პაატა ზაქარეიშვილი: "სააკაშვილს იმედი აქვს, რომ ქართველი ხალხი დაიღალა და მას არ გადაუვლის. ძალიან რისკავს"

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

30 ნოემბერი, 2009

"ახლა პრაიმერი გახდა აქტუალური თემა - მაშინ, როცა 50%-ზე უნდა გველაპარაკა და მთელი საზოგადოება ამაზე გადართულიყო!"
"დასავლეთის იმედი არ მაქვს. და არც უნდა მქონდეს. არავითარ შემთხვევაში არ უნდა მოგვცენ ეს იმედი - იმიტომ, რომ მათ ჩვენი მოლოდინები უკვე ყელში ამოუვიდათ.
ყველა გვეუბნება: "მიხედეთ. იტანთ სააკაშვილს? ე.ი. ასატანია თქვენთვის, ჩვენთვის კი ეს პრობლემა არ არის". სააკაშვილი ამას მიხვდა. აი, ამიტომ მე დასავლეთიდან, აბსოლუტურად სამართლიანად, დღეს არაფრის იმედი არ მაქვს".
"მთელ კვირას" პაატა ზაქარეიშვილი ესაუბრება.
- "ალიანსს საქართველოსთვის" იმედი ჰქონდა, რომ ხელისუფლებას მოლაპარაკების მაგიდასთან დააბრუნებდა. მაგრამ უკვე იქმნება შთაბეჭდილება, რომ თქვენ ცდილობთ, წასულ მატარებელს დაეწიოთ. დასავლეთის იმედი ისევ გაქვთ?
- ალიანსის სახელით ვერ გესაუბრებით. მე რესპუბლიკური პარტიის წევრი ვარ, ის კი, თავის მხრივ, ალიანსის წევრია. არ ვიცი, ამ წუთში ალიანსის "სამზარეულოში" რა ხდება. თუ გინდათ, რომ ალიანსის სახელით ვილაპარაკო, გეტყვით იმას, რომ ალასანია აპირებს, ორშაბათს გააკეთოს განცხადება. დღეს პარასკევია, შემდეგ მოდის შაბათი, შემდეგ - კვირა. ანუ, აშკარად ჩანს, რომ ის რაღაცას ელოდება.
- როგორც ჩანს, დასავლეთისგან ზეწოლას ელოდება.
- არ გამოვრიცხავ. ვინაიდან ალიანსში მიმდინარე პროცესებთან მიმართებით მუდმივად საქმის კურსში არ ვარ, შექმნილი სიტუაცია მხოლოდ ექსპერტის პოზიციიდან შემიძლია შევაფასო. აშკარად ჩანს, რომ ხელისუფლებამ დასავლეთი გადააგდო.
- დასავლეთი და არა ოპოზიცია? არა - საზოგადოება?
- არა, ოპოზიციამ უკვე იცოდა ყველაფერი. მიუხედავად იმისა, რომ მე ყოველთვის ვამბობდი, რომ ხელისუფლებასთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს, მიმაჩნდა და ახლაც მიმაჩნია: საჭიროა, ხელისუფლებასთან მუდმივად იმუშაო, რათა მისი სახე ასევე მუდმივად გამოააშკარავო. დღეს ხომ ყველა ლაპარაკობს, რომ ხელისუფლებამ გადააგდო დასავლეთი; რომ ხელისუფლებას 50%-ის შეეშინდა? ეს მოლაპარაკებები რომ არ ყოფილიყო, ამას ხომ ვერ გავიგებდით? ეს მნიშვნელოვანია.
- და გამოაშკარავების რეჟიმში როდემდე უნდა იყოთ?
- ვიდრე ქართველი ხალხი არ მიხვდება, ვისთან აქვს საქმე. საერთოდ, ასეთი საკითხები მრავალწახნაგოვანია - ჩაქსოვილია უამრავი საკითხი: ქართველი ხალხის ნება; დასავლეთის პოზიციები... მოგვწონს თუ არა, დასავლეთი არის ჩვენი მოკავშირე, რომელსაც საქართველოს დემოკრატიზაცია სურს. სააკაშვილი კი მას მუდმივად "აბოლებდა". ეს ის შემთხვევაა, როცა სააკაშვილმა არამარტო ქართველი ხალხი, არამარტო ოპოზიცია, არამედ დასავლეთიც გადააგდო. მაგალითად, დასავლეთი შევარდნაძემ გადააგდო, როცა უარი თქვა ბეიკერის ფორმულაზე. და დასავლეთი მაშინ მიხვდა, თუ ვინ იყო შევარდნაძე. ახლა სააკაშვილი მოიქცა ასე. მიმაჩნია, რომ ამის გამო მუშაობა ღირდა.
საარჩევნო საკითხებთან დაკავშირებით შექმნილი კომისიის მუშაობაში ორი უაღრესად სერიოზული პოზიცია ჩაიდო: კონსენსუსი და პაკეტი. კონსენსუსი ნიშნავს იმას, რომ ყველა მონაწილე მხარე თანხმდება რაღაცაზე და პარლამენტში კანონპროექტი მხოლოდ ამის შემდეგ შედის. აი, ეს შეთანხმება დაირღვა. სააკაშვილმა დასავლეთს და ქართულ საზოგადოებას აჩვენა, რომ მას ფეხებზე ჰკიდია კონსენსუსი. მას ფეხებზე ჰკიდია წინასწარი შეთანხმება - ვითომ არც კი არსებობს!
და მეორე: პაკეტი. ყველა გადაწყვეტილება უნდა ყოფილიყო ერთად, მათ შორის - 30-50%-თან დაკავშირებით მიღებული გადაწყვეტილებაც. დღეს ისინი ამბობენ, - ცხრა თუ ათი ვარიანტი კარგია და მხოლოდ ერთს არ დავთანხმდითო. ასეთი წინასწარი შეთანხმება არ ყოფილა. სააკაშვილი მზად არის, წინასწარ შეთანხმებული ყველა პოზიცია უარყოს, თუკი კონკრეტულ სიტუაციაში მას სხვა გამოსავალი არ აქვს. ამ მაგალითებით ყველას შეუძლია დაინახოს, ვისთან გვაქვს საქმე.
რამდენჯერაც საჭირო იქნება, იმდენჯერ უნდა გამოვააშკარავოთ სააკაშვილი - ისე, როგორც ეს შევარდნაძის დროს მოხდა. როგორ გგონიათ, 2003 წელს ხალხი ისევე აფასებდა შევარდნაძეს, როგორც 95-ში? მაშინ საზოგადოების დამოკიდებულება შეიცვალა. ახლაც, პრობლემები საზოგადოებაშია. ჩვენ გვგონია, რომ გზების მშენებლობით ქვეყანა შენდება. ჰიტლერმა კი სწორედ გზების მშენებლობით დაიწყო ყველაფერი (ცხადია, სააკაშვილს ჰიტლერის მასშტაბები არ აქვს: ამის ნუ შეგვეშინდება; ძალიან პრიმიტიული ჰიტლერია). დემოკრატიული ინსტიტუტების არარსებობა ქვეყანას მომავალში ძალიან დიდ პრობლემებს შეუქმნის. ამიტომ დღეს უნდა ვიფიქროთ ამაზე.
დღესაც ვამბობ: სააკაშვილთან მოლაპარაკებებს არავითარი აზრი არ აქვს. მაგრამ ხვალ რომ დაიწყოს მოლაპარაკება, ამაზე თანახმა ვიქნები. სადაც ეს ადამიანი მოლაპარაკებებზე მოდის, ყველგან უნდა დაუხვდე და ყველგან უნდა აჩვენო, რომ არაფრის გამკეთებელი არ არის. ხომ გამოიჭირა სალომე ზურაბიშვილმა? ხომ გამოიჭირა გუგული მაღრაძემ? სადაც კი სააკაშვილი თანამშრომლობას გთავაზობს, ყველგან უნდა მიხვიდე; და თუ თანამშრომლობაზე არ მოდის, გამოააშკარავებ მაინც ამას. თუ არ მიხვედი, ვერც გამოააშკარავებ.
- და როდემდე უნდა გამოააშკარავოთ?
- ვიდრე ქართველი ხალხი არ გახდება სამოქალაქო პასუხისმგებლობის მქონე და არ მიხვდება, რომ ფასადებისა და გზების სახელმწიფოები დედამიწის ზურგზე არ არსებობს.
- ქართველმა ხალხმა მაინც რა უნდა გააკეთოს, კონკრეტულად?
- რა უნდა გააკეთოს და არ უნდა მისცეს ხმა სააკაშვილს! აი, ეს უნდა გააკეთოს! სააკაშვილს უნდა, რომ 30% აიღოს? არ უნდა აიღოს ეს 30%!
- არჩევნები თუ დაინიშნება, ოპოზიციურმა ძალებმა მასში მონაწილეობა უნდა მიიღონ თუ რა, თქვენი აზრით?
- მიმაჩნია, რომ ყველაფერი გამოკვეთილი ჯერ კიდევ არ არის. მე მაინტერესებს, ხელისუფლების ამ, ბოლო გადაწყვეტილებაზე რა რეაგირება ექნება ამერიკის შეერთებულ შტატებს. რაღაც პროცესები უნდა წამოვიდეს დასავლეთიდან. თუ სააკაშვილმა მაინც ფეხებზე დაიკიდა დასავლეთი, მაინც თავისი გაიტანა და არჩევნების ჩატარება 30%-იანი ბარიერით გადაწყვიტა, ჩვენ კარგად უნდა ავწონ-დავწონოთ ჩვენი - ოპოზიციის რესურსები. საერთოდ, მე არჩევნებში მონაწილეობის მომხრე ვარ ყოველთვის. ჩვენ გვაქვს შანსი, გავიმარჯვოთ 30%-იანი ბარიერის პირობებში. მაგრამ თუ აღმოჩნდება, რომ სააკაშვილს ფსევდოოპოზიციის დახმარებით მაინც თავისი გააქვს, ალბათ, არ უნდა წავიდეთ არჩევნებზე. მაგრამ დღეს ძალიან ძნელია მაისისთვის დანიშნულ არჩევნებზე უარის თქმა. მე შემიძლია, მხოლოდ მარტში ან აპრილში ვთქვა, მაისის არჩევნებში უნდა მივიღოთ მონაწილეობა თუ არა. ახლა, ნოემბერში ამაზე საუბარი არასერიოზულად მიმაჩნია. განა შეიძლება, დღეს კიბოს წინააღმდეგ წამალი დავლიო, თუკი კიბო არ მაქვს? ჯერ კიდევ არის დრო იმისთვის, რათა სიტუაცია გამოსწორდეს. არჩევნებამდე ერთი თვით ადრე შეიძლება აზრი შემეცვალოს - იქიდან გამომდინარე, თუ რა რეალობა იქნება იმ პერიოდში.
ნიშანდობლივია, რატომ დაიწყო ხელისუფლებამ ლაპარაკი 30%-ზე და 33-ზეც კი არ დათანხმდა, "ქრისტიან-დემოკრატებმა" რომ შესთავაზეს. 30%-ზე მეტს ვეღარ ქაჩავენ. აშკარა გახდა, რომ ამ ბეჩავებს გაყალბების ძალიან მცირე რესურსები აქვთ. ეს გონიერმა ხალხმა უნდა გაითვალისწინოს. ნებისმიერ ხელისუფალს, ყველაზე სისხლიანსაც კი, მინიმუმ, 20% ყოველთვის უჭერს მხარს. დარჩენილი 10%-დან 5-6% იქნება ადმინისტრაციული რესურსი, კიდევ - ვიღაცებს გააბითურებენ... რაღაც 5% რჩებათ ამ საცოდავებს და ამის გაყალბებაზე ოცნებობენ! თვითლუსტრაცია მოახდინეს; თავად აჩვენეს, რომ არ შესწევთ უნარი, თბილისში 33%-იც კი გააყალბონ!
თუ მაინც არჩევნებამდე მივიდა საქმე, იმედი მაქვს, რომ სააკაშვილს ეს ფორმულა - 30% - დამარხავს. ან დამარხავს იმით, რომ პოლიტიკური პარტიები მიხვდებიან, რომ არჩევნებში მონაწილეობა არ უნდა მიიღონ, ან - ოპოზიციური პარტიები იმდენად გონივრულ გადაწყვეტილებას მიიღებენ, რომ 30% სააკაშვილისთვის პრაქტიკულად აუღებელი სიმაღლე იქნება.
- თუკი ოპოზიციური პოლიტიკური სუბიექტები არჩევნებში მონაწილეობას არ მიიღებენ, და თუ ამომრჩეველიც არ წავა არჩევნებზე, გაყალბების შანსი ხომ მაინც რჩება? რა, ასეთი გაყალბები არ გვინახავს?
- რა თქმა უნდა, გვინახავს. თუკი ვერაფერს ვცვლით, მაშინ უნდა შევეგუოთ იმ აზრს, რომ ქართველებს ჩვენს ქვეყანაში დემოკრატიის დამყარება არ შეგვიძლია. შეგახსენებთ: დედამიწის ზურგზე მხოლოდ 20% ცხოვრობს დემოკრატიაში.
- პირადად თქვენ ახლა, შექმნილ ვითარებაში დასავლეთის მხარდაჭერის იმედი გაქვთ?
- არ მაქვს. და არც უნდა მქონდეს. არავითარ შემთხვევაში არ უნდა მოგვცენ ეს იმედი - იმიტომ, რომ მათ ჩვენი მოლოდინები უკვე ყელში ამოუვიდათ. ყველა გვეუბნება: "მიხედეთ. იტანთ სააკაშვილს? ე.ი. ასატანია თქვენთვის, ჩვენთვის კი ეს პრობლემა არ არის". სააკაშვილი ამას მიხვდა. ის მიხვდა, რომ ობამა ბუში არ არის. ობამას, ბუშისგან განსხვავებით, საქართველო რუსეთისთვის არ ემეტება; არ გვგეშავს, არ გვაქეზებს, ანკესზე არ გვაცმევს, მაგრამ ის აქ დემოკრატიასაც ვერ ხედავს. თუ ბუში ხელს გვკრავდა რუსულ უფსკრულში, ობამა ხელს არ გვკრავს. მაგრამ ხელსაც არ გვიწოდებს უფსკრულში მყოფთ. ის გვეუბნება: "თქვენი საქმეა. ხალხი თუ ხართ, ამოძვერით საკუთარი პრობლემებიდან და მაჩვენეთ, რომ დემოკრატიისკენ მიისწრაფვით". აი, ამიტომ მე დასავლეთიდან, აბსოლუტურად სამართლიანად, დღეს არაფრის იმედი არ მაქვს.
- მიგაჩნიათ თუ არა, რომ სააკაშვილი საზოგადოებას  მხოლოდ რევოლუციის გზას უტოვებს?
- ამ გზას ტოვებს, ბუნებრივია. სააკაშვილს იმედი აქვს, რომ ქართველი ხალხი დაიღალა და რევოლუციაზე არ წავა. იმედი აქვს, რომ ქართველი ხალხი მას არ გადაუვლის. ძალიან რისკავს.
როცა სოციალისტური სისტემა დაიშალა, სხვადახსვა ქვეყანა სხვადასხვანაირად გამოვიდა იმ ვითარებიდან. მაგალითად, ჩეხეთმა, გერმანიის დემოკრატიულმა რესპუბლიკამ სრულიად სხვანაირად მოახერხეს დაძაბულობის მოხსნა, ხოლო რუმინეთმა - აბსოლუტურად განსხვავებულადად. ვფიქრობ, რომ სააკაშვილი რუმინეთის გზას ირჩევს. ეს, რა თქმა უნდა, კატასტროფაა.
- ექსპერტი სოსო ცისკარიშვილი მათიას იორშის რეკომენდაციას იხსენებს, რომელიც მან ოპოზიციას შესთავაზა გაზაფხულის აქციებამდე: უმჯობესია, თუკი მოლაპარაკებებს ვანო მერაბიშვილთან გამართავთო. თქვენი აზრით, უნდა ეცადა თუ არა ოპოზიციას მერაბიშვილთან შეხვედრა - არამხოლოდ პოლიპატიმრებთან დაკავშირებით?
- ვანო მერაბიშვილთან მოლაპარაკებებს აზრი არ აქვს.
- რატომ? ვინ არის მთავარი ფიგურა ხელისუფლებაში?
- მერაბიშვილი-სააკაშვილი - ერთად. სააკაშვილი საჯარო სახეა, ხოლო მერაბიშვილი - ფარული. ორსახიანი იანუსია. მერაბიშვილი სტატუსით არავინ არის, შინაგან საქმეთა მინისტრია მხოლოდ. სააკაშვილი კი ამ ქვეყნის უზურპატორი პრეზიდენტია. მაგრამ, კანონიერია თუ უკანონო, ის დღევანდელი ხელისუფალია ქვეყანაში. და აუცილებლად მას უნდა ელაპარაკო. მერაბიშვილი ვინ არის?
- მერაბიშვილი ვინ არის? მხოლოდ მისი სტატუსი ქმნის ბარიერს მოლაპარაკებაზე წასასვლელად?
- მერაბიშვილთან მოლაპარაკებაზე არ უნდა წახვიდე - იმიტომ, რომ მას ამისთვის შესაბამისი სტატუსი არ აქვს. სტატუსი აქვს მხოლოდ სააკაშვილს. მათიას იორშს საერთოდ არ ვცემ პატივს. დედამიწის ზურგზე არ მინახავს უცხოელი, რომელსაც ასე სჯეროდეს სააკაშვილის. იორში აშკარად უფსკრულისკენ გვიბიძგებს. ჰგონია, რომ ჩვენ ჯუნგლებში ვართ და ვინც ძლიერია, იმას უნდა ველაპარაკოთ. კი, ბატონო, ველაპარაკოთ მერაბიშვილს, მაგრამ მაშინ ისიც ვთქვათ, რომ ჩვენთან ჯუნგლების კანონი მოქმედებს, და რომ ღონიერი იმარჯვებს. და თუ ასეა, მაშინ ევროსაბჭოს წევრები რატომ ვართ? ან რატომ ვართ გაეროს წევრები? ის, რომ პოლიტიკური საკითხები მერაბიშვილს ეხება, ჩვენი ქვეყნის ტრაგედიაა. და არ შეიძლება, მანკიერებას შეეკრა და ის პოლიტიკურ ძალად აღიარო.
ისიც გაითვალისწინეთ, რომ მერაბიშვილს ჩვენთან გამოსვლა არ უნდა. რატომ უნდა ელაპარაკო, როცა შენთან ლაპარაკი ადამიანს არ უნდა? სანამ ცხინვალში საომარი მოქმედებები დაიწყებოდა, ეუთო-მ, "ესკაკამ", სხვებმა დიდი ხნის მოლაპარაკებების შემდეგ მოახერხეს, რომ მერაბიშვილი და  ე.წ. სამხრეთ ოსეთის შინაგან საქმეთა მინისტრი - მინძაევი ერთმანეთს შეხვედროდნენ. შეხვედრაზე მერაბიშვილმა და მინძაევმა რაღაცაზე დაიწყეს ლაპარაკი. მინძაევი ეუბნება, - მე ეს საკითხი ჩემს პრეზიდენტს უნდა შევუთანხმოო. და მერაბიშვილი, მოლაპარაკებაზე ჩასული კაცი, ეკითხება: შენი პრეზიდენტი ვინ არის: კოკოითი თუ პუტინიო? ადამიანი, რომელიც მოსალაპარაკებლად, საქმის გადასაწყვეტად არის ჩასული, ასეთ შეკითხვას დასვამს? მინძაევი ადგა და გავიდა. მოლაპარაკება, რომელიც თვეების განმავლობაში მზადდებოდა, თხუთმეტ წუთში ჩაიშალა. აი, ეს არის მერაბიშვილი. მას მოლაპარაკებები არ სჭირდება. ის ახლა კარგად გრძნობს თავს. კარგად ვერ გრძნობს თავს სააკაშვილი. მერაბიშვილი არაფერს კარგავს. ის უცებ გაქრება პოლიტიკიდან. თქვენ რა გგონიათ? მას ავტორიტეტი არ აქვს. ავტორიტეტი აქვს მხოლოდ პოლიციაში, თანაც, იმ პოლიციაში, რომელსაც ფეხებზე ჰკიდია ქართველი ხალხი და მზად არის, ხვალვე ჩახოცოს ადამიანები, თუკი ასი ლარით მეტ ხელფასს მიიღებს. ას ლარზეა ლაპარაკი! თავის მშობლებს გადაუვლიან, თუკი ამის ბრძანებას მიიღებენ! აი, ამ კატეგორიის პოლიციელები სცემენ პატივს მერაბიშვილს.
და რატომ უნდა ველაპარაკოთ ჩვენ მას, როცა მას ჩვენთან ლაპარაკი არ უნდა? სააკაშვილი ამბობს, თქვენთან ლაპარაკი მინდაო. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. ვინც გამოდის კონტაქტზე, იმას უნდა დაველაპარაკოთ. კონტაქტზე მიშა გამოვიდა, ხომ ასეა? "ენ-დი-აიმ" ჩვენთან დალაპარაკება სააკაშვილს სთხოვა და არა მერაბიშვილს.
ჩვენ კი სხვები უნდა დავაჯეროთ, რომ მასთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს. ლაპარაკი იმაზე, რომ სააკაშვილთან საუბარს აზრი არ აქვს და ამიტომ მასთან შეხვედრა არ გვინდა, აბსოლუტურად არ მოქმედებს დასავლეთზე, რომელიც დახმარებას გთავაზობს. დასავლეთი გეუბნება, რომ მოლაპარაკების მექანიზმი ადრე თუ გვიან ამუშავდება. ნახეთ, რა ხდება ჟენევის ფორმატში: მოლაპარაკებები არ მიმდინარეობს. მიუხედავად ამისა, დასავლეთი მილიონებს იხდის, რათა ეს ფორმატი არ შეწყდეს. რატომ? იმიტომ, რომ იქნებ, გარღვევა მოხდეს. სხვაგან გარღვევა არსად არ მოხდება. გარღვევა მოხდება ან ჟენევაში, ან - არსად. ჩაიშალა ამ თვეში? შემდეგ თვეში ვცადოთ. ჟენევის ფორმატს აზრი აქვს თუნდაც იმიტომ, რათა დავინახოთ, რომ იმ შეხვედრებს აზრი არ აქვს. სწორედ ამას ვამბობ სააკაშვილთან მიმართებითაც. ჩვენ რატომღაც გვგონია, რომ თუ რაღაცას აზრი არ აქვს, ამიტომ არაფერი არ უნდა ვაკეთოთ. პირიქით, კეთილი უნდა ვინებოთ და ბოლომდე ვიბრძოლოთ. სააკაშვილს პირში ბურთი უნდა ჩასჩარო. მომავალში დასავლეთი რომ მეტყვის, სააკაშვილს დაელაპარაკეო, მასთან უფრო თამამი ვიქნები და შევახსენებ, როგორ გადაგვაგდო იმავე სააკაშვილმა და ისეთი ფორმატის შემოთავაზებას მოვთხოვ, სადაც ასეთი რამ ვეღარ განმეორდება.
არის ასეთი ხელსაწყო - ე.წ. "ინგლისური ბორკილები". როცა ამ ბორკილს დაგადებენ, რაც უფრო მეტად ამოძრავებ ხელს, მით უფრო ძლიერად გიჭერს. და რაღაც მომენტში ხვდები, რომ ჯობს, ხელები აღარ ამოძრაო. სააკაშვილს 2007 წლის 7 ნოემბრიდან სულ უფრო უჭერს "ინგლისური ბორკილები". არჩევნებთან დაკავშირებული ბოლოდროინდელი ქმედება კი ერთ-ერთი სერიოზული შემოჭერა იყო. ვფიქრობ, რომ საზოგადოებამ ყურადღება უნდა მიაქციოს, რატომ იბრძოდა სააკაშვილი 30%-ზე ასე გამწარებით. კეთილი ვინებოთ და გავაცნობიეროთ, რომ არ არის ეს სააკაშვილი ყოვლისშემძლე და ნუ გვეშინია მონსტრის, რომელიც 30%-ის იმედზეა შემდგარი!
მას სახურავი თავზე ექცევა. გამწარებულია და ისტერიკაში მყოფი იცავს თავის ძალაუფლებას, თორემ ძლიერი რომ ყოფილიყო, 45%-ზე, 40%-ზე რატომ არ დათანხმდებოდა? ის განსხვავებას ხედავს 40-სა და 30%-ს შორის. ჩვენც დავინახოთ ის განსხვავება, რასაც სააკაშვილი ხედავს! გასაცოდავებული 30%-ია. ბრძოლა წინ არის. კეთილი უნდა ვინებოთ და სერიოზული პროცესებისთვის მოვემზადოთ.
- გასაცოდავებული არის, მაგრამ უკვე მოპოვებულია.
- არ არის ეს მოპოვებული. ეს წაგლეჯილია.
- კი, ბატონო, მითვისებულია. მაგრამ ვისი საკუთრებაა?
- დიდი ბოდიში, სახლში რომ შემოგივარდება ტერორისტი და სახლს წაგართმევს, ვისი საკუთრებაა? ეს არ არის სამოქალაქო შეთანხმებაზე დაფუძნებული სახელმწიფო!
- ამ ფონზე, შიდაოპოზიციური პრაიმერის ჩატარების იდეას მხარდამჭერები გაუმრავლდა. თქვენ იზიარებთ ამ ინიციატივას?
- არ ვიზიარებ. არ ვიცი, ეს ვის რაში სჭირდება. პრაიმერი შეიძლება ჩატარდეს შიდაპოლიტიკურ ძალაში. ძალიან აბსურდულად მეჩვენება პრაიმერი სხვადასხვა პოლიტიკურ ძალას შორის. რა პრინციპით უნდა ჩატარდეს, არ მესმის. და ჯერჯერობით, მყარი არგუმენტაციაც არ მომისმენია. მიმაჩნია, რომ ამ ინიციატივას ხელისუფლება ეფექტურად გამოიყენებს და ყველაფერს გააკეთებს, რათა ალასანიამ არ გაიმარჯვოს.
- თუ ასეა, რატომ თანხმდება "ალიანსი საქართველოსთვის", ამ პროცესში ჩაერთოს?
- არ ვიცი, ვინც თანხმდება, იმას უნდა ჰკითხოთ. მე მიმაჩნია, რომ ეს არასწორია. რესპუბლიკურ პარტიაშიც ძალიან ხშირად ვყოფილვარ უმცირესობაში, მაგრამ სანამ ამა თუ იმ პოლიტიკური ძალის წევრი ვარ, პატივს ვცემ უმრავლესობის გადაწყვეტილებას. დარწმუნებული ვარ, იმ პრაიმერს ხელისუფლება წარმართავს. ხალხს შემოგიყრის! მეორე ტურში გასული ხომ პრაიმერში გამარჯვებულიც იქნებოდა და ხალხის ნების გამომხატველიც? ახლა პრაიმერი გახდა აქტუალური თემა - მაშინ, როცა 50%-ზე უნდა გველაპარაკა და მთელი საზოგადოება ამაზე გადართულიყო!