ის სექტემბერშიც აქ არის. ამოვა თუ არა მზე ოქტომბერში?

"რეზონანსი" - "მთელი კვირა"

7 სექტემბერი, 2009

ლევან ბერძენიშვილი ბარათაშვილს იხსენებს: "ცუდად ხომ მაინც არა ჩაივლის"...
"სააკაშვილმა ნატო-ს და ამერიკას გაუგზავნა მინიშნება: "ფეხებზე მკიდიხართ სუყველა: მე აქ ჩემი პრობლემები მაქვს. და ვიცი, რომ აღარ გინდივართ, მაგრამ მე ახლა ავდგები და ხალხს გავლახავ". ანუ: ის მაინც 7 ნოემბრამდე მივა. ვინც ერთხელ მოახდენს 7 ნოემბერს, ის ამას მეორეჯერაც გაიმეორებს. როგორც მანიაკი: ერთხელ რომ მოკლავს, ის მეორეჯერაც მოკლავს აუცილებლად. ხანდახან, როცა ჩვენს ცემას ვერ ახერხებს, ბუნებაზე გადადის. მაგალითად, ამბობს: "მთას თავი მოვაჭრათ". ეს აბსოლუტურად ერთი და იგივე მიდრეკილებაა".
"მთელ კვირას" ლევან ბერძენიშვილი ესაუბრება.
- გაზაფხულზე, საპროტესტო აქციების მიმდინარეობისას, თქვენ განაცხადეთ: "2007 წელს შტატებში გვითხრეს, რომ სააკაშვილს დაეხმარებოდნენ, ახლა კი გვითხრეს, რომ მას არ დაეხმარებიან". თუ ასე იყო, ვისი დახმარებით რჩება სააკაშვილი და რატომ ინარჩუნებს სიცოცხლისუნარიანობას მისი რეჟიმი?
- ამერიკის შეერთებული შტატები დიდი ქვეყანაა და ასეთ სფეროებში ნელა მოქმედებს. მათ შორის, ძალიან ნელა მოქმედებს იმისთვის, რომ თქვენ დაინახოთ, აქვს თუ არა მხარდაჭერა სააკაშვილს. ჩვეულებრივ, მხარდაჭერის ნიშნები არის შეხვედრები. სააკაშვილს ჰქონდა შეხვედრა ჯო ბაიდენთან და მას რომ ჰკითხოთ, მხარს უჭერენ: აგერ, ბაიდენი შეხვდა! როდესაც შენთან ჩამოდიან, ეს არის ნიშანი შენი ქვეყნის აღიარების. ხოლო სააკაშვილის მიმართ შტატების მხარდაჭერას დავიჯერებ მაშინ, როდესაც ის შეხვდება ბარაკ ობამას. სანამ არ ხვდება, მანამდე ნათელია, რომ არ უჭერენ მხარს. და ეს შეხვედრა უნდა მოხდეს ამერიკაში. ეს არ უნდა მოხდეს სადმე, კიბეზე. საქართველოს პრეზიდენტს თუ ექნება ასეთი დონის ვიზიტი, მომიწევს თქმა, რომ თურმე ვერაფერი გამიგია - იმიტომ, რომ ამერიკაში მე ყური დაცული არ მქონდა, ცხადია. ყველაფერს ვისმენდი, რასაც ამბობდნენ.
- და რას ამბობდნენ?
- მიხეილ სააკაშვილისთვის სასარგებლოს - არაფერს.
- რომელ წრეებში?
- სამთავრობო წრეებში. სახელმწიფო დეპარტამენტის ირგვლივ.
- საჯაროდ?
- დიახ, საჯაროდ. სპეციალური განცხადება არ გაკეთებულა, მაგრამ განსაკუთრებით მძაფრი რეაქცია ბაჩო ახალაიას დანიშვნაზე იყო. იმ დროს, (სრულიად შემთხვევით და სულ სხვა საქმეზე) ვიყავი სახელმწიფო დეპარტამენტში. იქ დიდი არეულობა იყო. ეძებდნენ ვიღაც-ვიღაცებს, რათა იქვე მოეთხოვათ პასუხი ამისათვის.
- კონკრეტულად, რა ტიპის შეფასებები მოისმინეთ?
- "ჩვენ ესენი გავაფრთხილეთ". შეერთებულ შტატებს ჯერ არ გამოუხატავს უნდობლობა საჯაროდ. არასაჯაროდ კი ამას უკვე გამოხატავს. ძალიან ნელა იცვლება ვითარება. მიღებულია რაღაც გადაწყვეტილებები საქართველოს ხელისუფლებასთან დაკავშირებით. ისინი ჯერ არ არის განხორციელებული, მაგრამ განხორცილედება. ამავე დროს, მე არ ვარ მომხრე იმისა, რომ საქართველოს პრობლემები წყდებოდეს სადმე სხვაგან. ჩვენ ნორმალური საზოგადოება ვიქნებით მაშინ, როდესაც, მინისტრად ბანდიტს თუ დაგვინიშნავენ, მეორე დღეს მთელი მთავრობა გადადგება.
- თქვენ ამბობთ, რომ ჩვენი საზოგადოება ჩამოყალიბებული არ არის და ამიტომ იმართება ამერიკიდან პროცესები?
- რასაკვირველია. მაგრამ ამავე დროს, მე ჩემს საზოგადოებას საყვედურს ვერ ვეტყვი: ათ და თხუთმეტ წელიწადში ვერ გაივლი იმ გზას, რომელიც ევროპამ ოთხას წელიწადში გაიარა. ორასწლიანი მონობა და მანამდე 600 წლის განმავლობაში სახელმწიფოს არქონა, ან: ნაწილობრივ სახელმწიფოებრიობა და ნაწილ-ნაწილობა (მე-17 საუკუნეს ნუ გამახსენებინებთ და უბედურებებს) უკვალოდ ვერ გაქრა. ოცი წლის წინ ვიღაცებს ეგონათ, რომ ყველაზე უკეთესები ვიყავით ჩვენ, ხოლო ლიტვა არასწორი გზით მიდიოდა. იმ არასწორმა გზამ მიიყვანა ლიტვა ევრომდე, ევროპამდე და ნატო-მდე. და ახლა საქართველო მათი საპატრონო და საგულშემატკივროა. ჩვენ კი დღესაც, ლიტვაზე, ლატვიასა და ესტონეთზე კი არა, პირდაპირ პარიზსა და ლონდონზე გვაქვს ორიენტირი! იმათზე ნაკლები რით ვართო! ყველაფერში მაგარი როგორ იქნები? პოლიტიკური სპექტრის განვითარებისა და მის მიმართ საზოგადოების დამოკიდებულების თვალსაზრისით, საქართველო ჩამორჩენილი ქვეყანაა. ამაში დამნაშავე არავინ არის: ეს მოხდა იმიტომ, რომ წინა სისტემა პოლიტიკოსებს არ ამზადებდა. ფაქტია, რომ საქართველოში ეს კლასი არ არის კარგად მომზადებული. ამავე დროს, ხალხს ჰგონია: თუ პარტიები ერთმანეთისგან განსხვავდებიან, ეს ცუდია. ოპოზიციის რაღაც ნაწილსაც ჰგონია, რომ ერთობა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე სპექტრი.
- კონკრეტულად რომელ ნაწილს?
- კობა დავითაშვილი ყოველთვის მოითხოვს, მაგალითად, რომ ერთად ვიყოთ; პრაიმერი ჩავატაროთ და უკეთესები წინ წავწიოთ... ახლა "კონსერვატორებსაც" აქვთ მსგავსი აზრი. პრაიმერი რამდენიმე პარტიას შორის... აი, ამას რომ იტყვის კაცი, მას ამ საკითხზე როგორ უნდა დაელაპარაკო? პრაიმერი ტარდება ერთი პარტიის შიგნით და პარტიებს შორის როგორ უნდა ჩატარდეს, არ მესმის. როგორ გავარკვიოთ, ვინ ჯობს? მე გეტყვით, რატომ ითხოვენ ამას: სუსტი პარტიები ეძებენ ადგილს მზის ქვეშ. მაგრამ ეს ჩემს ხარჯზე როგორ იქნება? ჩვენ ჩვენი საცოდავი 4% გვაქვს. ვისთვის გვაქვს რაიმე მისაცემი? ასე რომ, არის იდეები, რომლებსაც მე არ ვეთანხმები, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიციაში განხეთქილებაა. ახლა საუბარი ოპოზიციაში განხეთქილებაზე კი არა, ოპოზიციის სისუსტეზეა. ეს კი საზოგადოების სისუსტეს ნიშნავს. ოპოზიცია სუსტია და სააკაშვილი ძლიერია? სააკაშვილი, რომელსაც პარტია არ ჰყავს! საერთოდ, პოლიტიკოსი არაა! ძლიერი კი არ არის, მოძალადეა. მაგრამ სანამ ვინმეს ჰგონია, რომ პოლიტიკოსებმა უნდა მოახდინონ რევოლუცია; რომ არჩევნები არ არის გზა, და გზა არის ერთად დგომა, მანამდე ჩაითვლება, რომ ჩვენ პოლიტიკური განათლების სფეროში პრობლემები გვაქვს.
- გაზაფხულზე თქვენ ძალიან დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდით პროტესტის გამოხატვის სიხშირეს. მაგრამ პროტესტის ნიშნული, საბოლოოდ, ნულამდე დაეცა. რატომ მოხდა ეს, თქვენი აზრით?
- მიმაჩნია, რომ სააკაშვილის ხელისუფლებაში დატოვება არა შეგნებულად, მაგრამ შეცდომების გამო მოხდა მაშინ, როდესაც ოპოზიციის ნაწილმა სააკაშვილის მიერ განხორციელებული დათმობები არ მიიღო და ითქვა: "ჩვენ არ გვინდა მისი დათმობები; ჩვენ თვითონ უნდა წავიღოთ - იმიტომ, რომ ასე უფრო ჯიგრულია".
- კონკრეტულად, რა დათმობებს გულისხმობთ?
- თარხნიშვილს. ტელევიზიას. ეს გადაწყვეტილი იყო. ეს იყო მოცემული.
- როდის?
- თებერვალში. მაგრამ ითქვა: "არ გვინდა ეს; გვინდა, რომ ჩვენ თვითონ წავიღოთ - იმიტომ, რომ ეს პასიური პოზიციაა: "მან მოგვცა". დათმობილი იყო ყველაფერი. ეგ მაინც ვიცი. მაშინ ბევრი რამის დამთმობი იყო. იმ მომენტში რესპუბლიკელები ვამბობდით: ავიღოთ ეს, რასაც იძლევა, და წავიდეთ წინ. სამწუხაროდ, ეს არ მოხერხდა. ზოგიერთ საკითხში ერთმანთს არ ვეთანხმებოდით ისინი, ვინც ახლა პარტნიორები ვართ და არ ყოფილა აღიარება, ვინ იყო მართალი და ვინ - მტყუანი, მაგრამ მიმაჩნია: სააკაშვილმა საპარლამენტო არჩევნები მოგვიგო მაშინ, როდესაც საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ მის მიერ განხორციელებული დათმობებით ჩვენ ვერ ვისარგებლეთ და დავიწყეთ... კონკრეტულად ჩვენ არ დავიწყეთ, მაგრამ ვიღაცამ ხომ დაიწყო ეს შიმშილობა და უბედურება?
ჩემი ასეთი კრიტიკული დამოკიდებულება, რა თქმა უნდა, არ ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიციაში განხეთქილების მომხრე ვარ.
საქართველო არ არის მდიდარი პოლიტიკური სპექტრით. იდეალური პოლიტიკოსები არაიდეალურ საზოგადოებაში, უბრალოდ, ვერ იქნებიან. საზოგადოებაში, სადაც პოეტს ეუბნებიან, გენიოსი ხარო და ის ეთანხმება, - აბა, რაო, ნუ მოითხოვთ, რომ სააკაშვილი ძალიან მაგარი პრეზიდენტი უნდა იყოს და მას უნდა ჰყავდეს მაგარი ოპოზიცია.
- პროტესტის ტალღა რატომ დაეცა ასე მკვეთრად?
- იმიტომ, რომ დასმული ამოცანა ვერ იქნა მიღწეული: ხანგრძლივმა საპროტესტო მოძრაობამ ვერ ჩამოაგდო სააკაშვილი.
- რატომ, თქვენი აზრით?
- იმიტომ, რომ თავიდანვე იყო ცნობილი, რომ არ ჩამოვარდებოდა. შეგიძლიათ, ჩემი და ჩემი პარტიის განცხადებები ნახოთ. ამას ყოველთვის ვამბობდით.
- მაგრამ თქვენ არ ამბობდით, პროტესტის გამოხატვის სიხშირე მნიშვნელოვანიაო? ამბობდით, რომ "წვეთი ქვას ხვრეტს არა ძალით, არამედ ხშირი დაცემით".
- დიახ, მაგრამ აქ წვეთი კი არ ეცემოდა; აქ ერთი წვეთი რომ წამოვიდა, მეტი არც არაფერი მოხდა. სიხშირე არ ნიშნავს პერმანენტულს. სიხშირე ნიშნავს: ერთი - დღეს; მეორე - ერთი კვირის შემდეგ... დღესაც, ხვალაც და ზეგაც თუ არის, ეს არ არის სიხშირე. ამან საზოგადოება დაღალა. სიხშირე ნიშნავს ჯერადობას შორის პაუზებს. მაგალითად, ხშირად დადის ჩვენთან - ეს ნიშნავს, რომ მოდის და მიდის. ჩვენებმა კი მოითხოვეს, რომ "ხშირად დადის" უნდა ნიშნავდეს შემდეგს: მოვიდა და არ წავიდა. ზოგადად, ერთდღიანი და 500 ათასიანი დაამხობს, და ხუთი მილიონი რომ მოვიდეს ასი დღის განმავლობაში, ვერ ამხობს. ეს იყო მოუმზადებელი აქციები, ფინანსურად სრულიად გაუგებარი: არ იყო საკმარისი ფინანსები.
- ახლა აცხადებთ, რომ აქციები სრულიად მოუმზადებელი იყო. თუ ასეა, რატომ დაიწყეთ ეს ყველაფერი?
- ყოველთვის ისე არ ხდება, როგორც შენ გინდა. როდესაც ექვსი პარტია იტყვის - ვინც აქ არ დგას, სუყველა მტერიაო, იმის საფრთხე არსებობს, რომ მართლა არ გაიხლიჩოს საზოგადოება. და ასეთი გადაწყვეტილების მიღება გიწევს.
ჩვენ ვერაფერი მოვიგეთ, გარდა იმისა, რომ მივიღეთ გამოცდილება. გამოცდილებამ კი გვიჩვენა, რომ გაუაზრებელი ნაბიჯები არის საშიში. კინაღამ სამოქალაქო დაპირისპირება მოხდა. და უნდა ითქვას, რომ სწორედ ჩვენი პარტნიორის, დათო გამყრელიძის პირადი ძალისხმევით მოხერხდა საზოგადოებრივი შეჯახების თავიდან აცილება.
- სხვათა შორის, ახლა სააკაშვილმა განაცხადა, რომ ბიზნესის აქტივობის დონე საქართველოში ამ ერთი წლის განმავლობაში ოპოზიციის მუქარებით გამოწვეულმა შიშმა და ამ მუქარების გარკვეულწილად განხორციელებამ დასწია. მან სწორედ რკინიგზისა და საგზაო მაგისტრალების გადაკეტვა გაიხსენა.
- ხელისუფლებისთვის მომგებიანი პოზიცია იქნება მაშინ, როცა ბიზნესი განვითარდება. მისი განცხადება კი ნიშნავს იმას, რომ ოპოზიცია ყოფილა ხელისუფლებაში. სააკაშვილმა პოლიტიკური თვალსაზრისით თავისთვის ძალიან წამგებიანი აღიარება გააკეთა: თქვა,  რომ თავად უსუსურია და სხვები მართავენ პროცესებს - რაშიც, სხვათა შორის, მართალი არ იყო, მაგრამ ეს უკვე რედაქტორული პრობლემებია. სააკაშვილი არ არის იმ დონის ინტელექტუალი, რომ ასეთი შეცდომები არ დაუშვას. მისი ძალა სხვაგანაა.
- სად?
- მან მონების ინსტიტუტი შექმნა. მას ჰყავს, უბრალოდ, მონები. თუ გინდა, ხერხემალი დაარქვი, თუ გინდა...
ჩვენ გვსურს, მოვლენები უფრო სწრაფად განვითარდეს, ვიდრე ისინი განვითარდება. მოვლენები კი განვითარდება ისე, როგორც ეს ამ პროცესისთვის არის დამახასიათებელი. მისი რევოლუციური დაჩქარება ვერ ხერხდება, ვინაიდან პოლიტიკურ სპექტრში საკმაოდ ძლიერია ის ნაწილი, რომელიც არ დაუშვებს სისხლიან რევოლუციებს. თორემ ცხელი თავები არსებობენ. ერთ-ერთი დასკვნა, რომელიც საზოგადოებამ უნდა გააკეთოს, არის ის, რომ პოლიტიკას აკეთებენ პოლიტიკოსები. ხოლო პოლიტიკოსები პოლიტიკური პარტიის წევრები არიან ხოლმე...
- თქვენ ადგილობრივი არჩევნებისთვის ემზადებით. თქვენი აზრით, რა მიიღწევა სააკაშვილთან თუნდაც დროში გაწელილი მოლაპარაკებების შედეგად? ის თავისი დამარცხებისთვის პირობებს შექმნის?
- თუ მოლაპარაკებას სწორად აწარმოებ, შენ იმას კი არ ეუბნები, შენ წადი მე მოვალ მოლაპარაკებითო, არამედ ეუბნები: "პატიოსანი არჩევნები ჩაგვატარებინე". მთელი მსოფლიო შენკენაა, ყველა გეუბნება, მოელაპარაკეო. არავინ გეუბნება, რომ უნდა დაამხო. ან თქვენ გაგიგიათ, პოლიტიკური პარტია ვინმეს ამხობდეს?
- მაგრამ სააკაშვილთან მოლაპარაკება? ასეთი რა რესურსი გაქვთ?
- მართალია. სააკაშვილთან ძალიან ძნელია მოლაპარაკება. მაგრამ მოლაპარაკების მხარე არის ის. ჩვენ ვერ ველაპარაკებით გაბაშვილებს და სხვებს - იმიტომ, რომ არაფერს წყვეტენ. ხომ გითხარით: მონები არიან. ადამიანი მღერის: მიშა მაგარიაო. მას როგორ უნდა ელაპარაკო? შენ მას საარჩევნო კანონზე ესაუბრები, ის კი გეუბნება - "მიშა მაგარია". ასე რომ, გასაგებია: უნდა ელაპარაკო უშუალოდ სააკაშვილს. და თუ ელაპარაკები, ამ დროს მთელი საერთაშორისო მხარდაჭერა შენკენაა. ყველაზე საყვარელ ადამიანს, დედას გეფიცებით (სხვანაირი მტკიცებულება აღარ ჭრის ჩვენს ხალხში): რაც თებერვალში იყო მიღწეული, მოლაპარაკებით უნდა ავიღოთ. რა უნდა ავიღოთ? თარხნიშვილის მოშორება, პარიტეტი ადმინისტრაციაში. ჩვენი ამოცანა გაუმჯობესებული საარჩევნო გარემოს მიღწევაა. დავუშვათ, ვერ მივაღწიეთ: ე.ი. არ არის საქართველოში პოლიტიკური რესურსი.
- ე.ი. თქვენ ამას უშვებთ.
- დიახ, ყველაფერი შეიძლება მოხდეს, ხომ? შევარდნაძესთან ჩამოვიდა ბეიკერი; აუხსნა, ორჯერ ორი რომ ოთხია. ამან უთხრა, - უფ, მაი კი ვიციო, და მერე მოატყუა. შემდეგ რა მოხდა, იცით თქვენ. შეიძლება სააკაშვილიც აღმოჩნდეს ისეთი ტიპის პოლიტიკური ცხოველი, რომ ვერ გაიგოს ნათქვამი. ჩვენ ვამბობთ: ჩვენი ფუნქცია შეგვასრულებინეთ. პოლიტიკის ფუნქციაა ლაპარაკი, არჩევნები. თუ, ვთქვათ, ჩვენს ფუნქციას ვერ შევასრულებთ, მაშინ ხალხმა გვერდით გაგვწიოს და იპოვონ მეამბოხეები, შეუვარდნენ, რაც უნდათ, ის გააკეთონ. მაგრამ როდესაც მეუბნებიან, არ წახვიდე, არ ელაპარაკოო, როგორ შევასრულო ჩემი ფუნქცია?
ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ მოლაპარაკების პროცესში დასავლეთი არის 100%-ით ოპოზიციის მხარეს. ახლა სხვა ვითარებაა: დასავლეთიდან კიდევ უფრო მეტი ზეწოლაა. ამას დაემატება ის, რომ მას ექნება ძალიან არამყარი სიტუაცია ტალიავინის დასკვნის შემდეგ. ასე რომ, მოლაპარაკების დროს ჩვენ უნდა ვაჩვენოთ ერთი წარმატება მაინც. ვიღაცებს კი უნდათ ყველაფერი ერთად. ერთ დღეს. ამ სულსწრაფობით ვერაფერს ვაღწევთ. საქართველოში ჰგონიათ ასე: თუ სექტემბერში სააკაშვილი არ წავა, ოქტომბერში მზე არ ამოვა. მეც არ მიყვარს სააკაშვილი, და მეც მინდა, რომ არ იყოს არც ოქტომბერში, არც სექტემბერში, ნეტავ, სულ არ ყოფილიყო! მაგრამ ასე არ ხდება და!... საჭიროა მეტი მუშოაბა. და ცოტა მეტი იმედი. ადგილობრივ არჩევნებში კანდიდატები სწორად უნდა შევარჩიოთ.
- საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესებას თუ ვერ მიაღწევთ, არჩევნებზე მაინც წახვალთ?
- თუ ვერ მივაღწევთ, მაშინ წავალთ საომრად უსამართლო არჩევნებში.
- ეს რას ნიშნავს?
- ყველა ადგილისთვის ვიომებთ. თავს შევაკლავთ და მაინც შევეცდებით, რომ უკეთესი შედეგი დავდოთ. როდესაც რესპუბლიკურ პარტიაში ან ალიანსში კენჭისყრაზე დადგება საკითხი, წავიდეთ თუ არა უსამართლო არჩევნებში, მე, მაგალითად, ვიტყვი, რომ წავიდეთ. რა თქმა უნდა, შეიძლება ჩემი აზრი არ აღმოჩნდეს გადამწყვეტი. ჩვენ უნდა გავაუმჯობესოთ გარემო. ამის შანსი არსებობს და უნდა ვისარგებლოთ. ახლა ამისთვის ყველა ხელშემწყობი ფაქტორი არის ჩვენ მხარეს.
- ძირითადად, რა?
- აშშ-ის პოზიცია. და ქართველი ხალხისგან ჩვენ გვაქვს ეს ნება: ვიყოთ ჩართული მოლაპარაკებებში. ჩვენ ამას ვგრძნობთ. ამაზე მეტყველებს ირაკლი ალასანიას დღევანდელი მაღალი რეიტინგი. გასაგებია, რომ მოლაპარაკებას ამ წუთას აქვს საზოგადოების რაღაც ნაწილის მხარდაჭერა. სხვა ოპოზიციონერები შეიძლება გამოვიდნენ და თქვან, რომ მოლაპარაკება სისულელეა. მე, მაგალითად, როცა ამას ამბობს ნინო ბურჯანაძე, აი, ამ ყურში რომ ვუშვებ, მეორე ყურიდან გამოვუშვებ - იმიტომ, რომ მე არ მჯერა, რომ ბურჯანაძეს, რომელიც ამდენი ხანია, პოლიტიკაშია, არ ესმის მოლაპარაკების არსი.
- თქვენი აზრით, გაზაფხულის აქციების შემდეგ არის რომელიმე ძალა ოპოზიციაში, რომელიც ორიენტირს ისევ რევოლუციაზე აკეთებს?
- თუ ვინმე წყალწაღებული ხავსს ეჭიდება, არ ვიცი. ყველაზე კრიტიკულ დღეებში ბევრმა განაცხადა: "მე ამას არ გავაკეთებ". ზოგიერთმა თქვა: მე არ მინდოდა, ბატონო, მაგრამ თუ მომთხოვენ, მოვახდენ რევოლუციასო, მაგრამ... არავინ სთხოვს. არ არის საქართველოში რევოლუციური სიტუაცია - იმიტომ, რომ რევოლუცია არასოდეს ეწყობა ერთი კაცის წინააღმდეგ. მითი, რომელიც სააკაშვილმა შექმნა: შევარდნაძე ერთი იყო და რაღაც ასეთი - გველეშაპი წყალს არ გვასმევდაო, ასე არ იყო. შევარდნაძე იყო მთელი სისტემა. ახლა კი: განათლების მინისტრად ზის იდიოტი. კულტურის მინისტრად ზის ბანდიტი. მაგრამ ამ დარგებში მღელვარება არ არის. როცა საზოგადოებაში პრეტენზიებია, ისიც გაიხსენონ, ვის როგორი მინისტრი ჰყავს და რას ითმენს. და როგორი პატივისცემით ელაპარაკებიან ამ სულელს, დოსტოევსკი რომ არ უყვარს, ისეთს!
- ზემოთ აღნიშნეთ, სააკაშვილმა ფაქტობრივად აღიარა, რომ პოლიტიკურ პროცესებს ვერ მართავსო. ბაჩო ახალაიას თავდაცვის მინისტრად დანიშვნა რას შეიძლება ნიშნავდეს?
- ბაჩო ახალაიას თავდაცვის მინისტრად დანიშვნა ნიშნავს იმას, რომ სააკაშვილი აპირებს არმიის გამოყენებას პოლიტიკური მიზნებით. ნებისმიერმა ხელისუფალმა უნდა იცოდეს: არმიის ხალხთან დაპირისპირება შეუძლებლია, თუკი არ არსებობს უღრმესი ტოტალიტარიზმი. საქართველოში კი ტოტალიტარული რეჟიმი არ არის. შეიძლება ითქვას, რომ ავტორიტარული რეჟიმის ელემენტებია. ტოტალიტარიზმი როდის ამბობს, ოპოზიციამ ბიზნესი დამინგრიაო? ტოტალიტარიზმი პრობლემებს საერთოდ არ აღიარებს. სააკაშვილი თეორიული თვალსაზრისითაც კი ვერ ხვდება, რას აკეთებს.
თავისთავად, ბაჩო ახალაიას - ანუ სადისტის დანიშვნა ამ პოსტზე, რა თქმა უნდა, განწირული ნაბიჯია. ამით ნატო-ს და ამერიკას გაეგზავნა მინიშნება: "ფეხებზე მკიდიხართ სუყველა: მე აქ ჩემი პრობლემები მაქვს. და ვიცი, რომ თქვენ აღარ გინდივართ, მაგრამ მე ახლა ავდგები და ხალხს გავლახავ". ანუ: ის მაინც 7 ნოემბრამდე მივა. ვინც ერთხელ მოახდენს 7 ნოემბერს, ის ამას მეორეჯერაც გაიმეორებს. როგორც მანიაკი: ერთხელ რომ მოკლავს, ის მეორეჯერაც მოკლავს აუცილებლად. ხანდახან, როცა ვერ ახერხებს ჩვენს ცემას, ბუნებაზე გადადის. მაგალითად, ამბობს: "მთას თავი მოვაჭრათ". ეს აბსოლუტურად ერთი და იგივე მიდრეკილებაა.
ახალაიას დანიშვნა ასუსტებს სააკაშვილის პოზიციას საერთაშორისო თვალსაზრისით და კიდევ უფრო აძლიერებს იმ ფრთას, რომელიც ამბობს, რომ სწორედ ასეთ დროს უნდა ელაპარაკო: დათმობები უნდა გამოღლიტო. ამის რესურსი თუ არსებობს, უნდა ვისარგებლოთ. ვიმეორებ: თუ აღმოჩნდება, რომ ამის რესურსი არ არის, მაშინ... საბჭოთა კავშირის დროს რესპუბლიკური პარტიის იატაკქვეშეთი შევქმენი. თქვენ როგორ გგონიათ: მე მეგონა, რომ კომუნისტურ პარტიას და "კაგებეს" ჩვენ - სამი-ოთხი რესპუბლიკელი დავანგრევდით? ეს იყო განწირული ნაბიჯი. მაგრამ ბარათაშვილმა ხომ თქვა (უნდა შევახსენო სააკაშვილს, რომ გენიოსია, მაგალითად, ბარათაშვილი): "ცუდად ხომ მაინც არა ჩაივლის ეს განწირულის სულის კვეთება". ყოველთვის უნდა ვიბრძოლოთ: რა შანსიც გვექნება, იმით უნდა ვისარგებლოთ; რომელი არჩევნებიც იქნება, იმის მოგება უნდა ვცადოთ. და წაგების შემდეგ ქართველ ხალხზე არ უნდა ვილაპარაკოთ, რომ ის არ ვარგა. უნდა მაპატიონ სხვებმა, მაგრამ ჩვენ სწორად ვილაპარაკეთ: ვთქვით, რომ დავუშვით შეცდომები და ამ შეცდომების გამოსწორებას ვაპირებთ ისე, როგორც ეს ჩვენ წარმოგვიდგენია.
მე არ ვარ სპონტანური აქციების გულშემატკივარი, მაგრამ ხალხს არასოდეს დავამადლით იმას, რომ ერთმანეთს დაველაპარაკოთ. თუმცა, რისი გჯერა და რისი - არა, ესეც უნდა იყოს ცნობილი. მე მჯერა, რომ პოლიტიკა კეთდება პოლიტიკური ნაბიჯებით, ვიღაცას კი ჰგონია: ბევრ ფულს დახარჯავ, და დღეს იყიდი ხუთ მხარდამჭერს. მათ მარცხი განიცადეს. რესპუბლიკურ პარტიას ფული არ ჰქონია, და არც ასეთ სისულელეში ჩაუდევს, ამიტომ არც განიცადა ისეთი მარცხი. პარლამენტში რომ ვერ მოვხვდით, ეს ჩვენ ობიექტურად შევაფასეთ: ახლა დავიმსახურეთ ამდენი. ცოტა სააკაშვილმა წაგვართვა, ცოტა - ჩვენ ვერ ვივარგეთ, ცოტა - წაგვართვა იმან, რომ პარტნიორებმა პატივი არ გვცეს. და ყველაზე ნაწყენი დავრჩით პარტნიორებზე - იმიტომ, რომ სააკაშვილი მტერია და უნდა წაგართვას; ჩვენი პარტნიორები კი მუშაობდნენ არა მიშას წინააღმდეგ, არამედ სრულიად უსამართლოდ - ჩვენ წინააღმდეგ. რამდენი წელიც უნდა გავიდეს, არ დამავიწყდება. მაგრამ ეს არ შეგვიშლის ხელს, მათთან პოლიტიკური დიალოგი გვქონდეს, და ხვალ, შეიძლება, ალიანსიც. ეს პოლიტიკაა. კეთროვანნი ჩემთვის არიან მხოლოდ ფაშისტები. მაგალითად, გიორგი თარგამაძესთან ალიანსს გამოვრიცხავ სამუდამოდ.