სექტემბრიდან ყველა თავის არჩევანს გააკეთებს...

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

13 ივლისი, 2009

დავით უსუფაშვილი: "ხალხი უნდა იყოს შედეგის შექმნის თანამონაწილე"
"არ მესმის, რას ნიშნავს ეს საშინელი სიტყვა - მუხტი. რატომ უნდა ვქმნიდეთ თუ ვზრდიდეთ და ვეწეოდეთ ზევით თუ ქვევით?! თუ მუხტი არის ის, რაც ადამიანებს გადაუკეტავს გონებას, მე არ მინდა, ასეთ დამუხტულ საზოგადოებაში ვიყო. ეს უკვე გავიარეთ რამდენჯერმე. და მას კარგი შედეგი არასდროს მოუტანია. პრინციპულობა, სოლიდარობა, საკუთარი როლისა და ფუნქციის გააზრება სხვა რამ არის," - "მთელ კვირას" რესპუბლიკური პარტიის ლიდერი - დავით უსუფაშვილი ესაუბრება.
- საინტერესოა თქვენი შეფასება: რატომ ჩაცხრა ასე საგრძნობლად საპროტესტო ტალღა? ზაფხული აქტიური სეზონი არ არის თუ ოპოზიცია დამარცხდა?
- დამარცხდა ხელისუფლება: მან უკვე მერამდენედ არ შეისმინა საღი აზრი. ხელისუფლების მარცხი კი მერე ქვეყნის მარცხი ხდება ხოლმე. ამიტომ: დამარცხებული და გამარჯვებული პირობითი ცნებებია. მაგალითად, "მოქალაქეთა კავშირმა" ბევრჯერ გაიმარჯვა, ხომ? ვითომ. გაყალბებული არჩევნებით. მაგრამ საბოლოოდ ვინ გაიმარჯვა? "მოქალაქეთა კავშირმა"? ასე რომ, ამ ხელისუფლებისთვის საზოგადოების მიერ სათანადო განაჩენის გამოტანა გარდაუვალია. ეს დროში გაწელილი პროცესია. რესპუბლიკელები და ალიანსი სწორედ ამაზე ვსაუბრობდით ჯერ კიდევ იანვარ-თებერვალში, როდესაც ვამბობდით, რომ 9 აპრილთან დაკავშირებით მოსახლეობაში მოლოდინები არ უნდა გაგვეზარდა; თითქოს, ასი ათასი კაცი თუ გამოვა, სააკაშვილი გაიქცევა, სააკაშვილის ხელისუფლება შუაზე გაიყოფა, დაირღვევა... ეს ხელისუფლება დაირღვევა მაშინ, როდესაც პოლიტიკური ალტერნატივა თავისი ლიდერით და ორგანიზაციით ამოიმართება. საჭიროა ძლიერი პოლიტიკური ძალა თავისი ქსელით, ყველა ფრონტზე ყოველდღიური საქმიანობით. თუ მთელი ოპოზიცია ლიდერებიან-მხარდამჭერებიანად რუსთაველზე მოვიყრით თავს და სხვა მიმართულებით არაფერს გავაკეთებთ, ხელისუფლებას ყოველთვის ექნება უპირატესობა.
ახლა აქციები აღარ იმართება, მაგრამ ეს ბუნებრივი პროცესია: ამაზე ზოგადად, კლიმატური პირობებიც მოქმედებს; ბევრი სხვა ფაქტორიც: მაგალითად, სამი თვეა, რესპუბლიკურ პარტიას საბიუჯეტო დაფინანსება აღარ მიუღია. ცდილობენ, ოპოზიციას ყველა შესაძლებლობა გადაუკეტონ. მაგრამ საპროტესტო მუხტი არსად წასულა. სექტემბრიდან პოლიტიკური ცხოვრება ახალი ძალით განახლდება და რაც უფრო სწრაფად დასრულდება, მით უკეთესი იქნება ქვეყნისთვის.
- თქვენ შემოდგომისთვის პროცესის განახლებაზე საუბრობთ, მაგრამ ზემოთ შენიშნეთ, მხოლოდ რუსთაველზე თუ მოვიყრით თავს, საქმეს მხოლოდ ეს ვერ გადაწყვეტსო. როგორც ჩანს, 9 აპრილიდან ათვლილი პერიოდი ტყუილად ჩავლილი პროცესია.
- ტყუილად ჩავლილი პროცესი არ არსებობს. შესაძლოა, ბევრისთვის ძალიან ტრაფარეტულად ჟღერდეს, მაგრამ სიმართლისთვის ბრძოლა არასდროს არის ტყუილად ჩავლილი ბრძოლა.
- კონკრეტული შედეგი რა მიიღეთ?
- არის თემები, არის საკითხები, რომელთათვის ბრძოლა თავისთავად არის შედეგი. შეიძლება ძნელად აღსაზრდელი შვილის სწორ გზაზე დაყენებისთვის ზრუნვა ორ-სამ დღეში შეწყვიტო? ან თუნდაც ექვს თვეში, თუკი შედეგს ჯერ ვერ ხედავ? აი, ამიტომ ვართ წინააღმდეგი ყოველგვარი მაგიური თარიღების და რაღაც დათქმების, თითქოს აი, ამ დღეს ივერია გაბრწყინდება. ჩვენ ამაზე ვსაუბრობდით ოპოზიციის შიგნით, კონსულტაცივიების დროს და ამას ვეუბნებოდით ხალხსაც. თუნდაც 26 მაისი გაიხსენეთ. ყველა დაინტერესებულ პირს შეუძლია, ნახოს იმ დღეს ლიდერთა გამოსვლები და შეადაროს: ვინ საუბრობდა ადეკვატურად და რეალისტურად, და ვინ საუბრობდა, შესაძლოა, არაადეკვატურად და არარეალისტურად. მოსახლეობისთვის მოლოდინის გაჩენა - რომ სიკეთე ბოროტებაზე სწორედ დღეს გაიმარჯვებს, ჩემი აზრით, უპასუხისმგებლობაა. მაგალითად, კოსტავას ქუჩის გადაკეტვის წინააღმდეგი ვიყავი, იმიტომ, რომ ვფიქრობდი, ეს ეფექტს არ მოგვცემდა. ეს იმას კი არ ნიშნავს, რომ მე ვიყავი ყოველთვის მართალი. უბრალოდ, მაგალითს გეუბნებით, რომ ამ აქციების ეფექტურობასთან დაკავშირებულ საკითხებში ჩემი შეხედულებები მქონდა.
სულ თავიდან, 9 აპრილის აქციების დაწყებისას, ჩვენ ვამბობდით: 9-ში შევიკრიბოთ, აღვნიშნოთ ეს ძალიან მნიშვნელოვანი დღე, და მერე გავიშალოთ ერთდროულად ათი-თხუთმეტი საქმის საკეთებლად. და 26 მაისს გვქონდეს კიდევ ერთი დღე. ბევრს მოეჩვენა: 26 მაისამდე რა გაძლებს, სააკაშვილი ხომ მალე უნდა წავიდეს; აი ხვალ, ზეგ, სამ დღეში უკვე რაღაც შეიცვლებაო...
- იმის გამო, რომ ოპოზიციაში არ გქონდათ თანხვედრა მთვარ საკითხებში, პროცესი ჩიხში არ შეგიყვანიათ?
-  არ შეგვიყვანია ჩიხში. ეს არ არის სწორი შეფასება.
- შეთანხმება იყო მხოლოდ ერთ საკითხზე - წავიდეს სააკაშვილი.
- არა. მერე მოხდა შეთანხმება ექვსპუნქტიან შეთავაზებაზე, მაგალითად. ამ შეთავაზების ინიციატორი იყო პოლიტიკური ძალების ერთი ჯგუფი. სამი კვირა დასჭირდა იმას, რომ იგი ყველას დოკუმენტი გამხდარიყო. ეს მოცემულობაა. ერთიანობა კარგია მაშინ, როდესაც ეს შესაძლებელია. უკვე მერამდენედ ჩნდება მოლოდინები საერთო ოპოზიციურ გაერთიანებასთან დაკავშირებით: "გვინდა, რომ ყველა ერთად ვიხილოთ ტრიბუნასთან", "ძალა ერთობაშია"... ყველა მოქალაქემ, ვისაც ეს საკითხები აღელვებს, უნდა გაიცნობიეროს, რომ ვიღაცის წინააღმდეგ ბრძოლაში გაერთიანება კი არა, სახელმწიფოს მშენებლობისთვის გაერთიანება უნდა იყოს მთავარი ამოცანა. ეს ჩვენი ქვეყანაა და ამ ქვეყანას ევრ გამოვუცვლით ვერც ტერიტორიას, ვერც ერს, ვერც მენტალიტეტს, ვერც ლიდერებს, ვერც განწყობებს. აი, ამ ქვეყანაში ვმოქმედებთ, იმ საზოგადოებაში, რომელიც, სამწუხაროდ, გახარებული იყო, 2004 წლის გაზაფხულზე სააკაშვილი რომ დაერია ვიღაც ბობოლებს: ისინი ხომ ცუდი ხალხია და მერე რა, რომ მათი უფლებები დაირღვევაო. ეს არის პოსტსაბჭოთა საზოგადოება, რომელსაც დღემდე არ მიეცა თავისუფალი განვითარების საშუალება, ამიტომ ძალიან ხშირად ემოციები ჭარბობს. 6 მაისის ინციდენტს შეგახსენებთ, პოლიციის სამმართველოსთან. ჩემთვის სამწუხაროდ, ბევრმა იმ აქციას პოზიტიური მნიშვნელობა მიანიჭა: უცნობის გადახტომა გმირობად ჩაითვალა. მაშინ ვთქვი  და ახლაც ვამბობ, რომ ეს გმირობა კი არა, უპასუხისმგებლობის მწვერვალი იყო.
- ოპოზიციურმა ძალებმა საზოგადოებრივი პროტესტის, როგორც რესურსის გამოყენება შეძელით?
- საზოგადოებრივი პროტესტის გამოხატვა შევძელით. გამოხატვიდან გამოყენებამდე ნაბიჯები კი არ იყო ეფექტური. მაგალითად, ცნობილია, რომ ჩვენ - ალიანსი - სულ ვამბობდით: "საპროტესტო აქციებთან ერთად ჩვენ უნდა მოვიგოთ მოლაპარაკებების მაგიდაც". გავიხსენოთ ფაქტები: სწორედ ექვსპუნქტიანი გეგმის შეთავაზების შემდეგ დადუმდა ხელისუფლება მოლაპარაკებებთან დაკავშირებით. მანამდე ეს მისთვის საყვარელი თემა იყო.
- მაინც რაში გამოიყენეთ მოლაპარაკების მაგიდასთან მისვლისას ქუჩის პროტესტი, როგორც რესურსი? სხვათა შორის, ოპოზიციის ლიდერები ხაზგასმით ამბობდით, ქუჩის პროტესტს სააკაშვილი ყურადღებას აქცევსო.
- დიახ, აქცევს. ამ კითხვაზე კი უკვე გიპასუხეთ.
- უფრო კონკრეტულად, თუ შეიძლება.
- ქუჩის პროტესტის გამოყენება მაგიდაზე უნდა მომხდარიყო. მხოლოდ ქუჩიდან შეძახილით - "წადი!" - სააკაშვილი არ წავა. ქუჩის პროტესტი და ადამიანების რაოდენობის, ასე ვთქვათ, კაპიტალიზაცია, შედეგად გარდაქმნა საჭირო იყო რამდენიმე მიმართულებით. პირველი: უშუალოდ ხელისუფლებასთან ოპონირების მიმართულებით. რაც უნდა ჰქონდეთ ჩადენილი, ვალდებული ვარ, ვაღიარო რეალობა, რომ დღეს ქვეყნის მართვის ბერკეტები მათ ხელშია. მათ ხელშია ძალაუფლება. ვიცი, ვინ არის, რა დანაშაული აქვს ჩადენილი, მაგრამ მიმაჩნია, რომ იმ ადამიანს არ უნდა მივცე მოლაპარაკების მაგიდიდან ადგომის საშუალება.
- და რატომ მიეცით ამის საშუალება?
- გითხარით, რატომაც: იმიტომ, რომ ამ თემაზე იყო აზრთა სხვადასხვაობა. და მხოლოდ ერთი და ორი პარტია ამ საქმეს, ცხადია, სეპარატისტულად ვერ გააკეთებდა. ეს არის ერთ-ერთი მიმართულება, რომელიც უნდა იქნას გამოყენებული მომავლში მაინც. მეორე: ოპოზიციას უნდა ჰქონდეს პასუხი ყველა იმ ძირითად კითხვაზე, რაც მოქალაქეებს აღელვებთ. სახელისუფლებო პროპაგანდა მოსახლეობის ძალიან დიდ ნაწილს არწმუნებს, რომ თუ ეს ხელისუფლება შეიცვლება, მათი მდგომარეობა კიდევ უფრო გაუარესდება. ე.ი ჩვენ იმ ხალხს, ვინც არ მოსულა რუსთაველზე, უნდა შევეხმიანოთ. მათ სხვა ტიპის საუბარი სჭირდება. მნიშვნელოვანია სახელმწიფო ბიუჯეტით დაფინანსებული ადამიანების თემა. მათ უნდა ჰქონდეთ უსაფრთხობის განცდა ახალი ხელისუფლების მოსვლის შემდეგ.
ძალიან სერიოზული მიმართულებაა უცხოეთი. უცხოეთისთვის დემოკრატიული ღირებულებები მნიშვნელოვანია, მაგრამ პოლიტიკური ინტერესები ყოველთვის უფრო მაღლა დგას. იმ ხალხმა უნდა დაინახოს, რომ ჩვენ შეგვიძლია, ვმართოთ ეს ქვეყნა. აი, ეს კომპონენტები თუ არ ახლავს საპროტესტო მოძრაობას...
- გასაგებია თქვენი არგუმენტები, მაგრამ ხალხს მაინც კონკრეტული შედეგი აინტერესებს. რაღაც მინიმალური, კონკრეტული შედეგი მიიღეთ?
- ხალხი უნდა იყოს შედეგის შექმნის თანამონაწილე. შედეგის შექმნის თანამონაწილე.
- თქვენ ამბობთ, რომ ხალხი არ დაგეხმარათ?
- მე ხალხის დახმარება არ მჭირდება. მე ხალხს იქით უნდა დავეხმარო. სხვა რამეზე ვსაუბრობ: ბოლო ერთი თვის განმავლობაში 9 რესპუბლიკელი დააპატიმრეს. მაგალითად, გორში ორი ჩვენი აქტივისტია დაპატიმრებული. მათი ოჯახები ორმაგად იტანჯებიან: ერთი მხრივ, მათი ოჯახის წევრები უსამართლოდ არიან დაპატიმრებულები, მეორე მხრივ კი, ამ ოჯახებთან კონტაქტს უკვე გაურბიან მეზობლები, მეგობრები, ნათესავები. სამოქალაქო შეგნების, სამოქალაქო სოლიდარობის გარეშე ვერანაირი პოლიტიკური პარტია, ვერანაირი ზვირთი, მუხტი, კერა, აქცია ვერ უშველის ამ ქვეყანას. ეს ფენომენი კი თავისით არ მოდის: განვითარება სჭირდება. საზოგადოებასთან სათანადო ენაზე საუბარია საჭირო. შეიძლება, რაც უფრო გაბრაზებული და ემოციურად დამუხტულია ადამიანი, უფრო მოდის რაღაც აქციაზე, მაგრამ, მეორე მხრივ, ჩვენ ამით ხელს ვუწყობთ იმას, რომ ეს ადამიანები რაღაც ამორფულ მასად ვაქციოთ - ემოციების ტყვეობაში დავტოვოთ. ადამიანებთან, როგორც პიროვნებებთან, როგორც მოქალაქეებთან უნდა ვურთიერთობდეთ. არ მესმის, რას ნიშნავს ეს საშინელი სიტყვა - მუხტი. რატომ უნდა ვქმნიდეთ თუ ვზრდიდეთ და ვეწეოდეთ ზევით თუ ქვევით?! თუ მუხტი არის ის, რაც ადამიანებს გადაუკეტავს გონებას, მე არ მინდა ასეთ დამუხტულ საზოგადოებაში ვიყო. ეს უკვე გავიარეთ რამდენჯერმე. და მას კარგი შედეგი არასდროს მოუტანია. პრინციპულობა, სოლიდარობა, საკუთარი როლისა და ფუნქციის გააზრება სხვა რამ არის. ძალიან ხშირად ზოგიერთი ოპოზიციური ლიდერის ან პარტიის ქმედება თუ განცხადება არანაკლებად არ მომწონს, ვიდრე ხელისუფლების მიერ გაკეთებული თუ ნათქვამი. ასე რომ, მხოლოდ სააკაშვილი და მისი რეჟიმი არ არის ამ ქვეყნის პრობლემა. ამ ქვეყნის პრობლემა გაცილებით სიღრმისეულია. ამიტომ ვეწინააღმდეგები გაერთიანებას იმ ლოზუნგის ქვეშ, რომლის მიხედვით, სააკაშვილი როგორმე ყველამ ერთად უნდა გავუშვათ და მერე დალაგდება ქვეყანა. თუ ვერ დავლაგდებით, ვერც სააკაშვილს გავუშვებთ.
- შემოდგომისთვის მოლაპარაკების მაგიდასთან დასაჯდომად ემზადებით?
- მომლაპარაკებელ ხელისუფლებას მე ვერ ვხედავ. მოლაპარაკების მაგიდას ამ შემთხვევაში განვიხილავ, როგორც ბრძოლის პოლიტიკურ ინსტრუმენტს და არა მოლაპარაკებას, რომელიც ახლავე რაიმე შედეგს მოიტანს. ბრძოლის ინსტრუმენტზეა საუბარი. ხელისუფლებასთან კონტაქტის ყველა შესაძლო ხერხი უნდა გამოვიყენოთ.
- ფიქრობთ, რომ ხელისუფლებას ამ ინსტრუმენტით რაღაცას წაართმევთ?
- ხელისუფლებას, საბოლოო ჯამში, წავართმევთ ხელისუფლებას.
- თქვენი აზრით, ის აპირებს რამის დათმობას, მაგალითად, მოლაპარაკების გზით? თუ აქ დასავლეთის როლის ჩართვა უნდა ვიგულისხმოთ?
- მომისმინეთ... ტყუილად ვილაპარაკე ამდენი ხნის განმავლობაში... ვიმეორებ: მარტო მოლაპარაკებით ეს ხელისუფლება არაფერს დათმობს.
- გასაგებია თქვენი განმარტება, მაგრამ თქვენ გქონდათ ქუჩის პროტესტი.
- თუ შეიძლება, დავასრულებ. მარტო მოლაპარაკებით ხელისუფლება არაფერს დათმობს - იმიტომ, რომ მას არ აქვს უნარი, ადამიანმა ვერბალურად რამეში დაარწმუნოს. მხოლოდ ქუჩის აქციებითაც ვერაფერს ვუზამთ - იმიტომ, რომ ორი ადამიანი ეუბნება რამეს თუ ორი მილიონი, ამ ხელისუფლებისთვის მნიშვნელობა არ აქვს. მხოლოდ საერთაშორისო ზეწოლითაც ვერაფერს გავხდებით: შეიძლება გარეთ ყველა შეთანხმებული იყოს ("ეს არ ვარგა"), მაგრამ შიგნით არ მიმდინარეობდეს შესაბამისი პროცესები. ამ ინსტრუმენტებმა ერთმანეთი უნდა შეავსონ. აპრილის პროცესში აქცენტი უფრო მეტად გადატანილი იყო ქუჩაზე, პერმანენტულ აქციებზე, კერების სიმრავლეზე, დღედაღამ იქ ფიზიკურად ყოფნაზე. ეს კარგი იყო, მაგრამ ეს გაკეთდა დანარჩენი ინსტრუმენტების ხარჯზე.
- თქვენი აზრით, კონკრეტულად, რა საკითხთან დაკავშირებით შეიძლება ხელისუფლება დათმობაზე წამოიყვანოთ, თუკი მოლაპარაკების მაგიდასთან ისევ დასხდებით?
- ეს კონკრეტულ ვითარებაში გადასაწყვეტი საკითხია და არა წინასწარგანზრახვით. ექვსპუნქტიანი ფორმატიდან რომელი პუნქტის შესრულებაც უნდა დაიწყოს ხელისუფლებამ, შედეგი იქნება ერთი და იგივე.
- და თქვენი აზრით, რომელიმე ერთს დათმობს?
- მოუწევს ყევლაფრის დათმობა.
- ასეთი განცხადებები განსაკუთრებით ინტენსიურად 9 აპრილის შემდეგ გვესმის.
- პირადად მე ამ ტიპის განცხადებებს ვაკეთებ არა 9 აპრილიდან, არამედ 1988 წლის მაისიდან.
- მით უფრო: ამ ლოგიკას თუ მივყვებით, შეიძლება იგი თუნდაც 2014 წლამდე მოვისმინოთ?
- ადამიანისთვის მნიშვნელოვანი პრინციპების, იდეების განხორციელებისთვის ბრძოლა მუდმივი პროცესია; მას კონკრეტული ვადა არ აქვს. ნურავის ექნება ილუზია, რომ სააკაშვილი წავა და მერე არანაირი პრობლემა აღარ იარსებებს. ეს არის მუდმივი პროცესი, და ჩვენი ამოცანაა, ამ პროცესში საზოგადოების აქტიურობის ხარისხი არ შემცირდეს.
სექტემბრიდან ყველა თავის არჩევანს გააკეთებს, ხომ? რესპუბლიკელები, ალიანსის პარტნიორები ვამბობთ, რომ ყველა მიმართულებით ერთდროულად უნდა ვიმუშაოთ.  სექტემბრდან გავაგრძელებთ საქმიანობას სხვა პარტიებთან კოორდინაციის რეჟიმში, მაგრამ მგონი, ყველამ დაინახა, რომ მხოლოდ ქუჩით ეს საქმე არ გამოვა. ქუჩაში ხალხის დაბრუნება არ არის ჩემი ამოცანა. ჩემი ამოცანაა, მოქალაქეებმა იბრძოლონ ყველგან, სადაც ამის აუცილებლობაა. მაგალითს გეტყვით: ერთი თვის წინ სკოლებში სამეურვეო საბჭოს წევრთა არჩევნები ჩატარდა. იმის გამო, რომ ოპოზიცია მთლიანად იყო დაკავებული ქუჩის აქციების ორგანიზებით, მას ამ პროცესში მონაწილეობა არ მიუღია - მაშინ, როდესაც ჩვენ შეგვეძლო, გაერთიანებული ძალებით აქტიურად ჩავრთულიყავით. ეს არჩევნები ბევრგან ისე ჩატარდა, რომ ხალხმა ვერ გაიგო, რა ხდებოდა. ხელისუფლებამ კი ამ ორგანოების უდიდესი უმრავლესობა მისდამი ლოიალურად განწყობილი კონკრეტული პიროვნებებით დააკომპლექტა. განათლების სფერო ერთი პარტიის სფერო არ არის. მას საზოგადოებრივი მნიშვნელობა აქვს. სკოლებშიც უნდა ტარდებოდეს სამართლიანი და თავისუფალი არჩევნები. თუ ვიაქტიურებდით, აქაც შეგვეძლო პატარა, მაგრამ სერიოზული შედეგის მიღწევა. მაგრამ ჩნდება ხოლმე ასეთი მიდგომა: "ჩვენ სააკაშვილის გადადგომას ვითხოვთ და ახლა უფრო "დაბალი რანგის" საქმეში ჩართვა არ არის სწორი".
ახლა ხელისუფლება სოფლებში ძალიან დიდ პროპაგანდისტულ კამპანიას აწარმოებს: წყალი გაჰყავს და ა.შ. ჩვენმა აქტივისტებმა, გარდა იმისა, რომ როცა საჭიროა, რუსთაველზე უნდა იყვნენ, იქ, ადგილზე, ეს პროცესი უნდა აკონტროლონ. გამგებელს მოსვენება არ უნდა მისცენ. მასირებული შეტევა არის საჭირო. ასევე, მხარს ვუჭერ პიკეტირებებს, მაგრამ იმის ნაცვლად, რომ ერთ ადგილზე 24 საათი ვიდგეთ, ჯობს, ბევრ ადგილზე ვიდგეთ ერთი საათის განმავლობაში.
- ამასობაში, ვიდრე თქვენ ბრძოლის ტაქტიკის დახვეწაზე ფიქრობთ, ხელისუფლებას ნამდვილად არ სძინავს: ახლა, მაგალითად, შეაქვს ცვლილები კანონში მანიფესტაციებთან დაკავშირებით.
- ეს 2003 წელს შევარდნაძის გაბრძოლებას მაგონებს, როდესაც მან სწორედ მანიფესტაციების კანონში რაღაც დამატებითი ბარიერების ჩადების გზით სცადა თავის გადარჩენა. თუ უნდათ, მიიღონ ეს დრაკონული კანონი.
- და ეს საით წაიყვანს პროცესს?
- საით წაიყვანს? სტრასბურგი რომ ელის ამ კანონმდებლობას, ეს ნამდვილად ვიცი.
- ეს კანონმდებლობა, თქვენი აზრით, პროტესტს ვერ ჩაახშობს?
- ცხრა რესპუბლიკელი რომ დაიჭირეს ბოლო ერთ თვეში, ამ ფონზე ჩავატარეთ რამდენიმე დღის წინ ყრილობა, რომელზეც მთელი საქართველოდან იყვნენ დელეგატები. გვეტყვიან, ოცი მეტრის მოშორებით შეიძლება აქციის ჩატარებაო? ჩვენ, რესპუბლიკელები, კანონს არ დავარღვევთ. იმ დრაკონული კანონების დაურღვევლადაც მოვახერხებთ მასობრივი აქციების ჩატარებასაც, პროტესტის გამოთქმასაც და ყველაფერს.
- და იგი პროტესტს არ შეზღუდავს?
- ვერ შეზღუდავს. რაც უნდა კანონები მიიღონ, ჩვენ ვნახავთ ადგილს, ტერიტორიას, ფორმას, საშუალებას, რათა პროტესტი გამოიხატოს და იგი ეფექტური იყოს.
- "ეროვნული ფორუმი" ალიანსის წევრი ხდება?
- არ ვიცი, საიდან წამოვიდა ეს თემა. პოლიტიკურ პარტნიორებთან ურთიერთობა გვაქვს; "ეროვნულ ფორუმთან" გვაქვს კონსულტაციები ბევრ საკითხზე; ხშირად ერთ პოზიციაზეც ვყოფილვართ ამ სამი-ოთხი თვის განმავლობაში, მაგრამ დღეს ამაზე ნამდვილად არ არის საუბარი.
- დარწმუნებული ხართ, რომ მიაღწევთ ვადამდელ საპრეზიდენტო არჩევნებს?
- ვადამდელი არჩევნების გზით ხელისუფლების შეცვლა ამ ქვეყანაში არის გარდაუვალი.
- საპრეზიდენტოთი?
- ორივე არჩევნებით. რომელიც უნდა ჩატარდეს, საპარლამენტო თუ საპრეზიდენტო, ამ არჩევნებით ხელისუფლების შეცვლა გარდაუვალია.
- რისი იმედი გაქვთ? დასავლეთის?
- იმ ყველაფრის, რაც გითხარით: საკუთარი თავის; მოქალაქეების, რომლებიც ხელისუფლებამ რამდენჯერმე შეიყვანა ტყუილისა და პროპაგანდის ჩიხში. მაგრამ დღეს ხელისუფლება გაკოტრებულია.
- მაგრამ ალბათ გსმენიათ პროტესტით განწყობილი საზოგადოებიდან, რომ ეს ოპოზიციაც არაფერის გამკეთებელი აღმოჩნდა.
- ასეთი აზრიც არის.
- როგორ ფიქრობთ, შეძლებთ, დააბრუნოთ ეს ადამიანები ქუჩაში მაშინ, როდესაც დაუძახებთ?
- ისევ ქუჩა, ქუჩა...
- ოპოზიციის მიმართ ნდობა არ დაკარგულა?
- ოპოზიციისადმი ნდობის მაჩვენებელი არც ერთი პროცენტით არ შემცირებულა - ისევე, როგორც არც ხელისუფლების პოპულარობა გაზრდილა. ნებისმიერ ბოლო კვლევას გადახედეთ: ვითარება ამ თვალსაზრისით უცვლელია.