"არჩევანს ხელისუფლება და ხალხი აკეთებს"

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

12 მაისი, 2008

რას ჰპირდება აკაკი ასათიანი ამომრჩევლებს

"ათ წელიწადში ერთხელ კი არ უნდა აჯანყდე უსამართლობის წინააღმდეგ, არამედ ყოველ წუთს, ყოველდღე უნდა უწევდე მას წინააღმდეგობას და მაშინ ის ვეღარ შედგება, თორემ, თუ მიუშვებ წლების განმავლობაში, მერე მისი დამხობა გიწევს", - "მთელ კვირას" საარჩევნო ბლოკის - "ტრადიციონალისტები - ჩვენი საქართველო - ქალთა პარტია" - ლიდერი აკაკი ასათიანი ესაუბრება.

- ეთანხმებით მოსაზრებას, რომ პოსტსაბჭოთა საქართველოში პოლიტიკური პროცესები გარედან იმართება?
- მაგალითად, გადატრიალება, თავიდან ბოლომდე, გარედან იყო დაგეგმილი.
- "ვარდების რევოლუცია"?
- არა. გადატრიალება გამსახურდიასი. მაგრამ უნდა გავითვალისწინოთ: "ვარდების რევოლუციის" დროს საყოველთაო უკმაყოფილება რომ არ ყოფილიყო, შედეგის მისაღწევად არც სწორი დაგეგმვა და არც დაფინანსება არ იქნებოდა საკმარისი. 70-დან 100 მილიონამდე დაჯდა. თქვა კიდეც სოროსმა.
- იყო საყოველთაო უკმაყოფილება, მაგრამ საზოგადოებამ რევოლუციის შედეგად რა მიიღო?
- ყველაზე დიდი შეცდომები ეიფორიაში ყოფნას მოსდევს: "ის მოვიშორეთ და ახლა ამას ვაცალოთ; კარგი ბიჭია, უშუალოა"... ამის ძახილში გაიარა ორმა-სამმა წელიწადმა. ოთხი წლის თავზე კი აღმოვაჩინეთ, რომ მებაჟეს და ავტოინსპექტორს 100 დოლარს არ აპარინებენ, მაგრამ 100 მილიონი, თუ სააკაშვილს არ უპირისპირდები, შენია.
- "ვარდების რევოლუციის" პერიოდს შეგახსენებთ: თქვენ ტრიუმვირატის გვერდით იდექით.
- ხალხის გვერდით ვიდექი. ასეთი ფოტოც კი არ არსებობს. ვერ ნახავთ კადრებსაც.
- მე მახოვს ასეთი კადრები.
- არ ვმდგარვარ არასოდეს. ვიდექი ქვევით - ხალხში. გამოვედი ფილარმონიაში. მერე მიტინგზეც კი არ გამოვსულვარ. ამას შეგნებულად ვაკეთებდი და ძალიან კარგად მახსოვს: არ ვმდგარვარ არასდროს, არსად. ვიყავი ხალხის გვერდით და შტაბში. როცა შეშინდებოდნენ, ყოყმანობდნენ, ვერეოდი ხოლმე. მიმაჩნდა, რომ, რაკი ხალხმა ასეთი პროტესტი გამოხატა, ის რეჟიმი მალე უნდა დამთავრებულიყო.
- შტაბში - ვისთან?
- რევოლუციურში. რა თქმა უნდა, ვერეოდი, როცა კრიზისული მომენტები იყო.
- რატომ განუდექით მათ ასე სწრაფად და რადიკალურად?
- მათ მშვენივრად იცოდნენ, რომ იმ რეჟიმის დასრულების შემდეგ ერთად არ ვიქნებოდით. და, დასრულდა თუ არა, ხალხს ვუთხარი: ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ იმ ტიპის ადამიანი, როგორიც სააკაშვილია, უნდა მართავდეს ქვეყანას-მეთქი. არ ვარ აქტიური და არ მსურს, ტელევიზიაში ყოველ წუთს ვიყო, მაგრამ მაშინ მაქსიმალურად ვცდილობდი, ხალხისთვის შემესმინა: გამოვდეთ ეიფორიიდან და გავაკეთოთ ფხიზელი არჩევანი! მათ ეს არ გააკეთეს.
- ხელისუფლების მხრიდან თქვენს ამ გაფრთხილებაზე რეაქცია როგორი იყო?
- არ სიამოვნებდა სააკაშვილს, მაგრამ რას გამიბედავდა? არ შეიძლება, პრეზიდენტმა თქვას: ჩვენ წავართვით ათი მილიონი ვიღაცას. რას ჰქვია, წაართვი? მეც ვიცი, რომ კორუფცია იყო, მაგრამ რომელიმეზე გაიგეთ, რომ გამოიძიეს? მოხსენით ეს! დაიჭირეთ ის! შეიძლება, პრეზიდენტებმა ეს თქვან? პრობლემა ის იყო, რომ ამას ხალხი აღტაცებით ხვდებოდა!
- გამსახურდია, შევარდნაძე, სააკაშვილი - რაშია არსებითი მსგავსება და განსხვავება მათი მმართველობის პერიოდში არსებულ სისტემებს შორის?
- მსგავსება ერთია: ძალაუფლების სრული კონცენტრაცია ერთი პირის ხელში. ავტორიტარიზმის ნიშნები სამივე შემთხვევაშია. ახალ ვითარებაში კი ძველი სისტემით ცხოვრება არ შეიძლება.
- ახალ ვითარებას სად ხედავთ?
- 1990 წლის შემოდგომიდან საქართველოში ახალი ვითარება შეიქმნა: ჩვენ რომ აგვირჩიეს - "მრგვალი მაგიდა". აბსოლუტურად დამოუკიდებელი მმართველები ვიყავით - გადაწყვეტილების მიღების თვალსაზრისით.
- მერე რამ შეცვალა ეს ყველაფერი - თუკი მართლა ასე იყო?
- შევარდნაძემ შეცვალა. ის ორზე თამაშობდა, ეს - ერთზე თამაშობს: რას იტყვის მოსკოვი; რას იტყვის ვაშინგტონი. გამსახურდია ანგარიშის გაწევას და დამორჩილებას ერთსა და იგივე მნიშვნელობას ანიჭებდა; შევარდნაძეს ყოველთვის მიაჩნდა, რომ სადღაც ყოველთვის არის პატრონი. სააკაშვილი კი ტიპური ლათინურ-ამერიკელი მარიონეტია. მაგრამ საქმე ის არის, რომ ლათინური ამერიკის ისტორიას თვალი რომ გადაავლოთ, იქ XX საუკუნის II ნახევრიდან სააკაშვილებს ვეღარ იპოვით. ევროპას კი არა, ლათინურ ამერიკასაც არ ვგავართ, თანაც - ერთი საუკუნის წინანდელს!
- თქვენ მონაწილეობა მიიღეთ შევარდნაძის სისტემის დემონტაჟში. ამბობთ, რომ ამ დროს საზოგადოების იმედი გქონდათ.
- არა მხოოლოდ იმედი მქონდა; დარწმუნებული ვიყავი და საჯაროდ ვთქვი კიდეც, - ახლა სამოქალაქო საზოგადოება იბადება-მეთქი. მოვტყუვდი. ვფიქრობ, რომ ახლა იბადება.
- ამბობენ, ის 7 ნოემბერს დაიბადაო.
- სამოქალაქო საზოგადოება ერთ დღეში არ იბადება. ეს ხელისუფლება უცბად რომ დამხობილიყო, ისევ ეიფორია იქნებოდა. რაც უფრო დიდხანს იბრძოლებს ჩვენი ხალხი თავისი უიფლებებისთვის, სამოქალაქო საზოგადოების ჩამოყალიბების შანსიც უფრო მეტი იქნება. ქართველობა შეიძენს ჩვევას: ათ წელიწადში ერთხელ კი არ უნდა აჯანყდე უსამართლობის წინააღმდეგ, არამედ ყოველ წუთს, ყოველდღე უნდა უწევდე მას წინააღმდეგობას, და მაშინ ის ვეღარ შედგება, თორემ, თუ მიუშვებ წლების განმავლობაში, მერე მისი დამხობა გიწევს.შევარდნაძე მშვიდობიანად წავიდა, მაგრამ ყოველთვის მშვიდობიანად წასვლის გარანტია არ არის.
- ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში საქართველოში მიმდინარე პროცესებში ინტელიგენციის როლი შეაფასეთ.
- მიმაჩნია, რომ ის მოქალაქეობრივ ვალს ღირსეულად იხდის. გამოხატავს თავის აზრს, არ ეგუება; არც ეპუება, სხვათა შორის, უმსგავსობას.
- იმაში, რომ ოთხი წლის განმავლობაში მდგომარეობა ქვეყანაში სულ უფრო გართულდა, ინტელექტუალურ ელიტას თავისი წვლილი არ მიუძღვის? სწორედ ინტელექტუალები ამბობდნენ, ვაცალოთო.
- არ მივიჩნევ ინტელექტუალებად მათ, ვინც ამას ამბობდა.
- ის, ვისაც თქვენ მიიჩნევთ ინტელექტუალურ ელიტად, რას აკეთებდა?
- უპირისპირდებოდნენ, რამდენადაც შეეძლოთ. პოლიტიკური სპექტრი კი მკვდარი იყო: ჩემ გარდა,არავინ იღებდა ხმას. მერე გამყრელიძემ ამოიღო ხმა და შემდეგ - ნათელაშვილმა, თორემ მანამდე ყველა ხეირს ელოდა. დღე რომ შემოგლეჯილი აქვს ტანზე ოპოზიციას...
- ამიტომ მოხდა ისე, რომ თქვენ არ აღმოჩნდით მათთან ერთად საპარლამენტო არჩევნების წინ?
- დიახ. თუ პოლიტიკოსი ხარ, არ უნდა იმართლო თავი, - თავიდანვე შევცდიო. აბა, რა მოვალეობა გაქვს? ხალხი რომ შეცდეს, რა გასაკვირია? გერმანელი ხალხის ისტორიიდან ვიცით, რომ გამოხტა ვიღაც კომიკური პერსონაჟი და დაიქცა დედამიწა იმის გამო, რომ ეს ოთხმოცი მილიონი, კულტურით გამორჩეული ხალხი აჰყვა ვიღაც აბსოლუტურ შიზოიდს. მე არ მიკვირს, რომ ხალხები შეიძლება შეცდნენ, თუმცა, მაგალითად, ინგლისში ის ვერაფრით გაიმარჯვებდა. იუმორის გრძნობა მაინც ეყოფოდათ ამისთვის.
- სააკაშვილის ჰიტლერთან პარალელს ავლებთ?
- არა. სააკაშვილი საქართველოსთვის არის პრობლემა, კაცობრიობას კი ის პრობლემას არ უქმნის. სააკაშვილი შეერთებულ შტატებს უქმნის პრობლემას, როგორც მათი მარიონეტი. რა მოხდა ბუქარესტში, მაპ-ზე? ევროპის წამყვანმა ქვეყნებმა სამი კურდღელი დაიჭირეს: რუსეთს აამეს; მოახდინეს დამოუკიდებლობის დემონსტრაცია ამერიკის მიმართ (ევროპამ შტატებს სილა გააწნა) და სააკაშვილიც (და არა - ჩვენ) გატყიპეს. ევროპა მაღალი პარამეტრებით ითხოვს: თუ ჩვენს ოჯახში უნდა იყოს, ბაცილა უნდა შემოიტანოს უბედურების? მოწესრიგდეს და მერე მივიღებ! შტატები კი, სამწუხაროდ, საბჭოთა კავშირად გადაიქცა: თუ ლუკაშენკო ცუდია, სააკაშვილი კარგი რატომ არის? მაკკეინი შევარდნაძეზე ოთხი წლის განმავლობაში იძახდა, - ჯეფერსონიაო. აი, ის მაკკეინი, ახლა კენჭს რომ იყრის!
- გარე ძალებისგან უფრო მეტს ითხოვთ, ვიდრე ქართული საზოგადოებისგან?
- წესიერად მოიქცნენ! რასაც შიგნით ვითხოვ, იმას ვითხოვ გარეთაც! დეკორაციები დადგეს. ისევ პატრონის მოლოდინია. მონური სინდრომია. ხომ შეიძლება, პარტნიორი იყოს! ვაღიარებ: იმედი მქონდა, რომ ასეთი იქნებოდა შტატები.
- რას იტყვით ლეიბორისტების, "ნაცმოძრაობის", რესპუბლიკელების, გაერთიანებული ოპოზიციისა და სხვა პოლიტიკური სუბიექტების შესახებ?
- ლეიბორისტული იდეოლოგია ჩემთვის სრულიად მიუღებელია, მაგრამ სწორედ მათ დაასრულეს კომუნისტური ტიპის მემარცხენეობა საქართველოში. ჩანაცვლება მოხდა. სხვა საკითხია, რას ამბობენ ისინი საარჩევნოდ. ტიპური მემარცხენეები არიან, ასეთებს კი იდეოლოგია არ აქვთ. ისინი მთელ მსოფლიოში დემაგოგები არიან - გეუბნებიან: არ იმუშავებ და ფული გექნებაო...
- გაერთიანებული ოპოზიციის პოლიტიკურ შესაძლებლობებს როგორ აფასებთ?
- დროებითი გაერთიანებაა. მათ მიმართ სოლიდარული ვარ, მაგრამ, რომ მომწონდეს და პერსპექტიულად მიმაჩნდეს, შევეხვეწებოდი, - მიმიღეთ-მეთქი. რესპუბლიკელების იდეოლიგიისთვის კი ქართული საზოგადოება ჯერ მზად არ არის.
- თქვენზე ამბობენ, რომ ბოლო პერიოდში არჩევნებიდან არჩევნებამდე ჩნდებით პოლიტიკურ ასპარეზზე. რას იტყვით ამასთან დაკავშირებით?
- ჩემი მოსაზრებების გამოხატვა არ მაქვს გათვლილი საყოველთაო აღტკინებაზე, რომელსაც, უბრალოდ, ვერ ვიტან: საქართველოში ამის გაკეთება პრობლემა არ არის. მე კი მგონია: თუ კაცი ჭკუააზე ხარ, გიყვარს შენი ქვეყანა და პასუხისმგებელი ხარ, მოგება კი არ არის მთავარი; მთავარი ქვეყნის ცხოვრებაში დადებითი როლის შესრულებაა. შეიძლება ამპარტავნობაში ჩამომართვან, მაგრამ დადებით როლს ყოველთვის ვასრულებ. ახლა აფხაზეთში ვითარება ისე გამწვავდა, რომ მისი დაკარგვის ზღვარზე ვართ. ეს კაცი და ეს ხელისუფლება დაკარგავენ აფხაზეთს. მე მინდა, ეს ხალხს გავაგებინო.
- თქვენ მოსალოდნელი ომის საფრთხეზე მიანიშნებთ?
- ომით მოხდება თუ მშვიდობით, ეს კაცი დაკარგავს აფხაზეთს.
- კონფლიქტის ზონებში შექმნილ ვითარებას საპარლამენტო არჩევნებს უკავშირებთ?
- ხელისუფლებამ პირდაპირ დააკავშირა. რუსეთი ყოველთვის იყო პრობლემა. ვითარება საქართველოს ხელისუფლებამ გაამწვავა. ჩვენ ვხედავთ, რომ სიტუაცია ყოველთვის არჩევნების დროს მწვავდება. პუტინისა და სააკაშვილის შეხვედრის შემდეგ რომ მოეხსნა აფხაზეთს ბლოკადა და სააკაშვილს ხმა არ ამოუღია, ვერ დავინახეთ? არ ვიცი, რაზე ილაპარაკეს, თუმცა რაღაც ჟონავს. ფაქტი კი ის არის, რომ საქართველოს ხელისუფლებას, არც ერთ დონეზე, წერილობითი განცხადებაც კი არ გაუკეთებია.
- რა ინფორმაცია ჟონავს?
- "ან არ შეხვალ ნატო-ში, ან - აფხაზეთი დაგეკარგება". ჩამოვიდა და გადაწყვიტა: "დაიკარგოს, მაგრამ პროპაგანდისთვის გამოვიყენებ". ეს გადარბენების პოლიტიკაა: ამ დილით ვეცდები, საღამომდე ვიყო სკამზე, საღამოს კი ვეცდები, დილამდე გავატანო. რუსეთი კი საბაბს ელოდება.
თუკი აფხაზეთში კატასტროფა მოხდება, მთელი მსოფლიო ჩვენ დაგვგმობს და არა - რუსეთს. სწორედ ამ ხელისუფლებამ მისცა რუსებს "სამშვიდობოების" სამი ათასამდე გაზრდის უფლება! ამაზე ვიფიქროთ: უნდა გვყავდეს ისეთი ხელისუფლება, რომელიც თვითონ სისულელეს ჩაიდენს - ოღონდ იმ წუთში გადარჩეს, და ორი-სამი წლის შემდეგ გვეტყვის: ხედავთ, ისინი რას აკეთებენო? დასავლეთი აბობს: "ჩვენ ვცნობთ საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას". კითხვაზე კი, - რამე რომ დაშავდეს, რას იზამთო, იგივე პასუხია! ეს ნიშანდობლივია. ილუზიას ნურავინ შეიქმნის.
- თქვენი აზრით, ეფექტური იქნება თუ არა 21 მაისს, საპარლამენტო არჩევნებში, მოქმედ ხელისუფლებაზე სხვადასხვა ფლანგიდან შეტევის ტაქტიკა?
- ეფექტური იქნებოდა, თუკი მინიმალურად კოორდინირებული იქნებოდა ოპოზიციის ქმედებები. ეს კი ასე არ არის და ჩანს კიდეც - თუნდაც, მაჟორიტარების დასახელებაში.
- რატომ აირჩიეთ მაინცდამაინც გუგული მაღრაძის "ქალთა პარტია" და გოჩა ჯოჯუას "ჩვენი საქართველო" პარტნიორებად?
- თვითონ ქ-ნი გუგული მოვიდა. მეც მივესალმე ამ გადაწყვეტილებას. დიდი ხანია, მას ვიცნობ. ჩვენი კავშირის წევრი იყო. ეჭვი არ მეპარება, რომ სამართლიანობის გრძნობა აქვს. ისიც აჰყვა ეიფორიის ტალღას, მაგრამ ამას ადამიანებს არ ვსაყვედურობ. ხოლო, თუ ვინმე პრეტენზიას მიყენებს, ამაზე პასუხი მაქვს: მე ამ ხელისუფლებას ისეთ დროს ვუპირისპირდებოდი, როდესაც თვითონ სოროებში იყვნენ შემძვრალი, ანდა სააკაშვილის "ჩემოდანჩიკი" დაჰქონდათ, მოსკოვში რომ დაფრინავდა.
- კონკრეტულად, ვის დაასახელებთ?
- ვისაც გნებავთ! მთელი ოპოზიცია! თითო-ოროლა გამონაკლისის გარდა. ქ-ნ გუგულისთან კი პრობლემა არ იყო. თავისთავად, ქალთა პარტიის იდეა ძალიან მომეწონა.
- გენდერული ბალანსის დაცვა გსურთ?
- ქალს პატივს რომ სცემ, საქართველოშიც სიამოვნებთ და შვედეთშიც. ბალანსის პრობლემა კი, უბრალოდ, არ არსებობს: რაღაცაში კაცები სჯობიან ქალებს და პირიქით. ქალი კოსმიური არსებაა. ვფიქრობ, რომელიღაც პლანეტიდან არიან გადმოსულები, რომ ჩვენ ცოტა ჭკუაზე მოვსულიყავით... ძალიან სამწუხაროა, რომ ტრადიცია მოგვერღვა: ოჯახური ძალადობებია მომრავლებული. კონკრეტულ ფაქტებს არ ვიცნობდი. ლია მუხაშავრია, ნინო იაშვილი ამ პრობლემებს ძალიან კარგად იცნობენ. ბოლო დროს რამდენიმე ბავშვთა სახლში ვიყავი და დიდხანს დავდიოდი დათრგუნული...
- გოჩა ჯოჯუასთან გაფორმებულ ალიანსზე რას იტყვით?

- ჩვენ ეროვნული მოძრაობიდან მოვდივართ. არც მახსოვს, მე შევთავაზე თუ მისი აზრი იყო.
- თქვენი ალიანსი რას პირდება ამომრჩეველს?
- ქვეყნის გაერთიანებას. აფხაზეთთან დაკავშირებით მე გამოცდილებაც მაქვს და საერთო ენასაც მოვნახავ. კონკრეტული წინადადებაც გვაქვს: შევქმნათ გაერთიანებული სახელმწიფო - ფედერაცია: საქართველო-აფხაზეთი. მაქვს გამოცდილება. თავის დროზე, არაპოპულარული ნაბიჯები გადავდგი: 1991 წლის ზაფხულში, როცა კომპრომისულ შეთანხმებას მივაღწიეთ. კონფლიქტების მოგვარების გარდა, მიგვაჩნია, რომ უმნიშვნელოვანესია თვითმმართველობის სისტემის ამუშავება. ასე ჩვენც მივეჩვევით პასუხისმგებლობის საკუთარ თავზე აღებას. რადიკალური ზომებია მისაღები უმუშევრობის მკვეთრად შესამცირებლად.
- როგორ აპირებთ ამ პრობლემის მოგვარებას?
- ამაზე ჩვენი ხედვა გვაქვს და უახლოეს დღეებში გამოვაქვეყნებთ.
- დარწმუნებული ხართ, რომ თქვენი ალიანსი პარლამენტში შევა?
- თუ არჩევნები არ გაყალბდება. კომისიის წევრები რომ მყავდეს, ვარაუდებით არ ვილაპარაკებდი. თუ ხელისუფლება და ოპოზიცია შეიკვრება, ადვილად "გაფცქვნიან" ჩემს ხმებს.
- "ნაცმოძრაობის" სიაში ნუგზარ წიკლაურის, ეკა ხერხეულიძის გამოჩენა რას უნდა ნიშნავდეს? ზვიადიზმის აღორძინება ხდება?
- არა, ისინი ზვიადისტები არ არიან. მე ვარ ზვიადისტი. ზვიადისტი არის ქართველი ნაციონალისტი. ვინც ზვიადისტობას იბრალებს, იმას თავისი, პირადი პრობლემები აქვს.
- თქვენი აზრით, ზვიადიზმი რას ნიშნავს?
- ... ბოლომდე ასე არ ვარ. მაშინ ზვიადის პარტიაში ვიქნებოდი. ზვიადიზმი იყო ქართული ნაციონალიზმის უკიდურესი, მაგრამ აქტუალური ფორმა: როცა ქვეყანა თავისუფლდება, ნაციონალიზმი სჭარბობს.
- ზვიადიზმი უკიდურესობა არ არის?
- დიახ, ის არის ქართული ნაციონალიზმი მწვავე ფორმით. მე ზომიერი ფორმით ვარ. ასე წერენ, სხვათა შორის, ამერიკელები - "ზომიერი ნაციონალისტი". ნაციონალიზმიდან სხვა რაღაცებამდე კი ერთი ნაბიჯია. იქ უკვე ჭკუაზე უნდა იყო. ახლა რომ გამოვაცხადო, საქართველოში სხვა ხალხების უფლებები უნდა შევზღუდო-მეთქი... ზაქარია მხარგრძელი XII საუკუნეში ქვეყნის მთავარსარდალი იყო. ადამიანი ფასობდა. ეს იყო 800 წლის წინ ჩემს სამშობლოში!
- პოლიტიკური სუბიექტები არჩევნების წინ კონკრეტული ინიციატივებით გამოდიან. მაგალითად, ქრისტიანულ-დემოკრატიული ალიანსი მოუწოდებს "ნაცმოძრაობის" ბიზნესმენ, მაჟორიტარობის კანდიდატებს, მოხსნან თავიანთი კანდიდატურები. ალიანსი ამ ინიციატივის მხარდაჭერას ოპოზიციურ პოლიტიკურ ძალებს სთხოვს. რას იტყვით ამ წინადადებასთან დაკავშირებით? და აქვე: თქვენც ხომ არ გაქვთ წინასააჩევნო ინიციატივა?
- არ ვფიქრობ, რომ აღნიშნული ინიციატივაც გონივრულია. კაცი უკვე კენჭს იყრის და მოვითხოვთ, მოხსნას კანდიდატურა... ჩვენი ინიციატივაა: არჩევნებამდე ორი კვირით ადრე დავიწყოთ ნებისმიერი სახის გამოკითხვა. არჩევნებამდე ერთი კვირით ადრე, მათ სასარგებლოდ, ვინც ოპოზიციური მაჟორიტარებიდან ლიდერობს, დანარჩენებმა მოხსნან კანდიდატურები. რა პრობლემაა? გაჩერებულ ვაგონში პირველი ადგილისთვის იბრძვიან!
- თუ მოქმედი ხელისუფლება არჩევნების გზით ვერ შეიცვლება, რა გზა დარჩება ოპოზიციას?
- მაშინ ეს ხელისუფლება შეიცვლება დამხობით. ქართველებს ყოველდღიური წინააღმდეგობის გაწევის ჩვევა ჯერ არ აქვთ, მაგრამ ფაქტია, რომ უმსგავსობას დიდხანს არ ითმენენ. ასე ხდება: "ვაცალოთ, ჯანდაბას, იყოს, გავაკეთებ ჩემს საქმეს". მერე კი ამოუყვანს ყელში მმართველი და, რა თქმა უნდა, დაამხობენ! ამ არჩევანს ხელისუფლება და ხალხი აკეთებს. XX საუკუნის დასაწყისში ნიკარაგუაში უსამართლობამ ზღვარს რომ მიაღწია, სანდინომ დაწერა: "დგება მომენტი, როდესაც ისტორიას წერენ არა კალმით, არამედ ხიშტით". აიღო თოფი, შექმნა რაზმი და ებრძოდა თავის დიქტატორს და ამერიკას.
- სხვა რესურსი, არჩევნების გაყალბების შემთხვევაში, ამოწურული იქნება?
- იქნება მასობრივი პროტესტი, მაგრამ არ ვიცი, რაში გადაიზრდება იგი. ერთი რამ უდავოა: თუკი ეს ხელისუფლება დარჩება, ამაზე პასუხისმგებელი იქნება საზოგადოება და ოპოზიცია.