საზღვარი. ჩვენ წინააღმდეგ ცეცხლი გაიხსნა. სამი დღის განმავლობაში ყველაფერი გავაკეთეთ იმისთვის, რომ მოგვეთოკა ადამიანური განცდები, რომელიც ასეთ დროს ჩნდება ხოლმე, და არც ერთ რესპუბლიკელს, "მემარჯვენეს", არც ირაკლი ალასანიას ხმა არ ამოგვიღია ბრალდებების კორიანტელზე. სააკაშვილის პროექტი გვიწოდეს ჩვენმა კოლეგებმა...
- ვინ?
- ...ჩვენმა კოლეგებმა ოპოზიციიდან. მათ თქვეს, რომ ეს იყო სააკაშვილისთვის ვადის გახანგრძლივება. ბევრ ადამიანს გაექცა სიტყვა.
- მაგრამ რესპუბლიკელებიდან მწვავე რეაგირებით თქვენ ყოველთვის გამოირჩევით. გახასიათებენ, როგორც შინაგანად ერთგვარად გაუწონასწორებელს.
- არ ვფიქრობ, რომ გაუწონასწორებელი ვარ. ძალიან კარგად ვაკონტროლებ საკუთარ ემოციებს და სიტუაციის ადეკვატურად ვიქცევი.
- ამბობთ, რომ ადეკვატური იყო თქვენი რეაქცია ბურჯანაძის კრიტიკაზე?
- ეს არ იყო კრიტიკა. ის, რაც ხდებოდა "კავკასიის" ეთერში, იყო ტყუილის ტირაჟირება. ყოველგვარი აზრის მიმართ ტოლერანტული ვარ, მაგრამ ტყუილს, რა თქმა უნდა, ყოველთვის პასუხი უნდა გაეცეს.
- ტყუილი, კონკრეტულად, რა იყო?
- ქალბატონ ბურჯანაძეს ლამის კალკულატორი ჰქონდა მიტანილი და ითვლიდა ვადებს. იანგარიშა, იანგარიშა და გამოუვიდა, რომ წელიწად-ნახევრით ვუხანგრძლივებდით თურმე სააკაშვილს ხელისუფლებაში ყოფნას.
- სხვათა შორის, იმ ეთერში თქვენ თქვით: "თქვენ ფანჯრიდან რომ იყურებოდით, მაშინ ჩვენ..." და კიდევ: "თქვენ მარტო არ იქნებით საპრეზიდენტო არჩევნებში, კონკურენტები გეყოლებათო". არ ფიქრობთ, რომ ამ ტიპის საჯარო განცხადებებით ხელისუფლებას საქმეს უიოლებთ, და შესაბამისად, ხელს უშლით ოპოზიციის საერთო მიზნის მიღწევას?
- ადამიანებს აქვთ უფლება, საკუთარ დასკვნებს აკეთებდნენ სხვადასხვა პოლიტიკოსთან მიმართებით. ხვალ გიგი უგულავამ ხელისუფლებისგან გამიჯვნა და ოპოზიციური პარტიის შექმნა რომ გადაწყვიტოს, ეს სულაც არ მავალდებულებს არც მე და არც ნებისმიერ ადამიანს ოპოზიციაში, რომ მორჩილად მივიღოთ მათი ასეთი არჩევანი და ვიზრუნოთ ერთიანობაზე. ასეთ ვალდებულებას მე არ მაკისრებს არავის მოქმედება დროის არც ერთ მომენტში.
არსებობს უკიდურესი აუცილებლობა, რომელშიც შეიძლება ხელისუფლებამ აღმოგაჩინოს. ეს ხელისუფლება ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ მოიყვანოს 7 ნოემბერი. მაგრამ ჩვენი ფუნქციაა, მოვიყვანოთ 2 ნოემბერი.
- თქვენი აზრით, სახალხო პლებისციტი შექმნილი რეალობის ადეკვატური გზაა? ალიანსი ამბობს, რომ მას მორალურად მავალდებულებელი ძალა ექნება. თქვენ ფიქრობთ, რომ ამ ხელისუფლებას მორალურად დაავალდებულებთ?
- როდესაც ხელისუფლებას მიუტან ასი ათასობით ადამიანის ხელმოწერას მისი გადადგომის მოთხოვნით, და ერთ ამდენს კიდევ ქუჩაში დაუყენებ... ძალიან შორს ვარ იმ განწყობისგან, რომ ეს ხელისუფლება მორალურია, მაგრამ არსებობს მოცემულობები, რომელსაც თავს ვერ აარიდებენ, მათ შორის - სააკაშვილისნაირი ხელისუფალნიც. ეს 8 ნოემბერს ვნახეთ.
- თქვენ ასი ათასობით ადამიანი გამოიყვანეთ ქუჩაში, მაგრამ შემდეგ ეს ხალხი სახლში გაუშვით.
- და სწორად მოვიქეცით.
- მე იმის თქმა მინდა, რომ თქვენ ძლიერი საპროტესტო მუხტი გაუშვით სახლში. ახლაც იგივე რომ განმეორდეს?
- მე გითხარით, რომ ახლა იგივე ვერ განმეორდება: სააკაშვილი უკვე არავისთვის არაფრის გარანტი აღარ არის. არავინ დედამიწის ზურგზე მას დაცვაში აღარ ჩაუდგება. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტორია. ოთხმილიარდ-ნახევარს შეგვპირდნენ. რატომ არის გაჩერებული ფული? ძალიან ბევრი რამ ხდება ჩვენ გარშემო, რომელიც ცალსახად მიანიშნებს იმაზე, რომ მსოფლიო ელოდება ქართველი ხალხის დამოკიდებულების გამოხატვას. ყველა ნიშანი სახეზეა. აკლია პირველი: ქართველი ხალხის ნების ღიად გამოხატვა. ახლა მსოფლიოს ეს უნდა ვაჩვენოთ.
- თქვენ გრძნობთ ოპოზიციის მიმართ საზოგადოების ნდობას?
- ეს ჩვენ ხალხს უნდა დავანახოთ. ამ ერთი თვის განმავლობაში თქვენ - ჟურნალისტებს, ქართულ საზოგადოებას, ხელისუფლებაში მყოფ ადამიანებს, მსოფლიო საზოგადოებას უნდა დავანახოთ, არის თუ არა ეს ნდობა; არის თუ არა საზოგადოება მზად იმისათვის, რომ ეს ნდობა საჯაროდ გამოხატოს; იმისათვის, რომ შიში დაძლიოს; და იმისათვის, რომ გამოგვყვეს ბრძოლაში. ეს ჩვენ უნდა დაგიმტკიცოთ.
- თქვენი მომავალი სამოქმედო გეგმის ნაწილად სახელმწიფო სტრუქტურებზე საზოგადოებრივი მონიტორინგიც გამოაცხადეთ. მასში კონკრეტულად რა იგულისხმება?
- მაგალითად ის, რომ ადამიანები თავიანთ ქალაქებში, სოფლებში ადგილობრივი ხელისუფლებებისთვის პრობლემატურები უნდა გახდნენ. ადგილობრივი ბიუჯეტები ახალი დამტკიცებულია, ამიტომ საუკეთესო მომენტია იმისათვის, რომ ადამიანებმა საკუთარი პროტესტი და ზეწოლა დაანახონ ადგილობრივ ხელისუფლებას. დღეს რუსთავში ვიყავი. ქალაქში შესასვლელი ქუჩის გასწვრივ ღობეებს აკეთებენ და ცემენტის კუბოებს უშენებენ ხეებს - ისე, როგორც თბილისშია. ვფიქრობ, რომ რუსთაველებმა აუცილებლად უნდა დაუსვან საკუთარ ხელისუფლებას კითხვები: ეს არის ყველაზე მთავარი, რაც მათ სჭირდებათ დღეს? ქუთაისში ორჯერ დააგეს და აყარეს ქვაფენილი, რომელიც დიდი ზარ-ზეიმით გაგვიხსნა სააკაშვილმა. ეს არის მთავარი, თუ ის, რომ საქართველოს მეორე ქალაქში ადამიანებს სახლში წყალი არ აქვთ? ხელისუფლებამ ყველა რგოლში უნდა იგრძნოს პროტესტი და ზეწოლა საზოგადოების მხრიდან. უნდა შეწუხდნენ, ცუდად უნდა გახდნენ, ისეთი მაღალი უნდა იყოს პროტესტი - არა მარტო ქუჩის აქციების სახით. ამას თავიანთ ყოველდღიურ საქმიანობაში უნდა გრძნობდნენ. ვინმეს არ მოეჩვენოს, რომ ამას წლები დასჭირდება.
- რეგიონებში თქვენი ბოლოდროინდელი მოძრაობები წინასაარჩევნო მოძრაობების შთაბეჭდილებას ტოვებს.
- 2007 წლის ოქტომბერში რომ დავდიოდით, წინასაარჩევნოდ დავდიოდით? ეს არის საპროტესტო მოძრაობა. და, ჯერ ერთი, ჩვენ ხომ არჩევნებს ვითხოვთ! აბა, როგორი მოძრაობა უნდა იყოს? ჩვენ ხომ არ ვითხოვთ: "ჩაგვიტარეთ კონცერტი!" შექმნილ ვითარებაში ქართული საზოგადოება იმსახურებს, ვუთხრათ, რა იქნება ხვალ. ბევრი ადამიანისგან მომისმენია: თქვენ საერთოდ დაგავიწყდათ სააკაშვილი; ახლა კანდიდატები დაასახელეთ; წინასაარჩევნო კამპანიაში ჩაებითო. მესმის ამ ადამიანების ემოციური განწყობის, თუმცა გარწმუნებთ, როგორც კი სააკაშვილი აღარ იქნება ხელისუფლებაში, მაშინვე, ზუსტად ის ადამიანები მოგვიბრუნდებიან და გვკითხავენ, როგორ აპირებთ ქვეყანაში არსებული პრობლემების მოგვარებასო. 2003 წლის ნოემბრის მოვლენების შემდეგ, ერთ კვირაში, პირველი საპროტესტო აქცია გაიმართა მერიის წინ, რომელიც ისევ მღებრიშვილმა დაარბია. მაგრამ აქცია შედგა, ხომ? ჩვენ არ გვინდა, საზოგადოება მუდმივი სიურპრიზების რეჟიმში ვაცხოვროთ. რა თქმა უნდა, ხალხის გადასაწყვეტია, რომელ გზას გაჰყვება. ჩვენ გავერთიანდით "ალიანსში საქართველოსთვის", დავასახელეთ პრეზიდენტობის კანდიდატი და ვთქვით, რომ ვიწყებთ ბრძოლას იმისთვის, რათა საქართველოს ხელისუფლებაში ლიბერალური, მემარჯვენე ორიენტაციის ძალები მოვიდნენ.
- თქვენთან დაკავშირებით ერთი სატელევიზიო სიუჟეტი დამამახსოვრდა: მაისის საპარლამენტო არჩევნებამდე ცოტა ხნით ადრე, აღდგომის დღესასწაულზე, მამა გაბრიელის საფლავთან მყოფი, ტელეჟურნალისტს ესაუბრებოდით. ეს ტაქტიკური ნაბიჯი იყო ამომრჩეველთან ახლოს მისასვლელად?
- "რუსთავი-2-დან" მკითხეს, სად მივდიოდი აღდგომის დღესასწაულზე; უნდა მოვიდეთ და ჩაგწეროთო. მამა გაბრიელი ჩემი ბიძაა. ამიტომ ეს ჩემთვის ჩვეულებრივი ამბავი იყო.
- გასაგებია, მაგრამ თქვენ საჭიროდ მიიჩნიეთ, მამა გაბრიელის საფლავზე მყოფი, ტელეეკრანზე გამოჩენილიყავით?
- მე არ მიმიჩნევია, რომ ეს საჭირო იყო, მაგრამ ჩემზე იყო მოთხოვნა მედიის მხრიდან: ყველას ვწერთ აღდგომასთან დაკავშირებით და თქვენც გვითხარით, სად ხართ, რათა ჩაგწეროთო. მე კი მაშინ იქ ვიყავი.
- რესპუბლიკური პარტიის ერთ-ერთი ლიდერის ასეთ ამპლუაში გამოჩენა ძალიან ჰგავდა ქრისტიან-დემოკრატების ჩვეულ ამპლუას.
- ვერ დაგეთანხმებით. რესპუბლიკელებიც ზუსტად ისეთივე ქრისტიანები ვართ, როგორც ყველა დანარჩენი.
- მაგრამ თქვენ ხომ არ აპელირებთ სარწმუნოებით.
- გეთანხმებით. მაგრამ არც იმას ვაპირებთ, რომ მუდმივად რაღაცები გვეძახონ, ჩვენ კი ვიყოთ მორჩილ პოზაში და ვთქვათ: "უიმე, არა, როგორ გეკადრებათ..." და პასუხი არ გავცეთ.
- რას გეძახდნენ?
- რა არ მომისმენია: იეღოველიაო, მაგალითად...
- და იმ სიუჟეტით დაამტკიცეთ, რომ მართლმადიდებელი ქრისტიანი ხართ?
- მე არავისთან არაფერი დასამტკიცებელი არ მაქვს. ამას წლების განმავლობაში მეძახდნენ და ხმა არ გამიცია. მაგრამ, როდესაც წინასაარჩევნოდ შენს წინააღმდეგ მთავარ ინსტრუმენტად ამას იყენებენ; როდესაც ფურცლები ვრცელდება საზოგადოებაში (ბევრი მომცეს ასეთი ფურცელი ჩემმა მხარდამჭერებმა საბურთალოზე - და, სხვათა შორის, არა მარტო "ნაციონალური მოძრაობის" მიერ გავრცელებული)... როდესაც მედიისგან იყო ასეთი სურვილი, მე ამ სურვილზე უარი არ მითქვამს.
- თქვენ საუბრობდით იმაზე, რომ საზოგადოებას ახლავე უნდა უთხრათ, რას სთავაზობთ მას ხვალისთვის. ახლა, როცა ოპოზიციური პარტიები ერთიან სამოქმედო გეგმაზე ვერ თანხმდებით, საზოგადოების გარკვეული ნაწილი ერთგვარ შიშს გამოხატავს; ამბობს, სააკაშვილის წასვლის შემდეგ ერთმანეთს დაერევიანო.
- რას ნიშნავს "ერთმანეთს დავერევით"? რა, 21 მაისის არჩევნების დროს დავერიეთ ერთმანეთს? რა თქმა უნდა, ჩვენ გვექნება კონკურენტული მდგომარეობა! აბა, სააკაშვილი რომ არ იქნება, რა უნდა ვქნათ მერე, კომუნისტური ერთგულებით ძმობა შევფიცოთ ერთმანეთს და ერთ პარტიად გამოვიდეთ? დღეს ოპოზიციაში ისეთი ხალხია, რომ შეუძლებელია, არ იყოს კონკურენტული გარემო. ეს ჩვენი ქვეყნის სიმდიდრეა. საქართველოში ამომრჩეველმა უნდა შეძლოს, გააკეთოს გონიერი არჩევანი ბევრთა შორის - როგორც ეს გააკეთა 2003 წლის 2 ნოემბერს: როდესაც არც ერთმა პოლიტიკურმა ძალამ 40%-იც კი არ მიიღო. ქართველები ევროპელები რომ ვართ, ეს საარჩევნო ქმედებაში პირველად 2003 წლის 2 ნოემბერს დავამტკიცეთ. სამწუხაროდ, შევარდნაძემ არ მოგვცა საშუალება, რომ ეს გზა გაგვეგრძელებინა. და მერე ისევ მორიგი 96% დაგვემართა. ჩვენ პრეზიდენტებს კი არა, ატამანებს ვირჩევთ. შეუძლებელია, ვინმემ გაუძლოს იმ ტვირთს, რომელსაც მას 96%-იანი მხარდაჭერა აძლევს.
- ვთქვათ, ალასანიამ რომ მიიღოს 96%?
- იმედი მაქვს, რომ ეს არ მოხდება, და გარანტიაც მაქვს - სწორედ იმ მრავალფეროვნების გამო, რომელიც ოპოზიციურ სპექტრშია. ბრძოლაში იქნებიან სრულიად განსხვავებული პოლიტიკური ძალები, რომლებსაც საკუთარი ნიშა მეტ-ნაკლებად დამკვიდრებული აქვთ.
- ალიანსი აცხადებს, რომ 9 აპრილს დაგეგმილ აქციაში თქვენი მონაწილეობა დამოკიდებული იქნება იმაზე, თუ როგორ შეთანხმდებით ოპოზიციური ძალები ერთიან სამოქმედო გეგმაზე. თუ ვერ შეთანხმდებით, აქციაში მონაწილეობას არ მიიღებთ?
- ჯერ ამაზე ნუ ვილაპარაკებთ. ჩვენ ხომ არაფერზე ვამბობთ უარს. ჩვენ არ ვართ იმ ტიპის პარტია, ქუჩაში ხალხი რომ იკრიბება, მერე რომ ეშინიათ და ოფისში იკეტებიან ხოლმე. ნუ დავიწყებთ საუბარს ასე: "თუ ვერ შეთანხმდებით, რა მოხდება". იქნებ შევთანხმდეთ?
- და თუ ვერ შეთანხმდებით?
- ვნახოთ. ახლა ამაზე პასუხი რომ გაგცეთ, ეს ულტიმატუმი იქნება. ამ სტილში სალაპარაკო კი ჩემს კოლეგებთან არაფერი მაქვს. განსაკუთრებით იმ ადამიანებთან, ვისთან ერთადაც დიდი ხანია, ვარ ქუჩაშიც და დარბაზშიც.
- მაინც რა უნდა გიშლიდეთ ალიანსს ხელს იმაში, რომ 9 აპრილს დაგეგმილ აქციაში მიიღოთ მონაწილეობა?
- ერთადერთი რამ: თუ არ გვეცოდინება, რა მოხდება 10-ში. იმედი მაქვს, რომ ეს გეგმა გახდება უფრო გამჭვირვალე. მე ვერ ვიტყვი, რომ მათ არ აქვთ გეგმა. უბრალოდ, არ ვიცი მის შესახებ. გეგმის გაცნობა კი ჩვენ მოგვცემს შესაძლებლობას, ყველაფერი ავწონ-დავწონოთ და რაღაც გადაწყვეტილებამდე ერთად მივიდეთ.
- თქვენი აზრით, ოპოზიციური ძალები ამდენი ხნის განმავლობაში ერთიან სამოქმედო გეგმაზე რატომ ვერ შეთანხმდით?
- მართლა ვერ ვხვდები, რატომ იყო ერთმანეთთან წინააღმდეგობაში რეფერენდუმის იდეა, 9 აპრილის გეგმა და, მაგალითად, "ფორუმის" მიერ გაცხადებული ინიციატივა. იმ მწირი ინფორმაციის საფუძველზე, რომელიც იმ ორი გეგმის შესახებ ვიცი, ვფიქრობ, რომ ეს არის სრულიად თავსებადი გზები. მე და თქვენ სხვადასხვა რაიონში თუ დავდივართ და ერთსა და იმავეს ველაპარაკებით ხალხს, რატომ უშლის ეს ერთმანეთს, ჩემთვის გაუგებარია. თუკი მიზანი ერთი გვაქვს, შეუძლებელია, რომ ჩვენი გეგმები ერთმანეთს ეწინააღმდეგებოდეს.
- თუ ასეა, მაშინ 9 აპრილის გეგმას რატომ უყურებთ ეჭვის თვალით?
- ჩვენ 9 აპრილს კი არ ვუყურებთ ეჭვის თვალით; ჩვენ გეგმა არ ვიცით. მე მესმის განცხადებები, რომ 9 აპრილს იქნება აქცია და ამით მორჩება; და მესმის განცხადებები, რომ 9 აპრილს დაიწყება. ამიტომ მინდა, ვიცოდე: 9 აპრილი - ეს არის 2 ნოემბერი, თუ ეს 27 სექტემბერია? ეს პრინციპულად სხვადასხვა რამ არის. 27 სექტემბერს მთელ საქართველოში იყო აქციები და მერე დავიშალეთ; 2 ნოემბერს კი მოვედით იმიტომ, რომ იქ უნდა დავრჩენლიყავით - ვიდრე მიზანს არ მივაღწევდით. აი, ეს არ ვიცი - ყველაზე მთავარი.
- რომელ აზრს გაიზიარებთ: "არ დავიშალოთ"?
- ჩვენ გვაქვს სურვილი, ვიცოდეთ გეგმის შესახებ. მხოლოდ ამის შემდეგ შევძლებთ აზრის გამოხატვას. ჩვენ პროცესს ბრმად ვერ გავყვებით.