ყოფილი პრემიერი ამჟამინდელს ეფექტურობას უწუნებს

"რეზონანსი"

23 სექტემბერი, 2008

ნოღაიდელი: "ვერ ვხედავ გურგენიძის ხელმძღვანელობით მთავრობის ეფექტურობას"

"ჩვენ არანაირი შეზღუდვა რუსული კომპანიებისთვის საქართველოზე არ დაგვიწესებია. რამდენადაც ვიცი, რუსულ კომპანიებზე შეზღუდვა დაწესებული დღესაც არ არის და ვფიქრობ, რომ ჯერჯერობით ეს გადაწყვეტილება სწორია კიდეც. არ გვქონდა შეზღუდვები იმიტომ, რომ ჩვენ არ ვაპირებდით და არც ვემზადებოდით რუსეთთან ომისთვის", - "რეზონანსს" საქართველოს ყოფილი პრემიერ-მინისტრი - ზურაბ ნოღაიდელი ესაუბრება.

- ვისთან ერთად აპირებთ პოლიტიკაში დაბრუნებას?
- ეს მაშინ გაცხადდება, როდესაც პოლიტიკაში დაბრუნების თაობაზე საბოლოო გადაწყვეტილებას მივიღებ. ჯერ კი გარკვეული ვალდებულებები მაქვს იმ კომპანიების მიმართ, სადაც დღეს ვმუშაობ. როგორც ვფიქრობ, პრაქტიკულად გარკვეულია "არსენალის" მომავალი. ეს პროექტი, როგორც ჩანს, დაკონსერვდება. "არსენალში" ჩემი უფლებამოსილებების გადაბარება უკვე დავიწყე. ასევე უნდა გავაკეთო სხვა კომპანიებთან მიმართებითაც. შეიძლება მითხრათ: ჯერ დაგემთავრებინათ ეს საქმეები და მერე დაგეწყოთ პოლიტიკური ან ნახევრადპოლიტიკური განცხადებების გაკეთებაო. მიმაჩნია, რომ დღეს საქართველოში ძალიან რთული ვითარებაა შექმნილი. მინდა, მთავრობის მხრიდან მოვისმინო ადეკვატური განცხადებები; ვნახო ადეკვატური მოქმედებები - პირველ რიგში, ეკონომიკაში, რათა რაც შეიძლება სწრაფად ავიცილოთ თავიდან ყველაზე მძიმე შედეგი.
- უფრო კონკრეტულად, როგორ შეაფასებთ ვითარებას, რომელიც ქვეყანაში შეიქმნა - არა მხოლოდ ეკონომიკური, არამედ პოლიტიკური თვალსაზრისითაც.
- ძალიან მძიმე ვითარებაა. თუმცა, ძალიან მნიშვნელოვანია: იმისათვის, რომ ჩვენმა საზოგადოებამ ღიად იმსჯელოს ამ კრიზისთან დაკავშირებულ პრობლებურ საკითხებზე, ჯერ რუსეთის ჯარმა უნდა დატოვოს საქართველოს ტერიტორიის ის ნაწილები, სადაც 8 აგვისტომდე ჯარი არ იდგა.
- ბუფერული ზონები?
- ეგრეთ წოდებული. ეს მათთვის ბუფერული ზონაა, თორემ ჩვენთვის საქართველოა.
- ამ ლოგიკით, ჩვენთვის აფხაზეთიც და სამხრეთ ოსეთიც საქართველოა.
- სწორედ ამას ვამბობ. ბუნებრივია, რუსეთის ჯარის გასვლა აფხაზეთიდან და სამხრეთ ოსეთიდან სასურველია, მაგრამ ნაკლებად სავარაუდოა, ეს უახლოეს მომავალში მოხდეს. მაგრამ არავის უნდა ჰქონდეს იმის იმედი, რომ კრიზისთან დაკავშირებულ საკითხებზე მსჯელობა მანამდე არ მოხდება, სანამ რუსეთის ჯარი კონფლიქტის ზონებს არ დატოვებს.
ჩვენი შიდა საკითხები კი არც მოსკოვშია გადასაწყვეტი და არც სადმე სხვაგან. ეს საქართველოს ქალაქებსა და სოფლებში გადასაწყვეტი საკითხია. და იმის გამო, რომ ომზე მსჯელობა გამოიწვევს სერიოზულ დაპირისპირებებს პოლიტიკურ ძალებს შორის; გამოიწვევს დეტალურ განხილვებს, მნიშვნელოვანია, რომ რუსეთის ჯარები ამ დროისთვის ე.წ. ბუფერული ზონებიდან გასულები იყვნენ და მათ საქართველოს პოლიტიკურ პროცესებზე ნაკლები ზეგავლენის მოხდენა შეძლონ, ან, საერთოდ ვერ შეძლონ ზეგავლენის მოხდენა.
- იქნებ აღარ გავიდნენ რუსი ჯარისკაცები ბუფერული ზონებიდან გარკვეული პერიოდის განმავლობაში?
- გამორიცხული არ არის, რომ არც გავიდნენ. მაგრამ ვფიქრობ, რომ ოქტომბრის შუა რიცხვებიდან საქართველოში ომზე, მის შედეგებზე, შექმნილ ვითარებაზე მსჯელობა აუცილებლად დაიწყება. ეს საქართველოსთვის არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ამ საკითხზე მსჯელობა უსასრულოდ არ გადაიდება.
- მიხეილ სააკაშვილი გამოთქვამს მზადყოფნას, რომ დაიწყოს გამოძიება აგვისტოს მოვლენებთან დაკავშირებით; რომ გაიხსნას ყველა ინფორმაცია. თქვენ კი ამბობთ, რომ ეს ჯერ მიზანშეწონილი არ არის.
- კი, ბატონო. პრეზიდენტს თავისი აზრი აქვს, მე კი - ჩემი. კითხვები: ვინ დაიწყო ომი; საიდან მოდიოდა უფრო მეტი პროვოკაცია, ან ვინ იყო პირველი პროვოკატორი - მნიშვნელოვანია, მაგრამ ჩემი აზრით, ეს ქართველებისთვის გადამწყვეტი არ არის. ეს შეიძლება უფრო მნიშვნელოვანი იყოს ჰააგის სასამართლოსთვის ან სხვა ამდაგვარი სტრუქტურისთვის.
- რუსეთის მხრიდან პროვოკაციის საფრთხე ხომ ყოველთვის არსებობდა. თქვენთვის ნაკლებად მნიშვნელოვანია, შევძელით თუ არა ამ პროვოკაციის თავიდან აცილება?
- ჩვენთვის მნიშვნელოვანია შედეგი. და შედეგი არის წაგებული ომი; სერიოზული პრობლემები ქვეყანაში. ოქტომბრის შუა რიცხვებიდან ამ საკითხებზე უნდა ვიმსჯელოთ: რა არის ამ შედეგების გამომწვევი მიზეზები და ვინ აგებს ამაზე პასუხს. როგორც ვხედავ, საქართვლოს პოლიტიკური ძალების უმრავლესობის პოზიციაც ასეთია.
- ხელისუფლების ოპონენტები ბოლო დროს სულ უფრო ხშირად საუბრობენ იმაზე, რომ რუსეთის სამხედრო ინტერვენციას საქართველოში წინ უძღოდა მისივე ეკონომიკური აგრესია. ეს, უპირველეს ყოვლისა, ენერგოობიექტებს ეხება. რუსული კომპანიების მიერ მათი ხელში ჩაგდება თქვენი პრემიერობის დროს ხომ ხდებოდა?
- არა. იმ დროს, როდესაც რუსებმა საქართველოს ენერგოობიექტები, როგორც თქვენ ამბობთ, "ხელში ჩაიგდეს", მე პრემიერ-მინისტრი არ ვიყავი. ეს მოხდა 1998 წელს - "ეი-ი-ესმა" იყიდა "თელასი" და "რაომ" იყიდა "ეი-ი-ესი" 2002 წელს, თუ არ ვცდები. თქვენ არასწორ ინფორმაციას ამბობთ და გაგისწორეთ, თორემ ჩემს სახელს რაც უკავშირდება, ყველა გადაწყვეტილებაზე პასუხს ვაგებ. პასუხს ვაგებ ყველა გადაწყვეტილებაზე, რომელიც ჩემი პრემიერ-მინისტრობის დროს იყო მიღებული ამა თუ იმ ობიექტის პრივატიზაციის შესახებ. ყველა გადაწყვეტილება იყო საქართველოს ეკონომიკის განვითარებისთვის მნიშვნელოვანი.
- მაგალითად, "ენერგოპროს" ქართული ჰიდრორესურსები ხომ მიჰყიდეთ, ამასთან, დაბალ ფასებში?
- "მაგალითად" რას ნიშნავს? "ენერგოპრო" არის ჩეხური კომპანია.
- ანუ, მას არაფერი საერთო რუსულ ინტერესებთან არ აქვს?
- რა კითხვებს მისვამთ? "ენერგოპრო" ჩეხური კომპანია რომ არის, ამის შესახებ არ იცით? თუ რაღაც კონსპირაციული თეორიებით მსჯელობთ? ათასჯერ მაქვს განმარტება მიცემული და კიდევ ერთხელ გეტყვით: იმ დროს, როდესაც ხდებოდა საქართველოს გაერთიანებული სადისტრიბუციო ენერგოკომპანიის პრივატიზაცია, ჩვენ არ გვქონდა არანაირი შეზღუდვა (და სწორადაც არ გვქონდა, ამას თუ მეკითხებით) იმაზე, რუსული კომპანია მიიღებდა ამ პრივატიზაციაში მონაწილეობას თუ არა. შესაბამისად, რუსულ კომპანიას პირდაპირაც რომ მიეღო მონაწილეობა, მას ამის სრული უფლება ჰქონდა. ეს შეეძლო ნებისმიერ კომპანიას, გარდა "რაო-ეესისა" - იმიტომ, რომ ჩვენ არ გვინდოდა, ბაზარზე ყოფილიყო მხოლოდ ერთი მონაწილე. ნებისმიერ სხვა რუსულ კომპანიას თავისუფლად შეეძლო აუქციონში მონაწილეობის მიღება და, სხვაზე უკეთესი პირობების შემოთავაზების შემთხვევაში, მიიღებდა კიდეც ამ ობიექტს. ასე რომ, არ არსებობდა არანაირი საჭიროება რუსული კომპანიისთვის, ჩეხური კომპანიის სახელით საქართველოში შემოსულიყო. ჩვენ არანაირი შეზღუდვა რუსული კომპანიებისთვის საქართველოზე არ დაგვიწესებია. რამდენადაც ვიცი, რუსულ კომპანიებზე შეზღუდვა დაწესებული დღესაც არ არის და ვფიქრობ, რომ ჯერჯერობით, ეს გადაწყვეტილება სწორია კიდეც.
- რატომ, თქვენი აზრით? იქნებ სწორედ ასეთმა მიდგომამ გააძლიერა რუსული ექსპანსია საქართველოში?
- დღეს რატომ არ იღებს მთავრობა ამ გადაწყვტილებას, ამაზე მთავრობამ იმსჯელოს.
- მანამდე?
- მანამდე ჩვენ არ გვქონდა შეზღუდვები - იმიტომ, რომ ჩვენ არ ვაპირებდით და არც ვემზადებოდით რუსეთთან ომისთვის.
- იქნებ ისინი ემზადებოდნენ? ამას საქართველოს ხელისუფლება არ ითვალისწინებდა?
- საქართველო ყოველთვის ითვალისწინებდა რუსეთისგან მომდინარე საფრთხეს. ჩვენ ყოველთვის გვქონდა ობიექტები, რომელთა პრივატიზაცია არ შეიძლებოდა. მაგალითად, გაზსადენი. მიუხედავად იმისა, რომ მაგისტრალური გაზსადენის პრივატიზაციაზე მსჯელობა იყო, ჩვენ ასეთი გადაწყვეტილება არ მიგვიღია, პირველ რიგში, უსაფრთხოების მიზნებიდან გამომდინარე. ყველა სხვა ობიექტის პრივატიზება (მათ შორის ისინი, რომლებიც უკვე პრივატიზებული იყო, ან ისინი, რომლებიც ჯერჯერობით პრივატიზებული არ არის რაღაც მიზეზების გამო) საქართველოს უსაფრთხოებას არ ემუქრებოდა. არ ვიცი, თქვენ კითხვა საითკენ მიგყავთ, მაგრამ პასუხს ვაგებ ყველა ჩემს გადაწყვეტილებაზე და კიდევ ერთხელ მინდა დაგიდასტუროთ, რომ ყველა ჩემი გადაწყვეტილება მომწონს. დღევანდელი გადასახედიდანაც, ყველა გადაწყვეტილება არის აბსოლუტურად სწორი. არც ერთ მათგანს არანაირი კავშირი არ აქვს 8 აგვისტოს მოვლენებთან.
- თქვენი პრემიერობის დროს ხომ მოეწერა ხელი ხელშეკრულებას ელექტროენერგის ტარიფის 2015 წლამდე შენარჩუნებასთან დაკავშირებით - იმის ნაცვლად, რომ შემცირებულიყო ტარიფი სამი თეთრით (როგორც იყო გათვალისწინებული). თქვენი აზრით, ესეც სწორი გადაწყვეტილება იყო?
- ელექტროენერგიის ტარიფის შენარჩუნება იყო აბსოლუტურად სწორი გადაწყვეტილება. ტარიფის შემცირების საკითხი ჩვენი მხრდან საერთოდ არ იდგა - სამწუხაროდ. ეს საკითხი დღის წესრიგში ვერ დადგებოდა იმიტომ, რომ ელექტროენერგიის გენერაციის დანახარჯები მატულობს გაზის ფასისა და სხვა ფასების ზრდასთან ერთად. ჩვენი ამოცანა "ენერგოპროსთან" მოლაპარაკებების დროს, სამწუხაროდ, მხოლოდ ტარიფის შენარჩუნება იყო. ვფიქრობ, რომ ეს იყო ამ ხელშეკრულების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი - იგი შენარჩუნებულიყო ძველ დონეზე 8 თუ 10 წლის განმავლობაში. ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მიღწევა ჩვენი მხრიდან. ამისთვის ბევრი სხვა რამ დავთმეთ მოლაპარაკებების დროს. ელექტროენერგიის ტარიფი იყო, არის და მომავალშიც იქნება საქართველოსთვის არამარტო მნიშვნელოვანი სოციალური ფაქტორი, არამედ, ასევე, ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი ეკონომიკის განვითარებისთვის.
საქართველოში მკვეთრად გამოსწორდა ენერგეტიკაში მანამდე არსებული მძიმე ვითარება; აღდგა ელექტრონერგიის 24-საათიანი მიწოდება; დასტაბილურდა ტარიფი. ამან ეკონომიკის განვითარებაში დიდი წვლილი შეიტანა. ჩვენ შეგვეძლო, უფრო მეტი ფული მიგვეღო ბიუჯეტში, მაგრამ ეს მოხდებოდა ტარიფის ზრდის ხარჯზე. და ეს არ იქნებოდა სწორი გადაწყვეტილება - არც სოციალური და არც ეკონომიკური თვალსაზრისით. ისე კი, ისეთი განცდა მაქვს, რომ თქვენ გგონიათ, მე საბრალდებო სკამზე უნდა ვიჯდე.
- რატომ დატოვეთ პრემიერის თანამდებობა? ეს გადაწყვეტილება თქვენი ჯანმრთელობის გაუარესებას უკავშირდებოდა თუ რაიმე სხვა მიზეზი არსებობდა?
- პრეზიდენტ სააკაშვილისა და ჩემი ერთობლივი გადაწყვეტილებით შევთანხმდით, რომ კარგი ქნებოდა, მე აღარ ვყოფილიყავი პრემიერ-მინისტრი.
- ზემოთ აღნიშნეთ, რომ ქვეყანაში მძიმე ეკონომიკური ვითარებაა. უფრო კონკრეტულად, როგორ აფასებთ ვითარებას ამ ეტაპზე?
- შესაძლებელია, ღრმა ეკონომიკური კრიზისის წინაშე აღმოვჩნდეთ. თუკი სწრაფად და ეფექტურად ვიმოქმედებთ, შეგვიძლია, ყველაზე უარესი შედეგი თავიდან ავიცილოთ. მაგრამ ამის დამადასტურებელ ვერანაირ ნიშნებს ვერ ვხედავ.
ჯერჯერობით, ჩვენ ვისმენთ მხოლოდ და მხოლოდ იმას, თუ როგორი მძიმე ვითარებაა რუსეთის ეკონომიკაში და როგორ ყვავის ომის შემდეგ საქართველოს ეკონომიკა. რეალური ვითარება კი სრულიად სხვაგვარია. ჩვენ გვჭირდება საქართველოს მთავრობისგან კონკრეტული დიაგნოზის დასმა და კონკრეტული გეგმის შემოთავაზება - როგორ ავიცილოთ ყველაზე მძიმე შედეგები. ვერ ვხედავ მთავრობისგან ადეკვატურ რეაგირებას.
- რას სთავაზობთ ხელისუფლებას?
- პრობლემების მოგვარება უძრავი ქონებისა და საბანკო სექტორებიდან უნდა დაიწყოს. ვხედავ უფრო მეტ ყურადღებას საბანკო სექტორის მიმართ, რაც არ მიკვირს და ვთვლი კიდეც, რომ სწორია; მაგრამ ვერ ვხედავ სათანადო ყურადღებას უძრავი ქონების სექტორის მიმართ, რომელიც, საბოლოო ჯამში, არის ყველა შესაძლო კრიზისის საწყისი. კრიზისი, ალბათ, სწორედ იქიდან დაიწყება, რომელიც შეიძლება შემდეგ სხვა სექტორებსაც გადაედოს.
ზომები, რომლებიც მისაღები იქნება, თავისუფალი ეკონომიკის თეორიასთან ბოლომდე შესაბამისობაში არ არის: გასაკეთებელია დაახლოებით ის, რაც კრიზისის თავიდან ასაცილებლად გააკეთა აშშ-ის მთავრობამ: ეს არის გარკვეული თანხების ჩადება უძრავი ქონების სექტორში. კერძო სექტორში პირდაპირი კონტრაქტორებია დაახლოებით 65-70 000, და აქედან 50 000-მა უახლესი რამდენიმე თვის განმავლობაში შეიძლება სამუშაო დაკარგოს. ვფიქრობ, რომ შეგვიძლია, მნიშვნელოვნად დავძლიოთ ეს პრობლემა, რათა ეს კრიზისი არ გადავიდეს სხვა სექტორებზეც.
ჩემი წინადადებები დაახლოებით ასეთია: უძრავი ქონების კომპანიებმა უნდა გამოთქვან მზადყოფნა რესტრუქტურიზაციაში მონაწილეობის შესახებ და იმ თანხის სანაცვლოდ, რომელსაც მათ მისცემენ (სავარაუდოდ, აშშ-ის მთავრობის მიერ ნაჩუქარი ფული უკვე საქართველოს ფული იქნება), კომპანიებმა უნდა დათმონ, ან გირაოში ჩადონ თავიანთი წილი. მათ, პრაქტიკულად, თავიანთ ბიზნესში უნდა შეუშვან სხვები - იმისათვის, რომ მათ მართონ ვითარება ადგილზე. შეიძლება ყველა კომპანია არც იყოს ამაზე თანახმა. მაგრამ ის, ვინც მზადყოფნას გამოაცხადებს რესტრუქტურიზაციაში მონაწილეობის მიღებაზეც და და თავის ბუღალტრულ წიგნებს გაუხსნის სხვებს (მათ შორის, საქართველოს მთავრობას, რომელიც მონაწილეობას მიიღებს კრიზისულ მართვაში), უნდა მიიღონ ფული, ჩემი აზრით, ორი მიმართულებით. საქართველოს ბანკებს პრაქტიკულად ექნებათ გარანტია, რომ მათ მიერ ადრე ნასესხები თანხა უძრავი ქონების სექტორისთვის უახლესი 12 თვის განმავლობაში დაბრუნდება, და თვითონაც დაწყნარდებიან. ბაზარზე კი ყველაზე მნიშვნელოვანია სიწყნარე. დაწყნარდება საბანკო სექტორი. ეს სიწყნარე ავტომატურად გადაეცემა მთელ ეკონომიკასაც და ამით, დარწმუნებული ვარ, შევძლებთ ყველაზე უარესი შედეგების თავიდან აცილებას.
ამის შემდეგ ვფიქრობ, რომ მოხდება კომპანიებში არსებული საბანკო სესხების რეფინანსირება, რესტრუქტურიზაცია, ოღონდ ამ შემთხვევაში, ვფიქრობ, რომ ეს უნდა მოხდეს ან სახელმწიფო ხარჯების, ან - ამერიკიდან მიღებული თანხების ხარჯზე. მეორე ნაწილი უნდა მოხმარდეს გარკვეული ობიექტების დამთავრებას, მაგალითად, რომლებიც არიან 70%-იან მზადყოფნაში. ეს იმას ნიშნავს, რომ მყიდველებსაც ეცოდინებათ, რომ შენობების გარკვეული ნაწილი დასრულდება და შესაბამისად, ბევრად უფრო დიდი ნდობა ჩამოყალიბდება ეკონომიკურ აგენტებს შორის. ბაზარზე არ იქნება კონვულსიები, ნერვიულობა.
თუ ეს კრიზისი გადაედო საბანკო სექტორს, მაშინ ეს საქართველოში ღრმა ეკონომიკურ კრიზისს გამოიწვევს. მთავრობა ამაზე რომ ნერვიულობს, ვხედავ, თუმცა, მოტივაციები არ მომწონს და დარწმუნებული ვარ, რომ მოტივაცია არის პრემიერ-მინისტრის საკუთარი ინტერესები: ის საბანკო სექტორს უდგება არა მიზეზიდან (მიზეზი კი არის, ძირითადად, უძრავი ქონების სექტორი), არამედ შედეგიდან (საბანკო სექტორი).
არც ერთი ქვეყანა (ჩვენს მაგალითზე ვიცით ეს) უცხოური დახმარებებით არ აშენებულა. ფუნდამენტური ცვლილებების ჩატარება საქართველოს ეკონომიკაში საჭირო არ არის. უბრალოდ, კრიზისი თავიდან უნდა ავიცილოთ. ამას სჭირდება შესაბამისი კომპეტენცია, ეფექტურობა. და ამას ვერ ვხედავ საქართველოს მთავრობის მოქმედებაში.
- თქვენი აზრით, ახლა საქართველოში ქვეყნის მართვის სადავეები ვის უპყრია ხელთ?
- იმას, ვისაც უნდა ეპყრას - პრეზიდენტს. მე ამის პრობლემას ჯერჯერობით საქართველოში ნამდვილად ვერ ვხედავ. ჩემი აზრით, ყველა თავის საქმეს აკეთებს. სხვა საკითხია - საქმეს კარგად აკეთებენ თუ არა. ვერ ვხედავ იმას, რომ პრეზიდენტის საქმეს აკეთებდეს სხვა, პარლამენტის საქმეს - სხვა, უშიშროების საბჭო ვინმეს ფუნქციებში უფრო მეტად იყოს შეჭრილი და ა.შ.
მაგრამ მე ვერ ვხედავ გურგენიძის ხელმძღვანელობით მთავრობის ეფექტურობას. ეს არის ძალიან სერიოზული პრობლემა.
- ხომ არ აპირებთ ბურჯანაძესთან თანამშრომლობას?
- როცა საბოლოოდ ჩამოყალიბდება ჩემი არჩევანი, საუბარი მექნება ყველა პოლიტიკურ ძალასთან. თანამშრომლობაში სავალდებულოდ ერთად ყოფნას თუ გულისხმობთ, არა მგონია, ეს მოხდეს. სხვა მხრივ, თანამშრომლობა, საკითხების განხილვა, ცხადია, იქნება.
როდესაც პრემიერის თანამდებობა დავტოვე, წარმოდგენაც კი არ მქონდა, თუ ოდესმე პოლიტიკაში დაბრუნებაზე ვიფიქრებდი. ახლა კი პოლიტიკაში ვბრუნდები მხოლოდ იმიტომ, რომ მიმაჩნია: ამ ვითარებაში ჩემი გამოცდილება და ენერგია უნდა მოვახმარო საქართველოს ინტერესებს.
- რამდენიმე ხნის წინ თქვენ მილიონერების სიაში დაგასახელეს. ახლა პოლიტიკაში დაბრუნებას აპირებთ. ხალხი კი ხშირად საუბრობს იმაზე, საიდან მოიტანა ნოღაიდელმა ამდენი ფული.
- როცა მილიონერების სიაში დამასახელეს, პრემიერ-მინისტრი ვიყავი. მიმაჩნია, რომ მთელი პუბლიკაციის მიზანი ჩემი დისკრედიტაცია იყო. მაშინ უფრო მეტად მენეჯერად აღვიქმებოდი, ვიდრე პოლიტიკოსად. და ამ საკითხზეც მკაფიო რეაგირება არ მომიხდენია, როგორც ალბათ ნებისმიერი სხვა, პოლიტიკური გეგმების მქონე ადამიანი მოახდენდა. აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ ამ ბინძური ჭორის მიუხედავად, არავის დაუჯერებია, რომ მე შეიძლებოდა მქონოდა ამხელა თანხა. იგი შეიძლებოდა მქონოდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მას მოვიპარავდი. მე ამ თანხას ვერავითარ შემთხვევაში ვერ დავაგროვებდი ლეგალური გზით.
- საინტერესოა, რა გზა გაიარეთ გამდიდრებამდე - მით უმეტეს, რომ ბოლო წლებში სახელმწიფო თანამდებობები გეკავათ.
- შეიძლება ითქვას, რომ საქართველოს პირობებში მდიდარი ვარ. ამას ვერ დავმალავ.
1992-2002 წლებში მუდმივად ვიყავი სახელმწიფო სამსახურში (პარლამენტის წევრი, ფინანსთა მინისტრი). როდესაც თანამდებობა დავტოვე - 2002 წლის გაზაფხულზე, ბინაც არ მქონდა თბილისში. შემდეგ, 2002 წლიდან, სანამ ისევ ფინანსთა მინისტრად დავინიშნებოდი, ვმონაწილეობდი ორ ბიზნესში, ჩემს საკუთარ, საკონსულტაციო ბიზნესში, და ვიყავი ბანკის სამეთვალყურეო საბჭოს წევრი. მაშინდელი შემოსავლები საკმაოდ მაღალი იყო. ამის შემდეგ ისევ ფინანსთა მინისტრი ვიყავი, მერე - პრემიერ-მინისტრი. შესაბამისად, იმ პერიოდში ჩემი შემოსავლები იყო ჩემი ხელფასი. 2003 წლის ბოლოს, როდესაც საქართველოს მთავრობაში სამუშაოდ მიმიწვიეს, ბიზნესსაქმიანობა შევწყვიტე.
როდესაც პრემიერ-მინისტრის თანამდებობა დავტოვე, ერთდროულად დავიწყე აქტიური მონაწილეობა რამდენიმე ბიზნესში: დავაარსე საკონსულტაციო კომპანია, შემდეგ, კახა კალაძესთან და სხვებთან ერთად - "კალა-კაპიტალი".
- თქვენ ზურაბ ჟვანიასთან მეგობრობდით. ერთი მხრივ, იყო მერაბიშვილის მყისიერი რეაგირება მომხდარზე განცხადებით - რომ ჟვანია უბედური შემთხვევის მსხვერპლი გახდა; მეორე მხრივ, არსებობს ჟურნალისტური გამოძიების მასალები, რომელიც მკვლელობის ვერსიაზე მიუთითებს. ამ ვერსიას ჟვანიას ოჯახიც იზიარებს. პირადად თქვენ თუ სცადეთ ზურაბ ჟვანიას გარდაცვალების რეალური მიზეზის დადგენა?
- ამ საკითხზე საუბარი დღეს არ მინდა.